Αφιερωμένο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) είναι το νέο τεύχος του τρίμηνου περιοδικού Gr design, που μόλις κυκλοφόρησε σε δίγλωσση έκδοση, ελληνικά και αγγλικά.
Ξεφυλλίζοντας τις 78 σελίδες του, μεταφερόμαστε σέ ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν και το παρόν του κτηρίου, βλέπουμε ένα μέρος της συλλογής του ΕΜΣΤ, τις εκθέσεις και δράσεις του από τη στιγμή που ξεκίνησε η τμηματική λειτουργία του. Διαβάζουμε κείμενα από συνεργάτες του μουσείου, τη διευθύντρια Κατερίνα Κοσκινά, καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, φίλους του και καταλήγουμε σ’ ένα εντυπωσιακό αναδιπλούμενο ινφογραφικό (infographic) με αρχιτεκτονικά δεδομένα.
Το καλαίσθητο εξώφυλλο του τεύχους απεικονίζει λεπτομέρεια ενός αναστηλωμένου υποστυλώματος του εργοστασίου ζυθοποιίας Φιξ, το οποίο διατήρησε με σεβασμό και γνώση η νέα κατασκευή. Έτσι μινιμαλιστικά και με τη φθαρτή αλλά υπαρκτή υπόσταση του χάρτινου περιοδικού τους, οι Έλληνες ντιζάινερς επιλέγουν να «επικοινωνήσουν οπτικά» τη διαχρονία του κτηρίου μέσα στην πόλη και το μελλοντικό του όραμα, αντιστεκόμενοι με χαρτί και μελάνι στην ξέφρενη ταχύτητα των οθόνης των υπολογιστών.
Η αμηχανία των πολιτών μπροστά στη μετέωρη κατάσταση του ΕΜΣΤ ήταν η αιτία για το αφιέρωμα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. «Γνώρισα το Μουσείο μέσα απ΄ το αφιέρωμα του περιοδικού επειδή, όπως ο περισότερος κόσμος έτσι κι εγώ, περνούσα απ΄ έξω δεν γνώριζα αν λειτουργεί αν είναι ανοιχτό ή κλειστό» λέει στο ΑΠΕ/ΜΠΕ ο Πάνος Κωνσταντόπουλος, διευθυντής και ψυχή του GR design. «Είδα τους χώρους που είναι όντως εξαιρετικοί, έμαθα για την προσπάθεια λειτουργίας του, τις εκκρεμότητες, τη διαδικασία. Επίσης, διαπίστωσα μια εξωστρέφεια του μουσείου το καλοκαίρι με την documenta14 και γενικότερα, με τη σύγχρονη τέχνη που φιλοξενεί. Σημαντικό ρόλο παίζει και το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι του μουσείου δεν είναι οι κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι που θα συναντήσεις σε άλλα μουσεία, είναι πολύ πιο ανοιχτοί. Αυτή η έκδοση βοηθάει να γνωρίσει ο κόσμος το μουσείο, να το δει διαχρονικά, δεν έχουν γίνει ειδικά αφιερώματα για το ΕΜΣΤ παρά μόνο περιστασιακά. Εμείς ξεκινάμε από το 1850 με το εργοστάσιο ζυθοποιίας του ΦΙΞ έως σήμερα».
Το απρόσμενα ευρύ κοινό που επισκέφθηκε πριν από λίγους μήνες την έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τις αφίσες του Τουλούζ Λοτρέκ δίπλα σε σύγχρονους ξένους και Έλληνες ντιζάινερς έδωσε την ώθηση στο περιοδικό να ανοίξει την ύλη του και σε άλλους χώρους. «Το περιοδικό βλέπει και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, δεν θα πω τη λέξη αλλάζει, όμως μεταμορφώνεται γι’ αυτό και ερευνά κι άλλους χώρους δεν μένει μόνο στο ντιζάιν. Κάνουμε την αρχή με το αφιέρωμα στο ΕΜΣΤ, θα συνεχίσουμε και σε άλλους πολιτιστικούς φορείς. Θέλουμε να αφιερώνουμε περισσότερες σελίδες στον πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, το θέατρο κι όχι μόνο με ελληνικά ονόματα αλλά και διεθνή» λέει ο Πάνος Κωνσταντόπουλος.
Πώς αξιολογεί την ελληνική γραφιστική στις μέρες μας;
«Υπάρχουν μεμονωμένες καλές περιπτώσεις αλλά για να σου δώσω ένα παράδειγμα αν παρατηρήσεις…τις σημάνσεις ξεκινώντας από την πλατεία Συντάγματος ως την πλατεία Ομονοίας θα καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτή είναι η εικόνα της γραφιστικής σήμερα εκτός από εξαιρέσεις. Το σημαντικότερο είναι ο γραφίστας να έχει εικαστική παιδεία, να είναι καλλιεργημένος. Ο Δημήτρης Αρβανίτης, ο δάσκαλος μας στο ντιζάιν, την εποχή που έκανε αφίσες μπορεί τα πράγματα να ήταν σε μεγαλύτερη κρίση από σήμερα αλλά με τις δημιουργίες του έκανε την διαφορά. Σήμερα λοιπόν που έχουμε τα μέσα, υπολογιστές, ιντερνέτ κ.λ.π. δεν βλέπεις ανάλογης αξίας δημιουργίες. Η γραφιστική θέλει ταλέντο, όραμα και στόχευση».
Στην ερώτηση μας αν τα μουσεία και τα μνημεία ενσωματώνονται στη ζωή των Αθηναίων απαντά:
«Μπορεί να έχουμε την Ακρόπολη στα πόδια μας και να μην ανεβαίνουμε επάνω όμως υπάρχει. Αυτό έχει μια ενέργεια, το ίδιο συμβαίνει και μ’ αυτά τα μουσεία».
Μ’ αυτή τη θετική ενέργεια ο Πάνος Κωνσταντόπουλος καλωσορίζει τους αναγνώστες στο εντιτόριαλ του τεύχους: «…μια μυστική κιβωτός είναι το ΕΜΣΤ στη γειτονιά του Φιξ, με το ποτάμι από κάτω να του θυμίζει τις παλιές ιστορίες και ναι, το ΕΜΣΤ στο νέο του σπίτι είναι έτοιμο να φωτίσει με τέχνη την πόλη μας, τη χώρα μας, τον κόσμο μας, τις ψυχές μας».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
