Η νόσος Peyronie είναι μια διαταραχή η οποία προκαλεί την δημιουργία ουλώδους ιστού (πλάκας) κάτω από την επιφάνεια του δέρματος του πέους, με συνέπεια αυτές οι πλάκες να καθιστούν το πέος λιγότερο ευλύγιστο. Επίσης μπορεί να μειωθεί το μέγεθος του πέους εξαιτίας της νόσου.
Οι άνδρες που πάσχουν από τη νόσο Peyronie μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολία να έρθουν σε ερωτική επαφή, ιδίως αν η κάμψη του πέους είναι μεγάλη. Επιπλέον συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο και δυσκολίες στην στύση. Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι για τα αίτια της νόσου Peyronie. Θεωρείται ότι πρόκειται για διαταραχή επούλωσης τραύματος. Ο άνδρας κατά την διάρκεια έντονης σεξουαλικής πράξης μπορεί να τραυματίσει το πέος του και να μην το αντιληφθεί, με συνέπεια το τραύμα να μην επουλώνεται σωστά.
Αντιθέτως, δημιουργείται ουλώδης ιστός ο οποίος δεν διασπάται όπως φυσιολογικά θα έπρεπε.
Η πλάκα που δημιουργείται αποτελείται από κολλαγόνο, έναν τύπο πρωτεΐνης. Κατά την φυσιολογική επούλωση ενός τραύματος το κολλαγόνο διασπάται και η ουλή γίνεται μικρότερη. Στη νόσο Peyronie αυτή η διαδικασία επούλωσης δείχνει να διαταράσσεται.
Επίσης είναι πιθανό κάποια περιστατικά νόσου Peyronie να σχετίζονται με την κληρονομικότητα.
Η νόσος περιλαμβάνει δυο στάδια: το πρώτο λέγεται ενεργή φάση και λαμβάνει χώρα τους πρώτους 12-24 μήνες. Κατά την διάρκεια αυτής της φάσης η νόσος προοδεύει και το πέος συνεχίζει να στραβώνει.
Στη συνέχεια η νόσος σταθεροποιείται, και περνάει στο δεύτερο στάδιο την λεγόμενη «χρόνια» φάση. Σε αυτή την φάση ο πόνος συνήθως υποχωρεί και η κάμψη σταθεροποιείται.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν χρειάζεται αντιμετώπιση κάθε περιστατικό νόσου Peyronie. Σε μερικούς ασθενείς βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου, ενώ σε κάποιους άλλου η κατάσταση είναι πολύ ήπια και δεν απαιτεί παρέμβαση. Παρόλα αυτά η πλειοψηφία των περιστατικών θα χρειαστεί κάποιου τύπου αντιμετώπιση, χειρουργική ή συντηρητική.
Πως μπορεί η νόσος Peyronie να προκαλέσει στυτική δυσλειτουργία;
Αρκετά συχνά οι πάσχοντες από νόσο Peyronie παρουσιάζουν στυτική δυσλειτουργία. Για να γίνει αυτό καλύτερα κατανοητό, θα πρέπει να έχουμε μια εικόνα για το πως προξενείται η στύση.
Κατά την διάρκεια της στύσης το πέος γεμίζει με αίμα, το οποίο είναι και αυτό που δίνει στην στύση την χαρακτηριστική σκληρότητα. Οι λείοι μύες του πέους χαλαρώνουν και οι αρτηρίες του πέους διαστέλλονται, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο να κυκλοφορήσει μεγαλύτερος όγκος αίματος. Όταν αρκετό αίμα συγκεντρωθεί οι φλέβες περιστέλλονται για να διατηρήσουν το αίμα στο όργανο. Μετά την εκσπερμάτιση οι φλέβες ανοίγουν ξανά και το αίμα κυκλοφορεί πίσω προς το υπόλοιπο σώμα.
Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει γιατί πολλές φορές η νόσος Peyronie συνυπάρχει με στυτική δυσλειτουργία, υποπτεύονται όμως ότι οι παρακάτω παράγοντες παίζουν σημαντικό σημαντικό ρόλο.:
- Οι πλάκες που σχηματίζονται στο πέος κάνουν τους λείους μύες πιο αδύνατους, δυσκολεύοντας έτσι την επίτευξη στύσης.
- Οι πλάκες που σχηματίζονται παρεμποδίζουν την ομαλή κυκλοφορία του αίματος στο πέος, με συνέπεια να μην υπάρχει επάρκεια αίματος για μια ικανοποιητική στύση.
- Οι πλάκες μπορεί να προκαλούν διαφυγή του αίματος από το πέος με συνέπεια την απώλεια της στύσης.
- Οι άνδρες που πάσχουν από νόσο Peyronie συχνά νιώθουν άσχημα για την εικόνα του πέους τους και αγχώνονται για την σεξουαλική δραστηριότητα. Αυτές οι ανησυχίες όπως είναι λογικό μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα στην στύση.
Αν κάποιος άνδρας διαπιστώσει ότι η κάμψη του πέους του συνυπάρχει με συμπτώματα στυτικής δυσλειτουργίας, θα πρέπει να απευθυνθεί στον ουρολόγο-ανδρολόγο, ο οποίος είναι ο αρμόδιος να τον καθοδηγήσει και να του συστήσει τις κατάλληλες λύσεις.
