Την Ελλάδα επισκέπτεται για πρώτη φορά την ερχόμενη εβδομάδα ο Γερμανός συγγραφέας Σεμπάστιαν Φίτσεκ (Sebastian Fitzek), προσκεκλημένος των βιβλιοπωλείων Public και των εκδόσεων Διόπτρα. Ο Φίτσεκ θα μιλήσει για τις κυκλοφοριακές του επιτυχίες «Το δέμα» και «Η θεραπεία», όπως και για το νέο του βιβλίο «Η θέση 7Α» την Τρίτη 2 Απριλίου, στις 18:30, στο Public Τσιμισκή, συζητώντας με τη δημοσιογράφο Κική Μουστακίδου. Την Τρίτη 3 Απριλίου, στις 21:00, θα συζητήσει στο Public Café Συντάγματος με τη δημοσιογράφο Τασούλα Επτακοίλη.
Ο Φίτσεκ γεννήθηκε το 1971 στο Βερολίνο και έχει κάνει καριέρα με μεγάλα μπεστ σέλερ ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 24 γλώσσες ενώ το μυθιστόρημά του «Das Kind» έγινε ταινία με διεθνή διανομή. Τα μυθιστορήματα που τον έκαναν γνωστό επικεντρώνονται στην ύπνωση και τη σχιζοφρένεια και στη συνέντευξη την οποία παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ εξηγεί γιατί έχει επιλέξει αυτή τη θεματογραφία, ποιον ρόλο παίζει το Βερολίνο στα βιβλία του, όπως και σε ποιο σημείο το ψυχολογικό θρίλερ συναντά τη μεταφυσική και τη φαντασία.
Τα βιβλία σας είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ποιο είναι τα καινούργιο στοιχείο που φέρνετε και σε τι οφείλεται κατά τη γνώμη σας η επιτυχία;
Είμαι μανιακός με τα βιβλία και τις ταινίες. Κάθε εβδομάδα διαβάζω νέα βιβλία και βλέπω όσο περισσότερες ταινίες γίνεται. Έχω, δηλαδή, τις ίδιες συνήθειες με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μου. Ιδίως από τις ταινίες έχω μάθει πολλά, όπως για παράδειγμα να διώχνω από τα βιβλία μου, ήδη από τα πρώτα στάδια της συγγραφής, οτιδήποτε περιττό, δηλαδή μη συναρπαστικό. Γι’ αυτό και πολλοί χαρακτηρίζουν τη γραφή μου «κινηματογραφική». Πράγματι, συνήθως έχω στο μυαλό μου μια μεγάλη ταινία, την οποία προσπαθώ να αποτυπώσω στο χαρτί. Ίσως αυτό να είναι ένα στοιχείο που διαφέρει σε σχέση με άλλα έργα.
Τα μυθιστορήματά σας ανήκουν στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ και οι ήρωές σας κινούνται μεταξύ λογικής και παράνοιας. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Θεωρώ πως η ανθρώπινη ψυχή είναι σαν τα βάθη των ωκεανών. Όλοι έχουμε περίπου μια εικόνα, αλλά στην ουσία παραμένουν σχεδόν ανεξερεύνητα, γεμάτα μυστήρια και μυστικά. Με συναρπάζει το ότι κρύβουμε μέσα μας μια τέτοια αστείρευτη πηγή απίστευτων ιστοριών και λατρεύω να φέρνω στο φως τους θησαυρούς που κρύβονται στα βάθη του ωκεανού της ψυχής μας.
Υπάρχει μόνο ψυχολογία στα βιβλία σας; Μήπως διακρίνουμε και μια μεταφυσική διάσταση συνδυασμένη με μιαν ισχυρή φαντασία;
Είμαι πολύ σκεπτικιστής σε ό,τι αφορά το μεταφυσικό στοιχείο. Αλλά κάθε τόσο παίζω με τα όρια του επιστημονικά δυσεξήγητου ή ανεξήγητου. Αυτό συμβαίνει κυρίως στα βιβλία μου «Das Kind», όπου γίνεται αναφορά στη μετενσάρκωση, και «Der Augensammler», όπου μια τυφλή γυναίκα ισχυρίζεται πως μ’ ένα απλό άγγιγμα μπορεί να έρθει σε επαφή με την ψυχή των άλλων και να δει το παρελθόν τους.
Έχουν επηρεάσει οι σπουδές σας τη συγγραφική σας δουλειά;
Σπούδασα νομικά, γεγονός που με έχει επηρεάσει ιδιαίτερα. Μέσα από τις σπουδές μου έμαθα πώς γίνεται η σωστή έρευνα, διότι κάθε νομικός πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσει τη σχετική νομολογία. Και πάνω απ’ όλα, στο ποινικό δίκαιο ήρθα αντιμέτωπος με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες υποθέσεις. Το μόνο που χρειάστηκε να «ξεμάθω» ήταν η πομπώδης γλώσσα.
Παίζει ρόλο, και αν ναι ποιον ακριβώς, το αστικό περιβάλλον στα μυθιστορήματά σας;
Γεννήθηκα στο Βερολίνο και έκτοτε ζω εκεί. Μια πόλη με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, η οποία βρίθει από αντιθέσεις, είναι πραγματικό χρυσωρυχείο για έναν συγγραφέα θρίλερ. Μπορώ να εγκαταστήσω τις ιστορίες μου μόνο σε μέρη που γνωρίζω καλά. Γι’ αυτό και το Βερολίνο παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στα βιβλία μου. Αλλά αυτό ίσως και να αλλάξει μετά την επίσκεψή μου στην Ελλάδα.
Πώς τοποθετείτε τα έργα σας σε σχέση με τα τάσεις του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ευρώπη;
Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν είμαι σε θέση να κάνω κάτι τέτοιο. Αυτή είναι δουλειά των θεωρητικών της λογοτεχνίας. Εν γένει αποφεύγω να συγκρίνομαι με τους άλλους και προσπαθώ να μην μπαίνω σε καλούπια.
Τι ετοιμάζετε;
Στο επόμενο βιβλίο μου θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ένας ενήλικας αναλφάβητος. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, στη Γερμανία υπάρχουν επτά με οκτώ εκατομμύρια ενήλικες αναλφάβητοι. Αλλά ο εκδοτικός οίκος μού έχει απαγορεύσει να πω περισσότερα.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
