Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Αιμιλία Τσεκούρα, μία από τις σημαντικότερες εικαστικούς της γενιάς της παρουσιάζει την ατομική έκθεση της «homeland landscapes» στο Fougaro BLUE2.
«Η ανάγκη μου να γευτώ τον ήλιο, το φως και τη φύση, τη θάλασσα, με οδήγησε στο να δημιουργήσω στο σπίτι, εξ’ ου και το “homeland”, τοπία (landscapes) σαν μια τέχνη επιστροφής στη φύση, χρησιμοποιώντας τις φυσικές μορφές με μύθους της γης και του ουρανού (αρχέγονο όνειρο) αλλά και μια επιστροφή στην υπερ-φύση (υπερρεαλισμός), αυτή που συνεχώς δημιουργούμε με τις επιθυμίες μας, αυτή που επιβάλλουμε στην καθημερινή πραγματικότητα» αναφέρει η ταλαντούχα καλλιτέχνις στο zougla.gr και συμπληρώνει:
«Δεν με ενδιαφέρει να ονειρεύομαι το μέλλον της τέχνης μου. Με ενδιαφέρει να ζω μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας και αν αυτό το ταξίδι, μου δημιουργεί εικόνες καινούριες που δεν έχω καν φανταστεί, βιώνω μια πληρότητα, χαρά, ένα πέταγμα, που σίγουρα θέλω να μοιραστώ και με τους άλλους γύρω μου.
Ο πρωταγωνιστής σε όλα τα έργα της Αιμιλίας Τσεκούρα είναι το φως, όπως συλλαμβάνεται για μία στιγμή και εκλύεται ξανά σαν επιταχυντής της ανάτασης ενώ η εγγενής περιέργεια και η αναζήτηση της αυτοΐασης αποτελούν το κύριο θέμα των έργων της.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας δουλειά «homeland landscapes» καθώς και τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη συγκεκριμένη έκθεση
Η σειρά αυτή ξεκίνησε την εποχή του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού. Σε μια γωνιά του σπιτιού που μπαίνει το φως του ήλιου το πρωί για λίγη μόνο ώρα, μια και το σπίτι είναι βορειοδυτικό, άρχισα να παρατηρώ και να φωτογραφίζω τις αντανακλάσεις διαφόρων αντικειμένων πάνω στον τοίχο που δημιουργούνταν στιγμιαία και συνεχώς άλλαζαν. Σε αυτό το σημείο βρίσκονται διάφορα αγαπημένα αντικείμενα, found objects, είναι ένα μικρό ιερό. Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες τις επεξεργάστηκα αργότερα φτιάχνοντας συνθέσεις, φιγούρες, τοπία, αφαιρετικά ή και συγκεκριμένα, ανάλογα με την αίσθηση της φωτογραφίας και την εικόνα που μου δημιουργούσε αυτή.
Πώς βιώσατε την περίοδο του κορωνοϊού»;
Σχετικά καλά. Αν εξαιρέσεις το απαγορευτικό κομμάτι της εξόδου, τους περιορισμούς της ώρας που μπορούσες να βρεθείς έξω καθώς και τα ατελείωτα απολυμαντικά, η απομόνωση είναι ένα στοιχείο που ταιριάζει στη φύση του καλλιτέχνη, αν και πολλές φορές γίνεται και αντικοινωνική. Δυσκολίες υπήρξαν πάρα πολλές, δεν διαφωνώ, όπως και η ιδέα ότι μπαίνουμε σε μια διαφορετική φάση ύπαρξης, δεν αγκαλιαζόμασταν, δεν φιλιόμασταν και ακόμα και τώρα πιστεύω ότι το αποφεύγουμε, άρα να πούμε ότι γινόμαστε απάνθρωποι;
Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «homeland landscapes»
Η ανάγκη μου να γευτώ τον ήλιο, το φως και τη φύση, τη θάλασσα, με οδήγησε στο να δημιουργήσω στο σπίτι, εξ’ ου και το “homeland”, τοπία (landscapes) σαν μια τέχνη επιστροφής στη φύση, χρησιμοποιώντας τις φυσικές μορφές με μύθους της γης και του ουρανού (αρχέγονο όνειρο) αλλά και μια επιστροφή στην υπερ-φύση (υπερρεαλισμός), αυτή που συνεχώς δημιουργούμε με τις επιθυμίες μας, αυτή που επιβάλλουμε στην καθημερινή πραγματικότητα.
