Οι περισσότερες περιπτώσεις στυτικής δυσλειτουργίας σχετίζονται με παράγοντες κινδύνου εμφάνισης οξειδωτικού στρες, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα, η υπερχοληστεριναιμία και η υπέρταση.
Μια ερευνητική ομάδα από τη Βοστόνη θέλησε να διερευνήσει τους δείκτες του οξειδωτικού στρες στη στυτική δυσλειτουργία, καθώς και τον ενδεχόμενο προστατευτικό ρόλο των αντιοξειδωτικών ουσιών που προσλαμβάνονται με τη διατροφή.
Οι ερευνητές προκάλεσαν στυτική δυσλειτουργία σε κουνέλια με τη χρήση μπαλονιού στις λαγόνιες αρτηρίες, με σκοπό την πρόκληση αθηρωμάτωσης και τη μείωση της ροής αίματος στο πέος. Στη συνέχεια χώρισαν τα κουνέλια σε δύο ομάδες. Στη μία έδιναν νερό εμπλουτισμένο με αντιοξειδωτικές ουσίες και στην άλλη νερό από τη βρύση. Έπειτα από 8 εβδομάδες κατέγραψαν τη στυτική λειτουργία και τη ροή του αίματος στο πέος.
Η διαταραχή που προκλήθηκε στο ενδοθήλιο είχε σαν αποτέλεσμα την ίνωση, την αύξηση των οξειδωτικών παραγώγων, την αύξηση των αντιοξειδωτικών ενζύμων SOD και AR, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να προστατέψουν τον ιστό από την οξειδωτική βλάβη, καθώς και τη μιτοχονδριακή και ενδοθηλιακή δομική βλάβη, στην ομάδα που έπινε το νερό βρύσης.
Οι αντιοξειδωτικές ουσίες στο νερό όμως βελτίωσαν σημαντικά τη ροή του αίματος στο πέος, τη στυτική λειτουργία και τη διαδικασία της ίνωσης, ενώ παράλληλα μείωσαν τα οξειδωτικά παράγωγα που εμπόδιζαν την παραγωγή των SOD και AR. Φαίνεται λοιπόν πως οι ουσίες αυτές μπόρεσαν να προστατέψουν την ενδοθηλιακή και μιτοχονδριακή δομική ακεραιότητα στην ομάδα που τις έλαβε.
Η παρούσα μελέτη παρέχει δεδομένα που στηρίζουν την παρουσία του οξειδωτικού στρες στη στυτική δυσλειτουργία, καθώς και την αποτελεσματική δράση των αντιοξειδωτικών ουσιών σε μοριακό και δομικό επίπεδο.
Πηγή :interscience
