Ο πριαπισμός υψηλής ροής ή μη ισχαιμικός πριαπισμός μπορεί να εμφανιστεί εξαιτίας συγγενών αρτηριακών ανωμαλιών, έπειτα από τραυματισμό του περινέου, της περιοχής δηλαδή κάτω από τους όρχεις, ή ως συνέπεια ιατρογενούς παρέμβασης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν απαιτείται θεραπεία, αφού αυτοϊάται. Σε αντίθετη περίπτωση, η τυπική μέθοδος αντιμετώπισης είναι ο εκλεκτικός εμβολισμός – η απόφραξη, δηλαδή, το «κλείσιμο» των αγγείων αυτών. Η μέθοδος αυτή δίνει λύση στο 78% των περιπτώσεων, αλλά έχει το μειονέκτημα μιας σημαντικής επιπλοκής.
Στο 39% των ανδρών που υπόκεινται στη μέθοδο αυτή εμφανίζεται στυτική δυσλειτουργία.
Στην προσπάθεια ανεύρεσης θεραπείας χωρίς την ύπαρξη παρενεργειών, μια πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη χρήση αποκλειστών των ανδρογόνων ως εναλλακτική θεραπεία για τον μη ισχαιμικό πριαπισμό. Ο αρχικός στόχος της χρήσης των αποκλειστών ανδρογόνων ήταν η καταστολή των νυχτερινών στύσεων.
Τα φάρμακα αυτά είναι γνωστά από τη χρήση τους στη θεραπεία του προστάτη. Η διάρκεια της θεραπείας βρέθηκε να κυμαίνεται από 2 έως 6 μήνες.
Η αποδρομή των συμπτωμάτων καθόριζε και τον χρόνο διακοπής της θεραπείας. Όλα τα άτομα που ολοκλήρωσαν τη θεραπεία ανέφεραν πλήρη αποκατάσταση της φυσιολογικής στυτικής λειτουργίας. Τα κοινά παράπονα κατά τη διάρκεια της θεραπείας ήταν η μειωμένη libido και το αίσθημα κούρασης.
Παράλληλα, όλοι οι ασθενείς ανέφεραν κάποιο βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας κατά το διάστημα της θεραπείας. Μετά τη διακοπή της θεραπείας όμως, δεν αναφέρθηκε ούτε στυτική δυσλειτουργία ούτε άλλα συμπτώματα υπογοναδισμού.
Σύμφωνα λοιπόν με τα ευρήματα της μελέτης, οι αποκλειστές των ανδρογόνων προσφέρουν μια ικανοποιητική εναλλακτική θεραπευτική αντιμετώπιση του μη ισχαιμικού πριαπισμού.
Πηγή: interscience.wiley
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
