Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Πέρασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου με αρνητικές σκέψεις και κακά σενάρια. Πλέον είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος. Αυτό είναι και το πνεύμα του βιβλίου μου άλλωστε. Μια προτροπή. Μην κοιτάς πίσω δεν βρίσκεται εκεί ο προορισμός σου. Η ζωή είναι πάντα μπροστά» λέει ο Νίκος Πουρλιάρος στο zougla.gr με αφορμή το βιβλίο του «Το χαμόγελο συνάντησε ένα δάκρυ».
Ο Νικόλας Πουρλιάρος, με θητεία στη δημοσιογραφία και τη σκηνοθεσία, στο πρώτο του μυθιστόρημα «Το χαμόγελο συνάντησε ένα δάκρυ» από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο», μας μεταφέρει στους δρόμους της αληθινής ζωής. Εκεί που οι απλές καθημερινές ιστορίες μπορεί να είναι πιο ευφάνταστες και από το ευφάνταστο κινηματογραφικό σενάριο. Τα καλύτερα σενάρια άλλωστε τα γράφει η ίδια η ζωή.
«Συναισθηματικός, αγαπησιάρης, έντονος, αγχώδης, περφεξιονιστής, επικοινωνιακός, χιουμορίστας και καλός vegan μάγειρας»: έτσι περιγράφει ο ίδιος ο Νικόλας Πουρλιάρος τον εαυτό του και αποκαλύπτει στο zougla.gr τα μελλοντικά του σχέδια, καθώς και τι ονειρεύεται για τη συγγραφική του διαδρομή.
Πέντε γυναίκες κι ένας άνδρας ταξιδεύουν παρέα στο καράβι της ζωής. Μας διηγούνται ιστορίες με πόνο και χαρά, με θλίψη και ευτυχία, με γέλιο και κλάμα, όπως συμβαίνει πάντα στη ζωή. Όπως συμβαίνει όταν ένα χαμόγελο συναντάει ένα δάκρυ.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο «Το χαμόγελο συνάντησε ένα δάκρυ»;
Ήθελα πολλά χρόνια να γράψω ένα μυθιστόρημα. Η ζωή μου όμως ήταν περίπλοκη, με μεγάλα εμπόδια. Κυρίως εσωτερικά. Το 2020, που ήταν για όλους μας μια κακή χρονιά, με βρήκε στη χειρότερη δυνατή συνθήκη. Έπρεπε να ανακαλύψω ένα αντίδοτο για τα πολλά που είχα να αντιμετωπίσω και το βρήκα ένα αδέσποτο πρωινό. Έκατσα στην καρέκλα, στάθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου, πάνω στο γραφείο μου, μ’ έναν καφέ παρέα και έγραψα την πρώτη ιστορία. Ήταν μια λυτρωτική γέννα γιατί μαζί με την ιστορία της πρώτης μου ηρωίδας έβγαλα από μέσα μου πολλά από εκείνα που με ενοχλούσαν. Κατάφερα να αφοπλίσω τα άγχη μου. Ήταν η πρώτη μικρή μου νίκη. Με ενέπνευσε λοιπόν η ανάγκη μου να ξανασυναντηθώ με το καλό, το θετικό, το όμορφο, το αγαπησιάρικο, το ερωτικό, το σέξι, το χιουμοριστικό.
Πείτε μας λίγα λόγια για τα έξι πρόσωπα του βιβλίου σας. Πρόκειται για αληθινούς χαρακτήρες;
Οι πέντε πρωταγωνίστριες είναι η Σοφία, η Όλγα, η Ρίτσα, η Ελένη, η Μπιάνκα. Ο άντρας που παίζει καταλυτικό ρόλο στη ζωή τους είναι ανώνυμος και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Οι ήρωες μου είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου. Ωστόσο δεν είναι διανοητικά κατασκευάσματα. Τους έχω εμπνευστεί από την αληθινή ζωή. Κάποιους τους συνάντησα, τους γνώρισα. Άλλους είδα απλώς τη σιλουέτα τους κάπου στις διαδρομές μου στις πόλεις, τους παρατήρησα και με ενέπνευσαν να φτιάξω την ιστορία τους, το βιογραφικό τους.
