Συνέντευξη: Μάριος Βελέντζας
«Ο ήχος του χρόνου». Αυτός είναι ο τίτλος της υπαίθριας έκθεσης ζωγραφικής της Αφροδίτης Κυριαζή στη Βυτίνα στο πλαίσιο των εγκαινίων του Melanontrail, του πρώτου διεθνώς πιστοποιημένου μονοπατιού στην Ελλάδα.
Οι αναμνήσεις του παρελθόντος ταξιδεύουν στον χρόνο με οδηγό παλιά οχήματα, αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τη ζωγράφο, η οποία δηλώνει σε συνέντευξή της στο zougla.gr ότι «ο κόσμος έχει ανάγκη το όνειρο και τη νοσταλγία».
• Πείτε μας λίγα λόγια για την έκθεση;
Η έκθεση πραγματοποιείται 29-31 Μαΐου 2015 κατά μήκος του πεζόδρομου, λίγα μόλις μέτρα από την κεντρική πλατεία στην παραδοσιακή ταβέρνα «η Παλιά Βυτίνα». Η παρουσία της πέτρας και η συλλογή παλιών αντικειμένων από το 1900 μέσα στην «Παλιά Βυτίνα» επιτρέπει την αρμονική ενσωμάτωση των συνθέσεών μου στον χώρο, προσφέροντας μια πολύ ιδιαίτερη εικαστική παρουσίαση στους επισκέπτες.
• Πώς προέκυψε ο τίτλος;
«Ταξιδεύοντας στον χρόνο», «Η τέχνη του χρόνου» ήταν ορισμένες από τις εκθέσεις που έκανα στο παρελθόν. Αυτή τη φορά επιλέγω «Ο ήχος του χρόνου». Είναι εμφανής η παρουσία της λέξης «χρόνος». Τα κύρια θέματά μου έχουν να κάνουν με τα παλιά οχήματα. Οχήματα που ταξιδεύουν αθάνατα στον χρόνο γιατί κουβαλούν πάντα μαζί τους το βαρύ φορτίο των ιστοριών και των εικόνων, που έχουν γίνει πλέον αναμνήσεις για αυτά. Οι αναμνήσεις είναι αυτές που τα καθιστούν αθάνατα να ταξιδεύουν αιώνια μέσα στον χρόνο… Όσον αφορά τώρα τη λέξη «ήχος», πολλές φορές τυχαίνει μέσα στα έργα μου να διαβάζω νότες και να ακούω ήχους. Τα οχήματα για πολλούς είναι ο ήχος! Ο τίτλος μου λοιπόν προμηνύει ίσως μία σειρά έργων της επόμενης έκθεσής μου.
• Το αυτοκίνητο κυριαρχεί στις συνθέσεις σας. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να μετατρέψετε σε μοτίβο το συγκεκριμένο αντικείμενο;
Μεγάλωσα γενικά με τη φιλοσοφία της συλλογής και χρήσης παλιών αντικειμένων. Τα παλιά οχήματα πάντα με συνάρπαζαν. Η μοναδικότητα στον σχεδιασμό τους, η ενσωμάτωσή τους σε κάθε εποχή, η αδυναμία του κόσμου σε αυτά, ο μύθος που συνοδεύει τους λόγους αγοράς τους και η ελευθερία που πρεσβεύουν είναι στοιχεία που μου εξάπτουν τη φαντασία και με εκφράζουν ιδιαίτερα. Αυτό που συνειδητοποιώ ολοένα περισσότερο είναι ότι μου βγαίνει μια πολύ μεγάλη δημιουργικότητα μέσα από το όχημα, κυρίως μέσω των παλιών αυτοκινήτων και τις βέσπες. Ο κάθε πίνακάς μου είναι τελείως διαφορετικός από τον άλλο, σαν να τον έφτιαξε ένας άλλος καλλιτέχνης. Το κάθε όχημα για μένα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που έχει τη δική του εμφάνιση, τη δική του ιδιοσυγκρασία, τις δικές του εμπειρίες και ιστορίες. Για αυτόν τον λόγο εγώ θα πρέπει να το σεβαστώ και να το αποδώσω καλλιτεχνικά.
