Μία μεγάλη έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα επιχείρησε να μελετήσει τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της χειρουργικής επαναγγείωσης του πέους σε ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία.
Συμμετέχοντες στη μελέτη, ήταν 125 άνδρες, με μέση ηλικία 43,2 έτη, οι οποίοι μέσα στο διάστημα 1999 με 2010, υποβλήθηκαν σε χειρουργείο επαναγγείωσης του πέους. Ο μέσος χρόνος της τελικής αξιολόγησης των αποτελεσμάτων ήταν 73,2 μήνες.
Οι διαγνωστικές αξιολογήσεις περιελάμβαναν έγχρωμο υπερηχογράφημα πέους Doppler, ηλεκτρομυογράφημα των σηραγγωδών σωμάτων και σηρραγγωμετρία.
Η αποτελεσματικότητα του χειρουργείου, εκτιμήθηκε με το ερωτηματολόγιο του διεθνούς δείκτη στυτικής λειτουργίας. Η μέση βαθμολογία του ερωτηματολογίου πριν το χειρουργείο ήταν 7,3, ενώ στη τελευταία αξιολόγηση ήταν 16,8. Τα ποσοστά επιτυχίας ήταν υψηλότερα στους άνδρες που δεν είχαν παράγοντες κινδύνου. Η πιο σοβαρή επιπλοκή που αναφέρθηκε από επτά μόλις ασθενείς, ήταν η υπεραιμία της βαλάνου.
Το χειρουργείο επαναγγείωσης του πέους όμως, δε χρησιμοποιείται ευρέως από τους ουρολόγους. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας τόσο των τεχνικών δυσκολιών που παρουσιάζει, όσο και της εκτεταμένης χορήγησης των αναστολέων φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 ως θεραπεία εκλογής της στυτικής δυσλειτουργίας. Ωστόσο η αναποτελεσματικότητα των φαρμάκων αυτών σε κάποιες περιπτώσεις, αυξάνει την πιθανότητα οι ειδικοί να επιλέξουν, υπό συνθήκες, τη χειρουργική αντιμετώπιση.
Πηγή: onlinelibrary
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
