Ο βραβευμένος με Όσκαρ Αμερικανός ηθοποιός, Τζακ Πάλανς, ο οποίος έγινε διάσημος για τους ρόλους του «κακού» στο Χόλιγουντ, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 10 Νοεμβρίου του 2006.
Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1919 στο Λάτιμερ της Πενσιλβάνια και ήταν γόνος Ουκρανών μεταναστών. Το πραγματικό όνομά του ήταν Ουόλτερ Παλάνουικ.
Ο Τζακ Πάλανς (Jack Palance) έπαιξε σε περισσότερες από 80 ταινίες, κυρίως ρόλους δολοφόνων και ψυχοπαθών, που «ταίριαζαν» στα αδρά χαρακτηριστικά του προσώπου του. Το 1947 αντικατέστησε τον Άντονι Κουίν και στη συνέχεια τον Μάρλον Μπράντο στο θεατρικό «Λεωφορείον ο πόθος», με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν, ο οποίος τον αποκάλυψε στον κινηματογράφο τρία χρόνια αργότερα με το «Πανικός στο δρόμο».
Υποδύθηκε τον Ατίλα στο «Σημάδι του ειδωλολάτρη» του Ντάγκλας Σερκ (1954), τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη στο «Δολοφόνο του Λονδίνου» του Ούγκο Φρεγκονέζε (1955) και τον άνδρα που προσπαθεί να σκοτώσει την ωραία Τζόαν Κρόφορντ στη «Βγαλμένη μάσκα» του Ντέιβιντ Μίλερ (1952), για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.
Το 1955 ο Ρόμπερτ Όλντριτς του πρόσφερε τον πρώτο ψυχολογικό ρόλο του στο «Μεγάλο μαχαίρι», όπου αποκάλυψε μια άλλη πτυχή του ταλέντου του. Όμως, παρά τις όποιες προσπάθειες να ξεφύγει από το μοτίβο του κακού, παίζοντας σε ταινίες όπως «Ο φόβος στην κοιλιά» του Στιούαρτ Χέισλερ (1955) ή «Η περιφρόνηση» του Γκοντάρ (1964), ο Πάλανς επέστρεψε στους συνηθισμένους ρόλους του.
Τη δεκαετία του ’70 διέτρεξε την έρημο της ανωνυμίας, κάνοντας ταινίες για να ζήσει, καθώς απέρριψε το Χόλιγουντ, επειδή τον περιόριζε σε αντιπαθητικούς ρόλους.
Επέστρεψε το 1987, όταν εμφανίστηκε στο «Καφέ Μπαγκντάντ» του Πέρσι Άλεν και το 1988 στον «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για τον ρόλο του στην ταινία «City Slickers».
Πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 2006.