Εσείς πώς θα μας συστήνατε το βιβλίο σας;
Είναι ένα βιβλίο-κανέλα. Έχει γλυκιά και πικρή γεύση, αλλά σίγουρα είναι ευεργετική η ανάγνωσή του για το σύστημά μας. Άλλοτε μ’ αρέσει να το αποκαλώ «βιβλίο αεροδρομίου-ΚΤΕΛ-ΟΣΕ» γιατί το φαντάζομαι να το αγοράζει κάποιος που θα ταξιδέψει, να το διαβάζει κατά τη διάρκεια της πτήσης του και να φτάνει στον προορισμό του με χαρά και κέφι. Συνήθως όμως λέω ότι είναι ένα βιβλίο-αγκαλιά. Είναι σύντροφος που σε βάζει στην αγκαλιά του και μοιράζεσαι μαζί του ό,τι βιώνεις, είτε θετικό, είτε αρνητικό.
Ταυτίζεστε με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας;
Νομίζω ο πιο κοντινός μου χαρακτήρας είναι ο Ματθαίος, ο σύζυγος της Ελένης. Ο Ματθαίος -συγγραφέας στο επάγγελμα- υπήρξε παντρεμένος με την Ελένη, την πιο διάσημη παρουσιάστρια της χώρας. Ύστερα από είκοσι χρόνια όμως το ζευγάρι χωρίζει κάπως αναπάντεχα.
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς καθώς και τι ονειρεύεστε για την πορεία σας ως συγγραφέας;
Ονειρεύομαι να γράψω βιβλία που διεγείρουν το συναίσθημα και θα μιλήσουν στην ψυχή και στο μυαλό των ανθρώπων. Μ’ αρέσει να επικοινωνώ με τους άλλους. Γι’ αυτό και στήνω γέφυρες.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Είμαι συναισθηματικός, αγαπησιάρης, έντονος, αγχώδης, περφεξιονιστής, επικοινωνιακός, χιουμορίστας και καλός vegan μάγειρας.
Ποια από τις δύο ιδιότητες, του δημοσιογράφου ή του συγγραφέα προτιμάτε περισσότερο;
Αγαπώ το να γράφω. Δεν έχει σημασία σε ποια φόρμα. Απλώς πλέον τώρα στα σαράντα μου συνειδητοποίησα ότι είναι σημαντικό για μένα όπου γράφω να υπάρχει κάτι το δημιουργικό. Πριν από λίγες εβδομάδες εργάστηκα σε ένα news desk για ένα εξειδικευμένο site. Ήταν μια τραγωδία copy paste και άγιος ο Θεός. Τίποτε το δημιουργικό. Ωστόσο τίποτε δεν πάει χαμένο. Γνώρισα κάποια πρόσωπα και με ενέπνευσαν για ένα επόμενο βιβλίο.
Ζούμε σε μια εποχή δραστικών αλλαγών στην καθημερινότητά μας λόγω τόσο της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης. Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται στο άμεσο μέλλον αυτή η καθημερινότητα;
Πέρασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου με αρνητικές σκέψεις και κακά σενάρια. Πλέον είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος. Αυτό είναι και το πνεύμα του βιβλίου μου άλλωστε. Μια προτροπή. Μην κοιτάς πίσω, δεν βρίσκεται εκεί ο προορισμός σου. Η ζωή είναι πάντα μπροστά. Εμβολιαστείτε, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες. Προστατέψτε τον εαυτό σας, τους γύρω σας και ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε μια ζωή την οποία θα ανυπομονούμε κάθε πρωί να ξυπνήσουμε για να τη ζήσουμε.
Ποιο πιστεύετε πως είναι το αποτύπωμα που θα αφήσει στις ημέρες μας, αλλά και στην Ιστορία, η κρίση του κορωνοϊού;
Οι κρίσεις μάς αποκαλύπτουν. Βγάζουν έξω αυτό που είμαστε μέσα μας. Θεωρώ ότι για κάμποσα χρόνια θα βλέπουμε τις ψυχολογικές συνέπειες του εγκλεισμού και του φόβου. Δεν είμαστε πλέον οι ίδιοι.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Μόλις τέλειωσα «Το Χαμόγελο συνάντησε ένα δάκρυ» πήρα μια ανάσα κάνα δύο μέρες και μετά συνέχισα. Άρχισα και πάλι να γράφω και ολοκλήρωσα και το δεύτερο μυθιστόρημά μου. «Τώρα που είσαι ζεστός» είπα στον εαυτό μου. Και μετά έκανα διαλείμματα και κατόπιν άρχισα να γράφω μικρές ιστορίες εμπνεόμενος από μουσικές. Τώρα που έχω ξεκινήσει την προώθηση για το βιβλίο μου, συνειδητοποίησα ότι μου λείπει το να αφοσιωθώ στη γραφή. Η αλήθεια είναι ότι μου έχουν λείψει και οι συνεντεύξεις. Έχω κάνει πολλές στη σταδιοδρομία μου. Θα ήθελα να τις ξαναρχίσω.
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ
