Λίγες ώρες έχουν περάσει από τα επίσημα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Ενός Μουσείου που είναι αφιερωμένο σε ένα «ζωντανό» μνημείο, ενός Μουσείου που «φωνάζει» για την συνένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, ενός Μουσείου που κάποιοι ρομαντικοί από εμάς θεωρούμε πως μπορεί να αποτελέσει ένα καινούργιο σημείο εκκίνησης για την σχέση όλων μας με τον πολιτισμό.
Για ακόμη μία φορά στην ανθρώπινη ιστορία, το γεωγραφικό σημείο 37° 58′ 17.12″ N 23° 43′ 34.2″ E, γεωγραφικό πλάτος & μήκος, του ιερού βράχου της Ακρόπολης «φωταγώγησε» τον πλανήτη, θυμίζοντας στους απανταχού Έλληνες όλα αυτά που ξεχνάμε.
Τι και αν πάνω από την Ακρόπολη έχουν περάσει χιλιετίες; Tι και αν κάποιος Βρετανός τη λεηλάτησε; Tι και αν την έχουν πατήσει κατακτητές; Αυτή δεν σταμάτησε ποτέ να μας «βλέπει», δεν σταμάτησε ποτέ να μας «μιλάει» για να μας θυμίζει ποιοι είμαστε και από πού προερχόμαστε.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια καταφέραμε τόσο με τις συμπεριφορές όσο και με τις πρακτικές μας, να εγκαταστήσουμε στη συνείδησή μας μία Ελλάδα, την Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της ρεμούλας. Έχουμε προσπεράσει και σε πολλές των περιπτώσεων έχουμε ξεχάσει, πως η κληρονομιά μας, η παράδοση μας, αποτέλεσαν την «ασπίδα» μας σε πολλές ιστορικές περιόδους. Θυμόμαστε κατά περίσταση και μόνο όποτε μας συμφέρει, πως οι πρόγονοί μας, είχαν πρωτοπόρο σκέψη και έδωσαν παγκοσμίως τα φώτα τους στην ιατρική, τα μαθηματικά, την φιλοσοφία, τη φυσική, τις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό. Το ενδιαφέρον μας για όλα αυτά έχει μειωθεί σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο κάποιοι θα έχουν το δικαίωμα να μας θεωρούν «απαίδευτο» λαό. Ρίχνοντας κανείς μια σύντομη ματιά στο παρελθόν και συγκρίνοντας το με το σήμερα, μπορεί να ισχυριστεί, πως δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση με τους λαμπρούς αυτούς ανθρώπους. Η καθημερινότητα μας δεν συνάδει πουθενά με όλα όσα μας κληροδότησαν οι μεγάλοι μας φιλόσοφοι και οι σκέψεις τους για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες. Έχουμε μετατραπεί σε συμφεροντολογικές «μηχανές» που ενδιαφέρονται μόνο για την ατομική τους πρόοδο και την οικονομική τους ευημερία, και χάρης αυτού, περιορίζουμε ή και ακόμη παραγκωνίζουμε εντελώς, οποιαδήποτε δραστηριότητα θα αναπτύξει το πνεύμα μας και θα μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους.
Τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου λοιπόν ας αποκτήσουν και έναν άλλο συμβολικό χαρακτήρα, ας αποτελέσουν τα εγκαίνια της σχέσης μας με τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ας μας κάνουν να ξεχάσουμε την Ελλάδα που τώρα έχουμε δημιουργήσει και ας μας θυμίσουν την Ελλάδα που ξεχνάμε, την Ελλάδα του πνεύματος, του πολιτισμού, των επιστημών και των τεχνών.