• Στο εικαστικό σας έργο υπάρχει έντονο το στοιχείο της ανάμνησης και μια αίσθηση νοσταλγίας για γεγονότα του παρελθόντος. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
Οι σκέψεις μας είναι αυτές που ταξιδεύουν μέσα στα οχήματά μου. Οι αναμνήσεις μας από παιδιά, ευτυχισμένες στιγμές που νοσταλγούμε, το παρόν που χτίζει το μέλλον μας.
• Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που επιχειρείτε να περάσετε μέσω των έργων σας;
Θα πρέπει σίγουρα να υπάρχει ένας τόπος που κατοικούν τα όνειρα μας. Ένας τόπος άτοπος, άχρωμος σαν έναν λευκό καμβά. Τα όνειρα μας οδηγούνται εκεί και δίνουν ύπαρξη στο τίποτα. Χρωματίζουν το κάθε κενό με μια ονειρική πινελιά. Όταν ξαναονειρευτείς, μην αφήσεις τα όνειρα σου να ταξιδέψουν μόνα τους προς τη μαγεία της ζωής. Μπες στο όχημα του ονείρου και θα ζήσεις πολύχρωμα. Στο υπόσχομαι.
• Πως ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Ζωγραφίζω ουσιαστικά από όταν γεννήθηκα και δεν σταμάτησα ποτέ. Με μητέρα ζωγράφο -ή να πω καλύτερα ένα σόι γεμάτο από εξαιρετικούς καλλιτέχνες ζωγράφους- ήταν για εμένα πιστεύω η ουσιαστική επιρροή.
• Εκτός από τη ζωγραφική υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο θα θέλατε να ασχοληθείτε αλλά δεν το έχετε καταφέρει μέχρι τώρα;
Κάθε μου βήμα είναι μία καινούρια αρχή για εμένα. Βιώνω την κάθε στιγμή σαν να το ξεκίνησα εχθές κιόλας. Έχω μεγάλο δρόμο μπροστά μου. Η δημιουργικότητα δεν τελειώνει ποτέ. Είναι σαν έναν δρόμο δίχως τέλος. Αυτό που δεν έχω καταφέρει ως τώρα είναι να επικεντρωθώ πλήρως στο πανέμορφο τοπίο που εκτυλίσσεται εμπρός μου και όχι στον δρόμο. Είμαι μικρή όμως και μου δίνω ελπίδες στο μέλλον ότι θα τα καταφέρω κάποια στιγμή.
——————————————–
Η Αφροδίτη Κυριαζή κατάγεται και ζει στην Καλαμάτα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Πέρα από το αντικείμενο των σπουδών της, ασχολείται με τη ζωγραφική Τέχνη, δημιουργώντας έργα με μολύβι, κάρβουνο, λάδι και ακρυλικά… Πραγματοποίησε έξι συνολικά εκθέσεις ανά την Ελλάδα μέσα στη διετία 2013-2014. Σειρά παίρνει η Βυτίνα και η έκθεση «Ο ήχος του χρόνου».
Η τελευταία σειρά έργων της αναφέρεται στο κλασσικό-vintage όχημα. Οι επιρροές της από την κλασσική και τη μοντέρνα τέχνη της επέτρεψαν να διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος στην απόδοση των ρετρό οχημάτων.
Τα οχήματα της ταξιδεύουν μέσα στον χωρόχρονο ανταλλάσσοντας με το περιβάλλον -όπου κάθε φορά βρίσκονται -χρώματα και ύλη. Για την Αφροδίτη Κυριαζή τα οχήματα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που για να επιβιώσει στη φύση πρέπει να προσαρμοστεί και ενίοτε να καμουφλαριστεί. Μέσω αυτής της φόρμας η καλλιτέχνης επιχειρεί να αποτυπώσει την τάση που έχουν τα οχήματα να προσαρμόζονται και να ενσωματώνονται στο περιβάλλον της κάθε εποχής – δεκαετίας που διανύουν και έτσι να διατηρούνται και να ζουν μέχρι σήμερα.
Τα έργα της έκθεσής με τίτλο «Ο ήχος του χρόνου» αφηγούνται την ιστορία, τις μνήμες και τα αισθήματα των οχημάτων μέσα από ένα ονειρικό-φαντασιακό τοπίο, κινούμενα μέσα στον χωροχρόνο.
.jpg)
.jpg)
