Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Είναι καιρός, πιστεύω, να ακούσουμε όλη την ιστορία μιας γυναίκας που βιάστηκε και πορεύτηκε με αυτόν τον πόνο σε ολόκληρη τη ζωή της. Μέσα από αυτό το βιβλίο ακούμε την πιο κρυφή της σκέψη και κατανοούμε γιατί δεν είναι εύκολο για κάποιον να μοιραστεί με τους άλλους ένα τόσο τραυματικό γεγονός» λέει η συγγραφέας Γερακίνα Μπουρίκα στο zougla.gr με αφορμή το νέο της βιβλίο «Ο δρόμος της πεταλούδας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος, και συμπληρώνει: «Όποιος έχει γίνει κριτής αυτών των γυναικών, πιστεύω πως μέσα από αυτό το βιβλίο θα πάρει όλες τις απαντήσεις και θα αναθεωρήσει».
«Τολμηρή, εγωίστρια, συμπονετική και θέλω να πιστεύω καλή μητέρα». Έτσι περιγράφει η ίδια τον εαυτό της και αποκαλύπτει στο zougla.gr τα μελλοντικά της σχέδια.
«Ο δρόμος της πεταλούδας» της ταλαντούχας Γερακίνας Μπουρίκα είναι ένα επίκαιρο, καλογραμμένο, μυθιστόρημα, το οποίο προσθέτει το δικό του λιθαράκι στο ελληνικό #metoo. Η ηρωίδα του η Μαρουσώ προσπαθεί να ξανακερδίσει τη χαρά στη ζωή της. Ένας βιασμός, τρεις θάνατοι, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, μια μόνιμη φυγή και μια θετή κόρη, που παίρνει τη θέση ενός πραγματικού γιου, συνθέτουν το παζλ της ταραγμένης ζωής ενός κοριτσιού που, ακολουθώντας το πέταγμα μιας πεταλούδας, βαδίζει θαρραλέα μέσα στα σκοτάδια της ψυχής της, ψάχνοντας να βρει τον δικό της δρόμο προς το φως.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε το μυθιστόρημά σας «Ο δρόμος της πεταλούδας»;
Η αφορμή ήταν η πραγματική ιστορία της γιαγιάς μιας αγαπημένης φίλης. «Της γιαγιάς που δεν χαμογελούσε ποτέ», όπως μου είχε πει χαρακτηριστικά η φίλη μου, γιατί σε πολύ μικρή ηλικία αυτή η γυναίκα είχε βιαστεί και όχι μόνο δεν είχε βρει δικαίωση μέσα από την τιμωρία του δράστη, παρά βίωσε επιπλέον βία από την ίδια της την οικογένεια που, θεωρώντας την ατιμασμένη, την ανάγκασε να παντρευτεί τον βιαστή της και να περάσει την υπόλοιπη ζωή της μαζί του.
Πείτε μας λίγα λόγια για τα πρόσωπα του βιβλίου σας. Πρόκειται για αληθινούς χαρακτήρες;
Οι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου είναι μια σύνθεση από κομμάτια ανθρώπων που έχουν περάσει από τη ζωή μου ή τη ζωή δικών μου φίλων και συγγενών. Γι’ αυτό και οι αναγνώστες αναγνωρίζουν και δικά τους γνωστά πρόσωπα μέσα σε αυτούς. Η Μαρουσώ για παράδειγμα, η κεντρική μου ηρωίδα, βρίσκεται παντού γύρω μας. Είναι η γυναίκα που περπατά βιαστικά και με σκυφτό το κεφάλι. Αυτή που βιάστηκε και δεν τόλμησε να το ομολογήσει, η γυναίκα που απολύθηκε γιατί δεν υπέκυψε σε έναν ερωτικό εκβιασμό από έναν ανώτερό της, είναι η γυναίκα που τη σκότωσε ο σύντροφός της αφού πρώτα της είπε «σ’ αγαπώ», γιατί θεωρούσε ότι ήταν κτήμα του.
Εσείς πώς θα μας συστήνατε το βιβλίο σας;
Το βιβλίο «Ο δρόμος της πεταλούδας» είναι η βιογραφία ενός κοριτσιού που έζησε στα πιο τρυφερά του χρόνια τη βία. Φορώντας τα παπούτσια της ηρωίδας μου ο αναγνώστης θα νιώσει το πώς την επηρέασε αυτή η βία, το πώς τη βύθισε σε τρομερά σκοτάδια, αλλά και το πώς την ώθησε να ανακαλύψει την κρυφή δύναμη μέσα της, αυτή που έχουμε όλοι μας, για να καταφέρει να επιβιώσει. Είναι καιρός, πιστεύω, να ακούσουμε όλη την ιστορία μιας γυναίκας που βιάστηκε και πορεύτηκε με αυτόν τον πόνο σε ολόκληρη τη ζωή της. Μέσα από αυτό το βιβλίο ακούμε την πιο κρυφή της σκέψη και κατανοούμε γιατί δεν είναι εύκολο για κάποιον να μοιραστεί με τους άλλους ένα τόσο τραυματικό γεγονός. Όποιος έχει γίνει κριτής αυτών των γυναικών πιστεύω πως μέσα από αυτό το βιβλίο θα πάρει όλες τις απαντήσεις και θα αναθεωρήσει.
Ταυτίζεστε με κάποιον από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας;
Ταυτίζομαι με κομμάτια κάποιων χαρακτήρων, όχι όμως ολοκληρωτικά με κάποιον.
Το βιβλίο σας αναφέρεται στην ιστορία μιας ανήλικης κοπέλας που έζησε στη δεκαετία του ’80 και υπέστη βία, εκφοβισμό και σεξουαλική κακοποίηση. Τελικά, πόσο διαφορετική θεωρείτε ότι είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του 2021 αναφορικά με τα συγκεκριμένα ζητήματα;
Η διαφορά, πιστεύω, είναι μόνο στο ότι οι γυναίκες τολμούν πιο εύκολα να μιλήσουν. Η αντιμετώπισή τους όμως από πολλούς δεν διαφέρει και πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Δεν νοείται να ψάχνουν άνθρωποι να βρουν παραβατική συμπεριφορά στο θύμα, κι όμως γίνεται. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε», όπως λέει το τραγούδι, «κι όλα τα ίδια μένουν». Οι γυναίκες μιλούν πλέον, όμως η βία καλά κρατεί. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ψυχή κάποιων ανθρώπων, που δεν έχουν διδαχθεί ποτέ την αξία της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο. Όταν μάλιστα βλέπω τις ίδιες τις γυναίκες, ακούω μια μάνα να κατηγορεί κάποια που έπεσε θύμα βιασμού λέγοντας ότι μπορεί να προκάλεσε η ίδια αυτόν το βιασμό, ξέρω ήδη τι θα διδάξει τον γιο της.
Τι μπορεί να δώσει η ποίηση και γενικότερα η λογοτεχνία στη σύγχρονη κοινωνία;
Η τέχνη πάντα αντιγράφει τη ζωή. Η λογοτεχνία είναι ένα απέραντο ταξίδι στους κόσμους της καθημερινότητας, δίνοντας όμως την ευκαιρία στον αναγνώστη να τη δει από άλλες οπτικές γωνίες. Με λίγα λόγια, μας δίνει τη δυνατότητα να βιώσουμε ζωές που δεν έχουμε ζήσει οι ίδιοι. Επιπλέον, ο γραπτός λόγος θα μας δώσει το ερέθισμα της ανάπτυξης της σκέψης, γιατί κάθε τι που διαβάζουμε το αντιλαμβανόμαστε σε σχέση με τις δικές μας εμπειρίες και τα προσωπικά μας ερεθίσματα. Νομίζω πως ο κόσμος της λογοτεχνίας είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία, γιατί γίνεται με τρόπο μαγικό χωρίς ενοχές, αφού, καθώς βυθιζόμαστε μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου, ψυχοθεραπευτής μας γίνεται ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ζούμε σε μια εποχή δραστικών αλλαγών στην καθημερινότητά μας λόγω τόσο της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης. Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται στο άμεσο μέλλον αυτή η καθημερινότητα;
Τα απομεινάρια που μένουν μέσα μας εξαιτίας μιας κρίσης είναι συνήθως πιο ύπουλα σε σχέση με το πώς βιώνουμε μια κρίση, κι αυτό γιατί έχουν να κάνουν με την ψυχή μας. Αυτή τη στιγμή ζούμε μέσα σε ένα πρόβλημα και έχουμε επικεντρωθεί στο να παλέψουμε. Η επιβίωση έχει τον πρώτο λόγο. Μόλις περάσει ο «πόλεμος», θα δούμε το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής που άφησε πίσω του, κι αυτό θέλει ακόμη μεγαλύτερη ψυχική δύναμη για να το διαχειριστούμε.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Τολμηρή, εγωίστρια, συμπονετική και, θέλω να πιστεύω, καλή μητέρα.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Τα σχέδιά μου είναι πολλά, όμως το βασικό που ονειρεύομαι είναι να γίνομαι όλο και καλύτερη σε ό,τι κάνω.
Από πού αντλείτε δύναμη για να είστε καλά στην καθημερινότητά σας;
Η μεγαλύτερη δύναμή μου είναι τα παιδιά μου. Ένα τους χαμόγελο κι εγώ απολαμβάνω τα πάντα όλα στον υπέρτατο βαθμό. Ένα δάκρυ τους, κάνει ασήμαντα όλα τα άλλα.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Έχω αρχίσει ήδη να γράφω το πέμπτο μου μυθιστόρημα, κι αυτό είναι κάτι που με έχει συνεπάρει. Η στιγμή της γέννησης ενός βιβλίου για εμένα είναι πιο σπουδαία από την ολοκλήρωσή του. Είναι κάτι μαγικό! Και το ζω τώρα ξανά για ακόμη μία φορά.
