Τα «Οκτώ δευτερόλεπτα» είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά του Γιάννη Λιγνού και δημιουργήθηκε από την ανάγκη να εκφραστεί απέναντι σε φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ανάγνωσμα που διαβάζεται με ενδιαφέρον και κερδίζει τον αναγνώστη δείχνοντας πως ο Γιάννης Λιγνός θα έχει μεγάλο μέλλον στο ταξίδι της συγγραφής.
«Τα οκτώ δευτερόλεπτα είναι ο χρόνος, που απαιτείται για ένα σώμα να φτάσει από τον 78ο όροφο στη γη. Ο συμβατικός αυτός χρόνος, που εξάγεται μέσα από απλές και αλάνθαστες εξισώσεις της φυσικής, αποτελεί μέσα στις σελίδες του βιβλίου ικανή χρονική διάρκεια, ώστε να προλάβει ο ήρωάς του να περιγράψει τα συναισθήματά του καθώς πέφτει, αλλά και να εξιστορήσει τις συνθήκες, που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία» λέει ο συγγραφέας Γιάννης Λιγνός στο zougla.gr με αφορμή το βιβλίο του με τίτλο «Οκτώ δευτερόλεπτα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη, και συμπληρώνει: «Μέσα από την αφήγηση σε α’ πρόσωπο από τον ήρωα, εξυμνούν την αγάπη και τον έρωτα, καταδικάζουν τα ανθρώπινα πάθη, μελετούν την έννοια του θανάτου και του χρόνου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να γίνουν το εφαλτήριο για αναστοχασμό των αναγνωστών του πάνω σε κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα».
Ποια ήταν η έμπνευση για την πρώτη σας νουβέλα;
Έμπνευση για τη συγγραφή του βιβλίου «Οκτώ δευτερόλεπτα» ήταν η ανάγνωση κειμένων και βιβλίων σημαντικών στοχαστών, που επέφεραν την προσωπική ανάγκη για σύνθεση και απόδοση με συντονισμένη και ταυτόχρονα λογοτεχνική μορφή των κοινωνικών και φιλοσοφικών προβληματισμών που προέκυψαν και που αφορούν την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο, τον χρόνο.
Τι είναι τα 8 δευτερόλεπτα;
Τα οκτώ δευτερόλεπτα είναι ο χρόνος, που απαιτείται για ένα σώμα να φτάσει από τον 78ο όροφο στη γη. Ο συμβατικός αυτός χρόνος, που εξάγεται μέσα από απλές και αλάνθαστες εξισώσεις της φυσικής, αποτελεί μέσα στις σελίδες του βιβλίου ικανή χρονική διάρκεια, ώστε να προλάβει ο ήρωάς του να περιγράψει τα συναισθήματά του καθώς πέφτει, αλλά και να εξιστορήσει τις συνθήκες, που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία. Τα «οκτώ δευτερόλεπτα» μέσα από την αφήγηση σε α’ πρόσωπο από τον ήρωα, εξυμνούν την αγάπη και τον έρωτα, καταδικάζουν τα ανθρώπινα πάθη, μελετούν την έννοια του θανάτου και του χρόνου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να γίνουν το εφαλτήριο για αναστοχασμό των αναγνωστών του πάνω σε κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα.
Έχοντας περάσει μέσα από μια άλλη επαγγελματική διαδρομή ως τώρα (αυτή του απόστρατου πιλότου) βρίσκεστε μέσα σε άλλο χώρο που είναι κι επαγγελματικός; Θα συνεχίσετε να γράφετε;
Η συγγραφή δεν αποτελεί και δε θα αποτελέσει για εμένα επαγγελματική προοπτική. Γράφω για να εκφράσω σκέψεις και συναισθήματά μου και είναι πολύ όμορφο το γεγονός ότι μέσα από την έκδοση του βιβλίου μου μπορώ να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς με άλλους ανθρώπους, άγνωστους σε εμένα. Η πιθανότητα, κάποιος να μπει σε μια διαδικασία αναστοχασμού για θέματα κοινωνικά και φιλοσοφικά, μετά την ανάγνωση του βιβλίου μου, θα ήταν για εμένα εξαιρετικά σημαντικό. Το αν θα συνεχίσω να γράφω έχει να κάνει, κυρίως, με το εάν θα νιώσω ότι έχω να προσφέρω κάτι στον αναγνώστη και εξαρτάται από αυτό.
Γιατί τοποθετείτε τους ήρωες σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα;
Θεωρώ ότι ο τρόπος ζωής στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, μας έχει αποκόψει από την αντίληψη της πραγματικής έννοιας και υπόστασης του χρόνου, των κοινωνικών επαφών και της σημασίας του να ζούμε κάθε μέρα και όχι να ζούμε την καθημερινότητά μας. Στο πλαίσιο αυτό, τοποθετώ τους ήρωες σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ώστε συγκρουσιακά να αναδειχθεί η ανάγκη να ξαναθυμηθούμε την ομορφιά της απλότητας και της φύσης «…Μου άρεσε η θέα από το μεγάλο παράθυρο. Έβλεπε στο μητροπολιτικό πάρκο, το οποίο ξεπρόβαλε μέσα από τεράστιους ουρανοξύστες για να μας θυμίζει την ομορφιά της φύσης έναντι στα έργα των ανθρώπων. Μια αναγκαία σύγκριση, που κάθε μέρα με έκανε να χαίρομαι έστω και για αυτό το πράσινο κομμάτι γης που μπορούσα να δω από ψηλά. Πήρα μια βαθιά ανάσα σαν να μπορούσα να χωρέσω όλο το οξυγόνο του πάρκου μέσα στα άδεια πνευμόνια μου. Απάτες των αισθήσεων, παιγνίδια του νου, ανθρώπινες ατέλειες. Το πάρκο απέναντί μου ήταν τόσο λίγο αληθινό, όσο η όμορφη εξοχή ενός πίνακα ζωγραφικής στον απέναντι τοίχο, αφού έμενα κάθε μέρα να στέκομαι πίσω από το τζάμι, στον εβδομηκοστό όγδοο όροφο, χωρίς να ενδιαφέρομαι να κάνω έστω μια ολιγόλεπτη βόλτα κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων του…»
Θα συνεχίσετε να γράφετε; Ποιο είναι το θέμα του επόμενου βιβλίου σας;
Θέλω να συνεχίσω να γράφω, με την προϋπόθεση ότι θα νιώθω ότι έχω να προσφέρω κάτι όμορφο και κάτι, που θα αποτελούσε πηγή έμπνευσης για τους αναγνώστες. Το θέμα, που επεξεργάζομαι για τη συνέχεια έχει να κάνει με την επίδραση της τεχνολογίας στη ζωή μας στο μέλλον.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Γιάννης Λιγνός γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1984 και μεγάλωσε στην Αμφιλοχία Αιτωλ/νίας, όπου και τελείωσε το σχολείο. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, ως Ιπτάμενος, το 2002 και αποφοίτησε το 2006. Στην καριέρα του στην Πολεμική Αεροπορία υπηρέτησε ως πιλότος σε μαχητικά και εκπαιδευτικά αεροσκάφη για 18 χρόνια μέχρι το 2019, όταν και παραιτήθηκε. Ως απόστρατος αξιωματικός ζει στην Αθήνα και από το 2019 πετάει σε ιδιωτική αεροπορική εταιρεία με αεροσκάφη αερογραμμών. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Κάτοχος δύο μεταπτυχιακών. Το πρώτο, με αντικείμενο την Εκπαίδευση Ενηλίκων από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο οποίο πραγματοποιήθηκε έρευνα στη χρήση Εικονικής Πραγματικότητας στα συστήματα εκπαίδευσης των πιλότων και το οποίο ολοκληρώθηκε το 2018. Το δεύτερο είχε ως αντικείμενο τις Διαστημικές Τεχνολογίες, Εφαρμογές και Υπηρεσίες από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πραγματοποιήθηκε έρευνα πάνω στις ενεργητικές τεχνικές απομάκρυνσης διαστημικών υπολειμμάτων και το οποίο ολοκληρώθηκε το 2022. Έχει εκδώσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, καθώς και ένα κεφάλαιο βιβλίου αμερικανικών Πανεπιστημιακών Εκδόσεων.
Είναι λάτρης της μουσικής και της ανάγνωσης βιβλίων. Τα αναγνωστικά του ενδιαφέροντα κινούνται, περισσότερο, στο πεδίο της εκλαϊκευμένης επιστήμης και των μαθηματικών μυθιστορημάτων, καθώς και στο πεδίο της φιλοσοφίας. Το «Οκτώ δευτερόλεπτα» είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά και δημιουργήθηκε από την ανάγκη να εκφραστεί απέναντι σε φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα.