Τι είναι για εσάς η ζωγραφική;
Και τι δεν είναι! Η τέχνη είναι η ζωή και η ζωή είναι τέχνη. Είναι ανάγκη επικοινωνίας, έκφραση, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον εαυτό μας, άρα και αυτοθεραπεία. Μπορεί να είναι ένα εγωιστικό συναίσθημα να δημιουργήσω ιστορία, να αφήσω το αποτύπωμά μου στον κόσμο, αν και πολύ σύντομα αυτό το συναίσθημα το εγκατέλειψα, όπως και πολλές από τις γνώσεις για να δημιουργήσω έργα σε ένα αιωνίως κινούμενο και μεταβαλλόμενο “τώρα”. Αυτό το τώρα είναι άλλοτε φανταστικό και άλλοτε πραγματικό και εκφράζει το γεμάτο νόημα, ανούσιο παιχνίδι της ζωής και της τέχνης. Είναι η αποτύπωση της υπαρξιακής μου εμπειρίας, που εκφράζεται μέσα από απελευθερωτικές και διαλογιστικές διεργασίες, την παρατήρηση της φύσης, τις μνήμες και τις έννοιες, τα σύμβολα. Η εγγενής περιέργεια και η αναζήτηση της αυτοΐασης αποτελούν το κύριο θέμα των έργων.
Βλέποντας κάποιος τα έργα σας, διαπιστώνει, πως πρωταγωνιστής σε όλα, είναι το φως, όπως συλλαμβάνεται για μία στιγμή και εκλύεται ξανά σαν επιταχυντής της ανάτασης. Τι σας λέει ο κόσμος συνήθως;
Ο κόσμος αισθάνεται ότι μπορεί να πετάξει με αυτά τα έργα, αισθάνεται ανάταση, κάποιοι που ασχολούνται με το διαλογισμό θεωρούν ότι είναι εικόνες που βλέπουν με κλειστά μάτια, γενικώς δίνουν την αίσθηση μιας εσωτερικής πληρότητας. Όλοι πάντως νιώθουν πως πραγματικά τα έργα εκπέμπουν φως. Εξάλλου τα έργα αυτά είναι το ίδιο το φως και η αντανάκλασή του, μια και χρωματικά δεν τα πειράζω ούτε όταν δημιουργώ ας πούμε αυτά τα αποκαλούμενα «κολάζ» στον υπολογιστή.
Μιλήστε μας για τη φιλοσοφία της συνεχούς αλλαγής των πραγμάτων στη ζωή και τη φύση. Είναι πάντα η κύρια αρχή που καθορίζει το έργο σας; Πόσο σας επηρεάζει και στη ζωή σας;
Είναι η φιλοσοφία που με ακολουθεί συνειδητά από τα 18 μου όπου πέρασα μια περίοδο όντας Θιβετιανή μοναχή, άρα είναι μια αρχή που σίγουρα καθορίζει το έργο μου. Φυσικά και στη ζωή μου θεωρώ ότι είναι πραγματικότητα, μια και η φύση η ίδια βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη και αλλαγή. Επίσης μπορεί να μοιάζει αρκετά δύσκολο μια και ο άνθρωπος χρειάζεται σταθερές, αλλά απ’ τη στιγμή που μπεις σε αυτή τη ροή των πραγμάτων λειτουργεί απελευθερωτικά τελικά.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Δεν με ενδιαφέρει να ονειρεύομαι το μέλλον της τέχνης μου. Με ενδιαφέρει να ζω μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας και αν αυτό το ταξίδι, μου δημιουργεί εικόνες καινούριες που δεν έχω καν φανταστεί, βιώνω μια πληρότητα, χαρά, ένα πέταγμα, που σίγουρα θέλω να μοιραστώ και με τους άλλους γύρω μου.
