Ο κινηματογραφιστής Ρόμπι Μιούλερ, γνωστός για το έργο του στις ταινίες των Βιμ Βέντερς, Τζιμ Τζάρμους και Λαρς Φον Τρίερ, πέθανε σε ηλικία 78 ετών.
«Στην Παγίδα του Νόμου» του Τζιμ Τζάρμους, «Ο Νεκρός», «Mystery Train», «Παρίσι-Τέξας», «Ένας Αμερικανός Φίλος» του Βιμ Βέντερς μερικές από τις ταινίες που έβαλε την αισθητική του σφραγίδα.
Γεννημένος στο Κουρασάο το 1940, αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του κινηματογράφου του τελευταίου μισού αιώνα. Μετά τις σπουδές του στην Κινηματογραφική Ακαδημία της Ολλανδίας, μαθήτευσε δίπλα στον κινηματογραφιστή Γκέραρντ Βάντενμπεργκ και εργάστηκε ως βοηθός κάμεραμαν σε πολλές από τις ταινίες του στην Ολλανδία και τη Γερμανία.
Η πρώτη ταινία του Βέντερς, «Καλοκαίρι στην Πόλη» (Summer in the City) ήταν, επίσης, και η αρχή για τον Ρόμπι Μιούλερ. Μαζί θα συνέχιζαν να ετοιμάζουν 10 ταινίες, καθώς και μέρος του «Πέρα από τα Σύννεφα» (Beyond the Clouds), την τελευταία ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Ο Μιούλερ συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Τζιμ Τζάρμους, γυρίζοντας τις ταινίες «Mystery Train», «Dead Man» και «Ghost Dog: Way of the Samurai». Ο Τζάρμους έλεγε για εκείνον:
«Το ωραίο με τον Ρόμπι είναι ότι ξεκινάει μιλώντας μαζί σου σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεσαι την ταινία σου, τι κινεί τους χαρακτήρες. Η ουσία της ταινίας μπαίνει έπειτα στο οπτικό ύφος, στη χρήση του φωτός και του χρώματος, στον τύπο του φιλμ που θα χρησιμοποιήσεις. Ο Ρόμπι θεωρεί τον εαυτό του ένα είδος τεχνίτη, έναν τύπο με έναν φακό, υλικό κινηματογράφησης και φώτα. Εγώ πιστεύω πως είναι ζωγράφος, ένας Βερμέερ που γεννήθηκε σε λάθος αιώνα».
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, Ρόμπι Μιούλερ είχε αποκτήσει μεγάλο όνομα στον κινηματογράφο, ενώ ήταν τακτικά υποψήφιος για βραβεία παρόλο που δεν προτάθηκε ποτέ υποψήφιος για Όσκαρ.
Συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Λαρς Φον Τρίερ στο «Δαμάζοντας τα κύματα» (Breaking the Waves) το 1996 και στο «Χορεύοντας στο σκοτάδι» (Dancer in the Dark) το 2000, το οποίο απέσπασε Χρυσό Φοίνικα. Τελευταίες ταινίες του Μιούλερ, ήταν το «24 Hour Party People» του Μίχαελ Γουίντερμποτομ το 2002, και το «Carib’s Leap in Grenada» του Στιβ ΜακΚουίν την ίδια χρονιά.
Ο Μιούλερ πέθανε στο σπίτι του στο Άμστερνταμ, μετά από πολλά χρόνια αγγειακής άνοιας που τον είχε αφήσει ανίκανο να μιλήσει ή να κινηθεί, σύμφωνα με την ολλανδική εφημερίδα Het Parool.
