Ο Βασίλης Νικολαΐδης σε συνεργασία με την «Oμάδα ’92» παρουσίασε για τέταρτη χρονιά τη μαύρη κωμωδία «Ελάτε σ’εμάς για έναν καφέ», ένα έργο με χρονικό σημείο αναφοράς την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, στο θέατρο «Φούρνος». Παράλληλα, σκηνοθέτησε την κωμωδία «Εταιρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού στο θέατρο « Έναστρον», ένα έργο που γράφτηκε τον 2ο μ.X. αιώνα.
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης μίλησε στο zougla.gr και εξήγησε τις ιδιαιτερότητες των δύο παραστάσεων αλλά και της κωμωδίας ως είδος, τόνισε την διαχρονική αξία των κειμένων του Λουκιανού και ανέφερε τα μελλοντικά του σχέδια.
Zougla.gr:
Επιλέξατε δύο κωμωδίες από το παρελθόν για να μιλήσετε για το τώρα. Πόσο επίκαιρα θεωρείτε αυτά τα δύο κείμενα και τι σας ώθησε τελικά να τα επιλέξετε;
Βασίλης Νικολαΐδης:
Η μαύρη κωμωδία «Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ» ήταν μια ευτυχής κι αναπάντεχη συγκυρία. Κανείς μας δεν πίστεψε πως αυτό το εγχείρημα θα είχε τόση απήχηση και θα ενδιέφερε τον κόσμο τόσο, ώστε να παιχτεί για 4 χρόνια.
Θελήσαμε να πούμε κάποια πράγματα για τα προβλήματα της εποχής μας και η συνταγή πέτυχε. Διασκευάζοντας μια νουβέλα, πιάσαμε μια φλέβα και θίξαμε καταστάσεις, κάνοντας διαπιστώσεις για το σήμερα. Η εποχή της φασιστικής Ιταλίας ήταν τελικά ένα πρόσχημα για πράγματα που μας απασχολούν.
Με τους «Εταιρικούς Διαλόγους» του Λουκιανού, η αφετηρία ήταν διαφορετική: Μικρά σε έκταση κείμενα, μικρές σκηνές, ποικίλου περιεχομένου, γρήγορης δράσης κι εναλλαγής καταστάσεων, ήταν πρώτης τάξεως υλικό για τις διπλωματικές εξετάσεις των μαθητών μου στη «Σχολή Τράγκα».
Σκεφτήκαμε πως η παράσταση που τελικά στήθηκε, θα άξιζε τον κόπο να έχει και μια επαγγελματική, «επίσημη» συνέχεια. Τα κείμενα άλλωστε, με μια ελαφριά δραματουργική επεξεργασία, είναι τόσο σπαρταριστά, τόσο σύγχρονα, μιας και θίγουν προβλήματα και καθημερινές συμπεριφορές απλών ανθρώπων, στη συγκεκριμένη περίπτωση εταίρων…
Ειλικρινά, δυσκολεύεται κανείς να συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για κείμενα που γράφτηκαν τον 2ο μ.Χ. αιώνα… Η ιδανική, θα έλεγα, συμπλήρωση των κειμένων αυτών με μια σκηνή από τα «Κόκκινα Φανάρια» του Αλέκου Γαλανού αποδεικνύει την σύγχρονη ουσία των «Διαλόγων».
Θεωρείτε ότι η κωμωδία ως είδος είναι πιο χρήσιμο εργαλείο η μέσο για να μιλήσετε για σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην ανθρώπινη κοινωνία; To κοινό, οι θεατές, ανταποκρίνονται καλύτερα σε παραστάσεις και έργα που με χιουμοριστική διάθεση και καυστικό σχόλιο προσεγγίζουν και θίγουν σοβαρά ζητήματα;
Θεωρώ ότι η κωμωδία, ως είδος, είναι πιο δύσκολη κι επικίνδυνη από το καθαρό δράμα. Μέσα από τη δομή μιας «κωμωδίας» μπορείς πιο εύκολα να προσεγγίσεις σοβαρά ζητήματα κι επικίνδυνες καταστάσεις, γιατί το χιούμορ είναι μια ασφαλής οδός, αρκεί να μην ξεπερνάς το «μέτρο». Εύκολα παρεκκλίνεις σε μια κωμωδία, πολύ εύκολα το γέλιο σε κάνει να παρεκτραπείς.