Πώς μπορεί να επιλέξει κάποιος ένα δικό σας έργο;
Τα έργα μου είναι σε έκθεση στο Fougaro Art Center μέχρι και το Σεπτέμβρη του 2023. Στην έκθεση αυτή υπάρχουν και 3 art books όπου μπορεί κάποιος να δει όλη την πορεία αυτής της σειράς. Παλιότερες εκθέσεις μου και σειρές έργων υπάρχουν στο site μου, www.emiliatsekoura.gr όπου μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μου.
Σκεφτήκατε ποτέ να εργαστείτε στο εξωτερικό;
Όταν σπούδαζα στην Αμερική από το δεύτερο κιόλας εξάμηνο στη σχολή, δούλευα ως βοηθός σε μια από τις καθηγήτριές μου. Όμως ειλικρινά τελειώνοντας τις σπουδές ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα, μου έλειπε η φύση της, το κλίμα, οι φίλοι μου. Αργότερα, το 1994, μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω καθηγητικά σε Πανεπιστήμιο στην Ιταλία αλλά δε με ενδιέφερε πραγματικά.
Από ποιους καλλιτέχνες έχετε δεχτεί επιρροές;
Η νεολιθική περίοδος με τα κυκλαδικά της ειδώλια, οι πρώτες απεικονίσεις της μάνας-γυναίκας, τα σύμβολα, ο χειρονομιακός εξπρεσιονισμός, η παρατήρηση της φύσης, το στατικό και το κινούμενο, η απόλυτη αφαίρεση, όλα αυτά είναι παραστάσεις που διαχέονται μέσα στην τέχνη μου. Είναι μεγάλος ο αριθμός των καλλιτεχνών, ανάλογα με την περίοδο και αυτό που ψάχνω κάθε δεδομένη στιγμή, άρα το να απαριθμήσω ονόματα δεν έχει νόημα. Η επιρροή δεν είναι κάτι το μετρήσιμο ούτε τελειώνει ποτέ. Βρίσκομαι πάντα σε μια συνεχή έρευνα και ανανέωση.
Σήμερα πόσο εφικτό είναι να βιοποριστεί ένας καλλιτέχνης από τη ζωγραφική;
Αρκετά δύσκολο. Πάντα ήταν δύσκολο, δε νομίζω ότι έχει αλλάξει αυτή η πραγματικότητα. Όπως δεν έχει αλλάξει το γεγονός ότι όντας γυναίκα (μη γελιόμαστε) οι ευκαιρίες είναι λιγότερες. Δυστυχώς ενώ περάσαμε μια εποχή, ακόμα και στην Αμερική σπουδάζοντας, μιας έντονης φεμινιστικής κινητοποίησης, είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Για μένα το ότι διδάσκω τόσα χρόνια αποτελεί την πρώτη πηγή βιοπορισμού και μου δίνει και μια ελευθερία κινήσεων στις δημιουργίες μου. Σίγουρα όμως οι νέες τεχνολογίες όπως τα NFT’s και η Τεχνητή Νοημοσύνη παρέχουν περισσότερα εργαλεία, διεξόδους και ευκαιρίες ανάδειξης στους καλλιτέχνες της εποχής μας.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Ακόμα είμαι σε παραγωγική φάση της ενότητας αυτής που εκθέτω, το «homeland landscapes». Υπάρχει ένα στοιχείο που θα με κρατήσει εδώ μια και προχωρώντας η δουλειά πιστεύω ότι ενώνει και συμπεριλαμβάνει όλες μου τις προηγούμενες δουλειές. Πάντα δουλεύω το ένα έργο μετά το άλλο ακολουθώντας τη ροή που αυτό μου δείχνει. Άρα ίδωμεν!
Κέντρο Τέχνης «ΦΟΥΓΑΡΟ» (Ασκληπιού 98, Ναύπλιο – 27520 47300)
Τετάρτη έως Κυριακή από τις 12μμ
Μάρτιος – Σεπτέμβριος 2023
επιμέλεια
Φλωρίκα Π. Κυριακοπούλου
Αντώνης Ι. Κοντρογιάννης
