Σε μια πρόσφατη δημοσίευση, οι επιστήμονες αναφέρουν πως τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης βρέθηκαν να συνδέονται με αντίσταση στην ινσουλίνη, την ορμόνη που ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.
Η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που δείχνει πως τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης στον λιπώδη ιστό μπορεί να είναι καθοριστικά για την εμφάνιση διαβήτη τύπου ΙΙ.
Η δράση της τεστοστερόνης είναι παρούσα σε όλο το σώμα. Τα χαμηλά επίπεδά της έχουν συνδεθεί με την παχυσαρκία, έναν γνωστό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση διαβήτη. Η ορμόνη δρα πάνω στα λιποκύτταρα μέσω κάποιων μορίων που είναι γνωστά ως ανδρογονικοί υποδοχείς. Οι υποδοχείς αυτοί βοηθούν την τεστοστερόνη να ενεργοποιήσει γονίδια που συνδέονται τόσο με την παχυσαρκία όσο και με τον διαβήτη.
Η μελέτη έδειξε πως τα ποντίκια τα οποία δεν είχαν ανδρογονικούς υποδοχείς στον λιπώδη ιστό τους, έτσι ώστε να προσδεθεί η τεστοστερόνη, ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν αντίσταση στην ινσουλίνη, σε σύγκριση με τα ποντίκια στα οποία η λειτουργία της ορμόνης δεν διαταρασσόταν. Σύμφωνα μάλιστα με τα ευρήματα, η αντίσταση στην ινσουλίνη εμφανιζόταν μετά την αναστολή της λειτουργίας της τεστοστερόνης, ανεξάρτητα από το σωματικό βάρος. Παράλληλα, βρέθηκε πως τα ποντίκια χωρίς ανδρογονικούς υποδοχείς αύξησαν περισσότερο το βάρος τους σε σύγκριση με τα άλλα και ανέπτυξαν ολική αντίσταση στην ινσουλίνη, όταν τους χορηγήθηκε διατροφή πλούσια σε λιπαρά.
Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν επίσης να εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο οι ηλικιωμένοι άνδρες έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη, σε σύγκριση με τους νεότερους, εφόσον τα επίπεδα της τεστοστερόνης μειώνονται, καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν.
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως μια ορμόνη που ονομάζεται RBP4 παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της αντίστασης στην ινσουλίνη, όταν η λειτουργία της τεστοστερόνης αναστέλλεται. Τα επίπεδα μάλιστα της RBP4 βρέθηκαν υψηλότερα στα ποντίκια στα οποία ο ρόλος της τεστοστερόνης είχε ανασταλεί.
Οι ερευνητές αισιοδοξούν πως τα ευρήματα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων θεραπειών που θα ρυθμίζουν την παραγωγή της RBP4 και θα μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη σε άνδρες με χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης.
Σχεδιάζουν μάλιστα να διερευνήσουν τη σχέση των επιπέδων της τεστοστερόνης με τα επίπεδα της RBP4 σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ.
Ο διευθυντής της ερευνητικής διαδικασίας για τον διαβήτη στο Ηνωμένο Βασίλειο επισημαίνει πως, ενώ η σχέση της χαμηλής τεστοστερόνης με την παχυσαρκία και τον διαβήτη ήταν ήδη γνωστή, η παρούσα μελέτη αναδεικνύει πως ο υψηλός κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη υπάρχει όταν η τεστοστερόνη είναι χαμηλή, ακόμα και αν ο δείκτης μάζας σώματος δεν επηρεαστεί.
Σημαντικό επίσης εύρημα θεωρεί το γεγονός πως στα ποντίκια χωρίς ανδρογονικούς υποδοχείς η αντίσταση στην ινσουλίνη ήταν πιο έντονη, όταν η διατροφή τους ήταν πλούσια σε λιπαρά. Τονίζει, λοιπόν, πως η υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή είναι πολύ σημαντική για όλους και ιδιαίτερα για αυτούς που έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου ΙΙ.
Αδιαφιλονίκητα χρειάζεται προσπάθεια, ώστε τα ευρήματα αυτά να μεταφραστούν σε κλινική πρακτική, ενώ είναι σημαντικό να τονιστεί πως η μελέτη αυτή έγινε σε ποντίκια και κατά συνέπεια τα αποτελέσματά της δεν είναι απαραίτητο να ισχύουν και στους ανθρώπους. Ωστόσο, πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη βασική έρευνα με αισιόδοξα αποτελέσματα, που μπορεί να ωφελήσουν τα άτομα με διαβήτη τύπου ΙΙ στο μέλλον.
Πηγή: medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ. Παλλαντζάς,
Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος,
συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
www.andrologia.gr