Εδώ χρειάζεται πολλή προσοχή να κρατήσεις τα ηνία. Κανείς δεν απαγορεύει σε μια κωμωδία να «έχει δόντια». Αυτό είναι δε εξαιρετικά ενδιαφέρον: η ανατροπή. Και η κωμωδία σού δίνει αυτήν τη δυνατότητα, αρκεί να την αξιοποιήσεις έξυπνα.
Είστε πολύ κοντά με νέους ηθοποιούς κυρίως με την ιδιότητα του δασκάλου. Πόσο σημαντική είναι αυτή η ιδιότητα για σας και πως αλληλοεπιδρούν και συνδυάζονται η ιδιότητα του σκηνοθέτη με αυτή του δασκάλου; Πως νιώθετε κάθε φορά που βλέπετε μαθητές σας να είναι πια κανονικοί ηθοποιοί ;
Δεν μου αρέσει η ιδιότητα και ο τίτλος του «δασκάλου». Θεωρώ τον εαυτό μου σκηνοθέτη και ως σκηνοθέτης αντιμετωπίζω τους πάντες. Απλώς όταν πρόκειται για ένα άπειρο, νέο παιδί, μπαίνεις σε λεπτομέρειες κι επεξηγήσεις, που θα το βοηθήσουν να προσεγγίσει τον ρόλο του. Χαίρομαι πολύ όταν βλέπω «μαθητές» μου να προχωρούν και να ακολουθούν το επάγγελμα. Αισθάνομαι ευτυχής που τους βοήθησα, όσο τους βοήθησα, να αγαπήσουν το χώρο του Θεάτρου και να συνειδητοποιήσουν το δρόμο τους.
Σχεδιάζετε κάτι άλλο επαγγελματικά το επόμενο διάστημα; Υπάρχει κάποιο κείμενο που θα θέλατε πολύ να προσεγγίσετε σκηνοθετικά αλλά μέχρι τώρα δεν βοήθησαν οι συνθήκες;
Ετοιμάζω αυτήν τη στιγμή, με τις κοπέλες μόνο της «Ομάδας ‘92», της Ομάδας του «Καφέ», ένα σχεδόν άγνωστο κείμενο του Τέννεσυ Ουίλλιαμς, «Μια υπέροχη Κυριακή για εκδρομή», που έχει ελάχιστα παιχτεί και είναι, παρακαλώ, μια κωμωδία, γλυκόπικρη βέβαια, όπως είναι αναμενόμενο από έναν συγγραφέα σαν τον Ουίλλιαμς. Κατά περίεργο τρόπο, το έργο έχει κοινά με το ύφος του Αλμοδόβαρ… Η πρεμιέρα έχει οριστεί για τις 16 Νοεμβρίου και θα παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Φούρνος». Παράλληλα δουλεύω και στο Μέγαρο Μουσικής, όπου θα ανεβάσουμε την περίοδο των Χριστουγέννων, την πασίγνωστη οπερέτα του Φραντς Λέχαρ «Η Εύθυμη Χήρα».
Έχω σκηνοθετήσει περί τα 80 έργα, κάθε είδους, από μονολόγους έως μεγάλες όπερες 100 ατόμων. Δεν έχω απωθημένα. Ωστόσο η Αρχαία Τραγωδία και ο Σαίξπηρ είναι πάντα οι επιθυμητές μου προτεραιότητες. Θα ήμουν ευτυχής αν μου δινόταν η ευκαιρία ξανά να ταξιδέψω στα μαγικά τους βασίλεια…
Δείτε το τρέιλερ:
Δείτε το τρέιλερ:
