Σπυριδωνία Κρανιώτη
Φωτογραφίες – Βίντεο: Νίκος Χριστοφάκης
Η Κατερίνα Σιγάλα είναι μια νέα και πολυτάλαντη καλλιτέχνις, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει διαγράψει μια σταθερή και επιτυχημένη πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο. Ωστόσο αυτό που καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη διαδρομή της είναι το γεγονός, ότι είναι πολυδιάστατη. Είναι ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτις.
«Έχω μια αδυναμία στη γραφή νομίζω, είναι η ζωή μου, διότι με τη γραφή δημιουργώ τον κόσμο που θέλω, οπότε με την υποκριτική και με τη σκηνοθεσία υπηρετώ τον κόσμο που μου δίνουν. Αλλά με τη γραφή τον δημιουργώ μόνη μου» εξομολογείται στο zougla.gr η όμορφη καλλιτέχνις, η οποία γεμάτη επιμονή και πείσμα αγωνίζεται και διεκδικεί μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Με καταγωγή από τη Σαντορίνη και μεγαλωμένη στον Πειραιά και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή των Καμινίων, νιώθει μεγάλη συγκίνηση που στις 3 Μαΐου θα παρουσιάσει το βιβλίο της με τίτλο «Αφετηρία» και παράλληλα θα προβάλλει τις ταινίες της στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
«Θα προβληθούν όλες οι ταινίες που έχουμε κάνει. Είμαστε μία ομάδα καλλιτεχνών που ενωθήκαμε. Στην αρχή ήμασταν με μία κάμερα 3-4 άτομα, τώρα γίναμε πολύ περισσότεροι, γιατί έχουμε την ίδια αγάπη και ουσιαστικά τα σενάρια που γράφω είναι περισσότερο κοινωνικού περιεχομένου. Θέλω όσο περισσότερο να αφυπνίσω τον κόσμο και αν αφυπνίσω έστω και ένα άτομο ακόμη και έτσι θα νιώθω μεγάλη επιτυχία», αναφέρει η Κατερίνα και συμπληρώνει: «Νομίζω ότι αν δεν φτάσουμε πάτο δεν θα διορθωθούμε αλλά επειδή είμαστε στο τσάκ να φτάσουμε στον πάτο νομίζω ότι θα γίνει μια ξαφνική αλλαγή. Θέλω να ελπίζω ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Δε γίνεται να είμαστε περήφανοι μόνο για το παρελθόν πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε και για το παρόν και για το μέλλον.
Δείτε το βίντεο της συνέντευξης:
Κατερίνα, όλα αυτά τα χρόνια έχεις διαγράψει μια σταθερή και αξιόλογη πορεία ωστόσο αυτό που καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη διαδρομή σου, είναι το γεγονός ότι είναι πολυδιάστατη. Είσαι ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτις. Τελικά με ποια από όλες αυτές τις ιδιότητες αισθάνεσαι περισσότερο ικανοποιημένη;
Καταρχάς αγαπώ και τα τρία το ίδιο γιατί είναι σαν να είναι παιδιά μου. Όμως έχω μια αδυναμία στη γραφή νομίζω, είναι η ζωή μου, διότι με τη γραφή δημιουργώ τον κόσμο που θέλω, οπότε με την υποκριτική και με τη σκηνοθεσία υπηρετώ τον κόσμο που μου δίνουν. Αλλά με τη γραφή τον δημιουργώ μόνη μου.
Αυτή την περίοδο ετοιμάζεις κάτι πολύ σημαντικό. Μίλησες μας γι’ αυτό
Καταρχάς θα είναι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, κατάγομαι από τη Σαντορίνη αλλά μεγάλωσα στον Πειραιά έχω γεννηθεί στα Καμίνια, οπότε για μένα είναι διπλή χαρά, γιατί θα παρουσιάσω τη δουλειά μου που έχω παλέψει πολλά χρόνια και νομίζω ότι όλοι οι καλλιτέχνες παλεύουμε ειδικά στη χώρα που ζούμε, είναι κάτι πολύ οικείο για μένα, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά για μένα να δείξω στον κόσμο από ένα τέτοιο χώρο, το έργο μου.
Υπάρχει μεγάλη συγκίνηση
Ναι το σκέφτομαι και συγκινούμαι πάρα πολύ είναι λες και έχω πάρει το όσκαρ
Μίλησε μας και για τις ταινίες σου, τι ακριβώς θα προβληθεί στο δημοτικό θέατρο;
Θα προβληθούν όλες οι ταινίες που έχουμε κάνει. Είμαστε μία ομάδα καλλιτεχνών που ενωθήκαμε στην αρχή ήμασταν με μία κάμερα 3-4 άτομα, τώρα γίναμε πολύ περισσότεροι, γιατί έχουμε την ίδια αγάπη και ουσιαστικά τα σενάρια που γράφω είναι περισσότερο κοινωνικού περιεχομένου. Θέλω όσο περισσότερο να αφυπνίσω τον κόσμο και αν αφυπνίσω έστω και ένα άτομο ακόμη και έτσι θα νιώθω μεγάλη επιτυχία.
Θεωρώ ότι τα παιδικά βιώματα είναι πολύ σημαντικά για έναν άνθρωπο για την εξέλιξη του και για τον χαρακτήρα που θα έχει διαμορφώσει, οπότε τα παιδικά βιώματα τα έχω εντάξει σε αρκετές μου ταινίες. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι πολύ μικρές γιατί θεωρώ ότι οι μικρού μήκους ταινίες είναι τα ποιήματα του κινηματογράφου.
Πότε θα απολαύσουμε μια μεγάλου μήκους ταινία από σένα;
Η αλήθεια είναι ότι επειδή οι μικρού μήκους ταινίες έχουνε γίνει όλες χωρίς κανένα budget ήταν το μεράκι όλων των συναδέλφων και έγιναν με χορηγούς που χτυπούσα πόρτα πόρτα για να εμπιστευτούν το εγχείρημα μου και ευχαριστώ και τους χορηγούς μου και τους ανθρώπους που με στήριξαν και τους γνωστούς καλλιτέχνες που έπαιξαν αφιλοκερδώς και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μου έδωσε τη μουσική του δωρεάν και τον ευχαριστώ πολύ και όλους τους ευχαριστώ. Οπότε για μεγάλου μήκους χρειάζεται άλλους χρόνους. Παρόλα αυτά το κυνηγάω. Και είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Πριν από λίγο καιρό σε απολαύσαμε σε μια πολύ επιτυχημένη σειρά τους «Παγιδευμένους». Μίλησες μας για αυτήν την εμπειρία σου;
Καταρχάς ήταν κάτι ξαφνικό και ήταν ένας ρόλος τριών επεισοδίων ουσιαστικά…
Χαρακτηριστικός όμως…
Ναι ήταν πολύ χαρακτηριστικός. Έπαιξα και λίγο τον εαυτό μου δηλαδή υπήρχε και λίγο Κατερίνα μέσα σε αυτόν τον ρόλο. Ήμουνα μία φυλακισμένη και ήμουνα συγκρατούμενη της πρωταγωνίστριας και ουσιαστικά ήμουνα η «τσαμπουκαλού», στο κελί η κακιά στην αρχή φαινομενικά που όμως μετά την αγάπησε την Άννα, τη Μάρθα Λαμπίρη δηλαδή, και ήταν ένας πάρα πολύ ενδιαφέρων ρόλος δηλαδή όταν μου τον δώσανε και τον διάβασα μου άρεσε πάρα πολύ. Το έχουμε Κατερινάκι πάμε… και είδα τη μεγάλη επιτυχία μετά και από το κοινό που βλέπει τους Παγιδευμένους δηλαδή τα «παγιδευμενάκια» που λέω που πήρα τέτοια αγάπη. Αλλά ήταν και υπέροχο το κλίμα των γυρισμάτων…δηλαδή όλοι μας υποδέχτηκαν πάρα πολύ όμορφα σκηνοθέτες, πίσω από τις κάμερες, οι άνθρωποι που παίζαμε μαζί ήτανε πολύ όμορφο το κλίμα και ήμουνα σίγουρη ότι θα πάει καλά.
Σου αρέσει η τηλεόραση, θα ήθελες να υπάρξει μια συνέχεια σε αυτό;
Μου αρέσει η τηλεόραση. Δεν μου αρέσει όταν γίνεται εργοστάσιο. Όπως και το θέατρο δεν μου αρέσει όταν γίνεται εργοστάσιο. Αλλά φυσικά και παλεύω να κάνω και δική μου σειρά που έχω γράψει και εύχομαι κάποια στιγμή να γίνει και εύχομαι να γίνει σύντομα.
Είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει γιατί έχεις πείσμα ε; και επιμονή και υπομονή
Ε ναι άμα δεν έχεις σε αυτόν τον χώρο πείσμα και επιμονή δεν γίνεται και πρέπει να σε δυναμώνουν και τα όχι που ακούς. Αλλιώς δεν μπορείς να είσαι καλλιτέχνης σίγουρα.
Τι ονειρεύεσαι για την καλλιτεχνική σου πορεία; Γιατί ασχολείσαι και με πολλά αντικείμενα, αυτό δεν είναι πολύ δύσκολο όταν δεν εστιάζεις μόνο σε ένα;
Θεωρώ ότι γενικά δεν υπάρχει τελειότητα, οπότε θα ήταν άσκοπο να παλεύω για μια τελειότητα σε ένα από αυτά τα αντικείμενα. Μ’ αρέσει η πολύπλευρη μεριά των ανθρώπων γενικά αλλά το όνειρο μου είναι να γράφω τις ταινίες μου ή τις σειρές που είναι μικρών επεισοδίων, να παίζω τους ρόλους που γράφω και θεωρώ ότι μου ταιριάζουν και αν έχω τη δυνατότητα να τις σκηνοθετώ γιατί είναι πολύ δύσκολο να παίζεις και να σκηνοθετείς ταυτόχρονα, παρόλα αυτά επειδή έχω συνεργάτες δίπλα μου πολύ ικανούς και πραγματικά πολύ ταλαντούχα παιδιά δεν το φοβάμαι αλλά αυτό είναι το όνειρο μου να γράφω τις ταινίες μου και να τις υλοποιούμε με budget.
Πώς βλέπεις το θέμα της υποβάθμιση των πτυχίων των δραματικών σχολών;
Δεν έπεσα από τα σύννεφα όταν έγινε αυτό. Γιατί μην ξεχνάμε ότι στο επάγγελμα μας δεν υπάρχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Όποιος θέλει μπορεί να παίξει στην τηλεόραση, να ανέβει στο σανίδι και αυτό είναι άδικο, έχει δείξει η κοινωνία μας και η Ελλάδα ότι μας υποβαθμίζει καθημερινά. Οπότε αυτό δεν μου φάνηκε περίεργο…Δηλαδή θα έπρεπε έτσι και αλλιώς εμείς οι ίδιοι να μην δεχόμαστε να παίζουμε με απλήρωτες πρόβες όταν υπάρχει budget. Γιατί όταν ας πούμε σαν Κατερίνα δεν έχω να πληρώσω και δεν πληρώνεται κανένας μας και το κάνουμε σαν παρέα επειδή έχουμε ένα κοινό όραμα ή αν εσύ κάνεις κάτι δικό σου και μου πεις Κατερίνα έλα να με βοηθήσεις δεν πληρώνεται κανένας μας θα σε στηρίξω. Όταν υπάρχουνε μεγάλες παραγωγές που πληρώνονται και τον ηθοποιό τον έχουνε σαν ένα απλό ρομποτάκι που με 25 και 30 ευρώ θα κάτσει ένα δεκάωρο και δωδεκάωρο -όλοι τα έχουμε κάνει αυτά και εγώ όταν πρωτοξεκίνησα το έκανα αλλά ήταν ο ενθουσιασμός της αρχής- εμείς οι ίδιοι κάνουμε τα λάθη έχουμε πολλά να διορθώσουμε δεν είναι μόνο το πτυχίο είναι ότι μας κλέβουνε σενάρια και δεν μιλάει κανείς είναι ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία, δικαιοσύνη τόσα έχουνε γίνει και δεν μιλάει κανείς…
Βλέπεις τα πράγματα με αισιόδοξη ματιά; Ποια είναι η στάση σου στη ζωή
Είχα στιγμές που έλεγα, τέλος θα τα παρατήσω όλα, δεν αξίζει – μία μέρα βέβαια μου κρατούσε αυτό- χαχα. είμαι αισιόδοξη σαν άνθρωπος θεωρώ ότι αν θέλεις κάτι πραγματικά θα το κάνεις και πόλεμος να γίνεται γύρω σου. Γιατί μπορεί να υπάρχει αυτή η σαπίλα που λέμε γύρω μας και εσύ να βρεις ανθρώπους που έχεις το ίδιο connection και το ίδιο όραμα και να κάνετε καταπληκτικά πράγματα, δηλαδή να κάνεις τη δική σου κλίκα σε εισαγωγικά όσο άσχημη και να ακούγεται αυτή η λέξη όμως το κατάλαβα στην πορεία γιατί κάποιοι επιλέγουν τους ίδιους και τους ίδιους, νομίζω ότι αν δεν φτάσουμε πάτο πάτο δεν θα διορθωθούμε αλλά επειδή είμαστε στο τσάκ να φτάσουμε στον πάτο νομίζω ότι θα γίνει μια ξαφνική αλλαγή. Θέλω να ελπίζω ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.. Δεν γίνεται να είμαστε περήφανοι μόνο για το παρελθόν πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε και για το παρόν και για το μέλλον.
Η παρουσίαση του βιβλίου της Κατερίνας Σιγάλα θα πραγματοποιηθεί στις 3 Μαΐου, 7μμ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
