Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Ιφιγένεια Τέκου παρουσιάζει την καινούργια της συγγραφική δουλειά με τίτλο «Να ονειρευτώ ξανά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, που η δράση του διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και στη Ζάκυνθο.
Είναι ένα καλογραμμένο, τρυφερό μυθιστόρημα που οι ήρωες του προσπαθούν να ξανακερδίσουν τη χαρά στη ζωή τους.
Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία για τη δύναμη του έρωτα και των ονείρων.
Η Ιφιγένεια Τέκου μίλησε στο Zougla.gr για το μυθιστόρημα της «Να ονειρευτώ ξανά» και τόνισε τις ιδιαιτερότητες του. Η γνωστή συγγραφέας υπογράμμισε τους λόγους που την ωθούν να γράφει και αποκάλυψε τα μελλοντικά της σχέδια.
zougla.gr: Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε το βιβλίο «Να ονειρευτώ ξανά» και γιατί επιλέξατε η ιστορία να εκτυλιχθεί στην Κέρκυρα;
Ιφιγένεια Τέκου
Τόσο αυτό όσο και τα προηγούμενα βιβλία μου είναι επηρεασμένα από ιστορικά γεγονότα με βαρύ αντίκτυπο στους Έλληνες. Όταν σε κάποιο ιστορικό αρχείο διάβασα για τους βομβαρδισμούς στην Κέρκυρα από τους Γερμανούς ξημερώνοντας του Σταυρού (1943) αμέσως σκέφτηκα πως ακριβώς από αυτό το σημείο και αυτή την ημέρα θα ήθελα να ξεκινήσει η δική μου μυθοπλασία.
Η ιστορία μου εκτυλίσσεται στην Κέρκυρα και στη Ζάκυνθο, δύο αγαπημένα νησιά του Ιονίου με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία, ήθη και έθιμα, πολιτισμό και υπέροχη τραγουδιστή ντοπιολαλιά. Η μοναδικότητά τους αυτή είναι και λόγος που τα επέλεξα ως τόπο υποδοχής των ηρώων μου.
Τι σας ωθεί να γράφετε και πως ξεκίνησε η σχέση σας με τη συγγραφή;
Τη σχέση που απέκτησα με τη συγγραφή δεν την περίμενα για να πω την αλήθεια. Μπορεί από μικρή να ήμουν φανατική αναγνώστρια, όμως δεν είχα σκεφτεί να γράψω κάτι περισσότερο από ποιήματα και το κλασικό ημερολόγιο που κρατάνε τα περισσότερα κορίτσια. Ξεκίνησα να γράφω με περισσότερη αφοσίωση, όταν γέννησα τον γιο μου και αναγκάστηκα να μείνω εκτός εργασίας για κάποιο χρονικό διάστημα. Ανήσυχη όπως είμαι από τη φύση μου, έψαχνα να βρω κάτι να με ιντριγκάρει και να εκτονώσει την ενέργεια που είχα και διοχετευόταν πλέον στο μωρό μου. Όσο έγραφα τόσο αντιλαμβανόμουν πως το γράψιμο δεν ήταν μια περαστική ενασχόληση αλλά σημείο αναφοράς.
Οι ηρωίδες του μυθιστορήματος σας προσπαθούν παρά τις αντιξοότητες να βρουν την ευτυχία και τη λύτρωση. Πιστεύετε στις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή; Θεωρείτε ότι η δύναμη του έρωτα και των ονείρων είναι ανυπέρβλητη;
Ίσως τα όνειρα «δεύτερης ευκαιρίας» όπως τα κατονομάζω στο βιβλίο μου να ακούγονται σαν κάτι κακό, σαν ένας αναγκαστικός συμβιβασμός, σαν να ξεπουλάμε στο παζάρι τα «μεγάλα» μας όνειρα. Δεν είναι έτσι. Τουλάχιστον όχι κατά την άποψή μου. Τα όνειρα και οι προσδοκίες είναι υπέροχα και μας τρέφουν, όμως οφείλουν να είναι ρεαλιστικά. Με άλλα λόγια, αν τα σχέδιά μας ναυαγήσουν, δεν παραιτούμαστε μηρυκάζοντας την αποτυχία μας αλλά συνεχίζουμε φτιάχνοντας καινούρια. Όσο για τον έρωτα, θεωρώ ότι είναι απαραίτητος καθώς μας οπλίζει με αισιοδοξία και πρωτόγνωρη μαχητικότητα.
Είστε αισιόδοξη ως άνθρωπος;
Ανήκω στην ομάδα εκείνη των ανθρώπων που πιστεύουν ότι αν κοιτάξεις για πολλή ώρα στην άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα. Λόγια του Νίτσε που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη. Φυσικά και έχω αντιμετωπίσει δυσκολίες στη ζωή μου όπως όλοι μας, όμως δεν παραιτούμαι ποτέ, δεν το βάζω κάτω, δεν σταματώ να ελπίζω σε καλύτερες μέρες για όλους μας.
Βλέπουμε στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας στις ηρωίδες του «Να ονειρευτώ ξανά»;
Κάθε βιβλίο που γράφω αποτελεί για μένα μια μικρή ή μεγαλύτερη κατάθεση ψυχής. Πιστεύω πως ο δημιουργός ανατρέχει στον «σκληρό δίσκο» των εμπειριών του και είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα τις ενσωματώνει μέσα στο κείμενό του. Πολλές φορές πίσω από τα λόγια του θυμωμένου, απελπισμένου ή ερωτευμένου ήρωα κρύβεται ο ίδιος ο συγγραφέας και το υπέροχο είναι πως μπορεί να δώσει/επιβάλλει την τροπή που θέλει στα γεγονότα φέρνοντας ή όχι τη συναισθηματική λύτρωση. Όσον αφορά στο συγκεκριμένο βιβλίο, νομίζω πως η αισιοδοξία και η μαχητικότητα (σε κάποιες περιπτώσεις) των ηρώων μου είναι στοιχεία και του δικού μου χαρακτήρα.
Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Ήταν μεγάλη η χαρά μου ασφαλώς. Θυμάμαι τα συναισθήματα που με πλημμύρισαν σαν να ήταν μόλις χθες. Περηφάνεια, ικανοποίηση και ευφορία. Είχα παλέψει για να δω το όνειρό μου να πραγματοποιείται και ξάφνου τα είχα καταφέρει, έτσι πίστευα τότε. Η αλήθεια είναι πως η πάλη και η αγωνία δεν σταματά και ποτέ δεν μπορείς να πεις στα αλήθεια ότι τα έχεις καταφέρει. Κάνεις διαρκώς μικρά βήματα και πασχίζεις ώστε τα γραπτά σου να ικανοποιούν πρώτα από όλους εσένα ανεξάρτητα από την αποδοχή που θα έχουν από το αναγνωστικό κοινό. Βάζεις στόχους και όταν τους πετύχεις, ανεβάζεις τον πήχη ψηλότερα. Για μένα, αυτή η διαρκής πάλη προκειμένου να γίνω καλύτερη σε ό,τι κάνω, είναι η πραγματική ευτυχία και όχι η ίδια η έκδοση.
Μπορεί ένα βιβλίο να μας αλλάξει τη ζωή; Σε σας υπήρξε τέτοιο βιβλίο που να άλλαξε την οπτική σας για τη ζωή;
Η επαφή μου με τη λογοτεχνία γενικότερα, άλλαξε την αντίληψη που έχω για τον κόσμο, τις σχέσεις, τη ζωή, τον εαυτό μου. Δεν ήταν ένα το βιβλίο αλλά πολλά που με καθόρισαν μια και διαβάζω από μικρή. Ξεκίνησα με Ιούλιο Βερν, Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή και στην εφηβεία συνέχισα με Βενέζη, Διδώ Σωτηρίου, Μενέλαο Λουντέμη, Παπαδιαμάντη, Καζαντζάκη. Όταν πια μπήκα στο πανεπιστήμιο ήρθα σε επαφή λόγω σπουδών με τους Γάλλους λογοτέχνες και ποιητές όπως Ουγκό, Προυστ Μπαλζάκ, Φλωμπέρ, Καμύ, Ρεμπώ, Ζολά και έκτοτε κρατώ το πνεύμα μου πάντα ανοιχτό στα ερεθίσματα της ανάγνωσης ενός καλού βιβλίου.
Υπάρχει κάποιο από τα βιβλία σας που να αγαπάτε περισσότερο;
Είναι περίπου σαν να ρωτάτε μια μάνα ποιο από τα παιδιά της αγαπά περισσότερο. Καθώς εξελίσσομαι συγγραφικά υπάρχουν φορές που σκέφτομαι πως αν έγραφα τώρα, με την εμπειρία που έχω αποκτήσει, κάποιο από τα παλαιότερα βιβλία μου θα άλλαζα μερικά πράγματα, ωστόσο πάντα είμαι περήφανη γι’αυτά καθώς αποτελούν κομμάτια της ψυχής μου.
Tι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας το «Να ονειρευτώ ξανά»;
Το νέο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Να ονειρευτώ ξανά», διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και στη Ζάκυνθο. Χρονική αφετηρία το 1943, η τραγική περίοδος της Κατοχής όπου οι ζωές όλων των ηρώων του βιβλίου ανακατεύονται και επαναπροσδιορίζονται, καθώς η ελπίδα και τα όνειρα τούς ξαναβάζουν στο μονοπάτι της διεκδίκησης καλύτερων ημερών.
Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις ζωές των ηρώων, περπατά μαζί τους στα γραφικά καντούνια των δύο αυτών νησιών, μαθαίνει ήθη και έθιμα, αφουγκράζεται την ντοπιολαλιά τους, μαθαίνει ιστορικά γεγονότα που ίσως δεν γνώριζε και στο τέλος, όταν πια κλείνει το βιβλίο, έχει ένα χαμόγελο στα χείλη.
Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;
Ένας από τους κλάδους που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση είναι αναμφίβολα αυτός του βιβλίου. Ιστορικά βιβλιοπωλεία βάζουν λουκέτα ενώ απειλείται σημαντικά η βιωσιμότητα εκδοτικών οίκων. Δυστυχώς, οι Έλληνες αναγνώστες, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, διαβάζουν ολοένα και λιγότερο.
Παρόλ’αυτά είμαι αισιόδοξη πως το βιβλίο θα κατορθώσει να βγει αλώβητο από την κοινωνικο-οικονομική και πολιτισμική κρίση που βιώνουμε. Μάλιστα, θα πρότεινα να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στον μικρό-αναγνώστη. Είμαι υπέρ των λεσχών ανάγνωσης μέσα στα σχολεία ώστε τα παιδιά να εξοικειώνονται από νωρίς με την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων. Η φιλαναγνωσία είναι κάτι που καλλιεργείται από νωρίς και προσφέρει πολύτιμα ταξίδια του νου καθώς ενηλικιωνόμαστε.
Τι σας δίνει χαρά και από πού αντλείτε για να είστε καλά στη ζωή σας;
Καταρχήν πιστεύω πως την ευτυχία μας τη φτιάχνουμε. Εμείς οι ίδιοι προσανατολίζουμε τη ζωή μας προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε προκειμένου να νιώθουμε ευφορία. Εγώ προσωπικά αντλώ κουράγιο, δύναμη και χαρά από την οικογένειά μου και σε δεύτερο ρόλο από την συγγραφή. Με άλλα λόγια, χωρίς το γλυκό χαμόγελο του γιου μου, το ενθαρρυντικό χάδι του συζύγου μου και τις ιστορίες που πλάθει το κεφάλι μου, δεν ξέρω τι θα έκανα.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε;
Πάντα υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζω. Δε σταματώ ποτέ το γράψιμο που διαδέχεται την έρευνα που κάνω πριν ξεκινήσω κάποιο βιβλίο. Μόλις ολοκλήρωσα ένα μυθιστόρημα τελείως διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα που έχω γράψει τόσο σαν θεματολογία όσο και σαν ύφος. Μου αρέσει να δοκιμάζομαι σε διαφορετικά είδη και στυλ, δηλαδή να μην ακολουθώ την πεπατημένη όσο κι αν ο πειραματισμός ενέχει πάντα μια δόση ρίσκου. Στην τελική, αν δεν ρισκάρουμε και αν δεν δοκιμάσουμε τα όριά μας, ποτέ δεν θα καταλάβουμε πλήρως από τι υλικά είμαστε φτιαγμένοι.
