Σαν σήμερα την 1 Ιουλίου 1916, γεννήθηκε η ηθοποιός Ολίβια ντε Χάβιλαντ,η οποία διακρίθηκε σε ρόλους ενζενί στην αρχή της καριέρας και σε πιο ουσιαστικούς ρόλους μεταπολεμικά που της χάρισαν και δύο Όσκαρ. Είναι περισσότερο γνωστή από τον ρόλο της Μέλανι Χάμιλτον στο επικό ιστορικό δράμα «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» (1939).
Η ζωή της υπήρξε μυθιστορηματική. Πρωταγωνίστησε δίπλα σε μύθους του κινηματογράφου και σε θρυλικές ταινίες, με κορυφαία όλων φυσικά το επικό ρομαντικό δράμα «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», ενώ η αιώνια διαμάχη της με την αδελφή της, επίσης φημισμένη, ηθοποιό Τζόαν Φοντέιν είναι από μόνη της μία ιστορία που θα μπορούσε να στηρίξει ένα δραματικό σενάριο μίσους και εκδίκησης.
Η Ολίβια ντε Χάβιλαντ γεννήθηκε στο Τόκιο από Βρετανούς γονείς, τον δικηγόρο Ουόλτερ ντε Χάβιλαντ και την ηθοποιό Λίλιαν Αυγούστα Ρόουζ. Οι γονείς της χώρισαν όταν αυτή ήταν μόλις τριών ετών και η μητέρα της βρέθηκε στη Σαρατόγκα της Καλιφόρνιας, μαζί με τα δύο παιδιά της, την Ολίβια και την Τζόαν. Το 1932, η 16χρονη Ολίβια είχε επιλεγεί για να παίξει στη σχολική παράσταση και ο αυστηρός πατριός της, την είχε προειδοποιήσει ότι αν παίξει στο θέατρο καλύτερα να μην επιστρέψει στο σπίτι. Η πεισματάρα Ολίβια έπαιξε και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι της. Στα 18 της η Ολίβια, ακόμη φοιτήτρια της δραματικής σχολής επιλέχθηκε να ερμηνεύσει τον ρόλο της Έρμα στο θεατρικό έργο «Όνειρο Θερινής Νυκτός» του Σαίξπηρ, που ανέβαινε εκείνη την εποχή σε ένα θέατρο της Καλιφόρνιας.
Οι ταινίες
Τις δεκαετίες του ’30 και του ’40 υπήρξε η γλυκιά αγαπημένη του ιπποτικού Έρολ Φλιν σε περιπετειώδεις ταινίες εποχής όπως: «Κάπταιν Μπλαντ» («Captain Blood», 1935), «Η επέλαση της ελαφρός ταξιαρχίας» («The Charge of the Light Brigade», 1936), «Οι περιπέτειες του Ρομπέν των Δασών» («The Adventures of Robin Hood», 1938) και «Πέθαναν πολεμώντας» («They Died with Their Boots On», 1941).
Έπαιξε ρομαντικούς ρόλους στις ταινίες «Στρώμπερυ Μπλοντ» («Strawberry Blond», 1941), «Ας μην ξημερώσει ποτέ» («Hold Back the Dawn», 1941) και «To αρσενικό ζώο» («The Male Animal», 1942). Κέρδισε παγκόσμια φήμη με τον ρόλο της Μέλανι Χάμιλτον στην ταινία του Βίκτορ Φλέμινγκ «Όσα παίρνει ο άνεμος» («Gone With the Wind», 1939) και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου.
To 1945 η Ολίβια ντε Χάβιλαντ κέρδισε μία δίκη εναντίον της Γουόρνερ Μπράδερς, η οποία αποτέλεσε δικαστικό προηγούμενο και απαλλάχθηκε από την ποινή εξάμηνης παράτασης, η οποία της είχε επιβληθεί από το στούντιο στο επταετές συμβόλαιό της.
Τα βραβεία Όσκαρ
Η απογείωση της Ολίβια ντε Χάβιλαντ από την ταινία του Βίκτορ Φλέμινγκ, την έκανε ακόμη πιο αποφασιστική, βελτιώνοντας την ερμηνευτική της απόδοση και ακολουθώντας πάντα το ένστικτό της επιλέγει παραγωγές μόνο πρώτης κατηγορίας.
Η θρυλική σταρ κατάφερε με επιμονή, δουλεύοντας σκληρά και κυρίως κάνοντας σοφές επιλογές, να γράψει μια σπουδαία ιστορία στο σινεμά και να κερδίσει και δύο Όσκαρ Α’ ρόλου, με τις ταινίες «Δώσε μου πίσω το Παιδί μου» (1946) και «Η Κληρονόμος» (1949).
Το 1946 παντρεύτηκε τον συγγραφέα Μάρκους Γκούντριτς (1897-1991), με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Ο γάμος τους, ο πέμπτος για τον Γκούντριτς, κράτησε έως το 1953. Το 1955 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με τον Γάλλο δημοσιογράφο και συγγραφέα Πιερ Γκαλάντ (1909-1998) κι εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί και χώρισε το 1979.
Την περίοδο αυτή έπαιξε, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Το φως στην πιάτσα» («The Light in the Piazza», 1962), «Η κυρία στο κλουβί» («Lady in a Cage», 1964) και «Το μυστικό της Σαρλότ» («Hush, Hush… Sweet Charlotte», 1964), «Πάπισσα Ιωάννα» («Pope Joan», 1972) και «Τζάμπο Τζετ στο Τρίγωνο του Διαβόλου» («Airport ‘77», 1977).
Η Σχέση Μίσους με την Τζόαν
Η κακή σχέση της Ολίβια ντε Χάβιλαντ με την αδελφή της Τζόαν Φοντέιν ξεκίνησε από τα παιδικά τους χρόνια και συνεχίστηκε μέχρι να διακόψουν κάθε επαφή μεταξύ τους το 1975. Ήταν τόσο το μίσος που είχε η μία προς την άλλη, που απαθανατίστηκε δημοσίως και στις εμφανίσεις τους για την παραλαβή των Όσκαρ, καθώς το βαρύτιμο αγαλματίδιο το κέρδισε μία φορά και η Φοντέιν, για το θρίλερ του Χίτσκοκ «Υποψίες». Όπως έχει καταγραφεί στα Όσκαρ του 1946, όταν η Ολίβια κέρδισε το πρώτο της βραβείο, η Φοντέιν την πλησίασε για να τη συγχαρεί και εκείνη την απέφυγε επιδεικτικά. Επίσης, είναι γνωστό ότι διεκδικούσαν συχνά τους ίδιους άνδρες, όπως τον εκκεντρικό μεγιστάνα Χάουαρντ Χιουζ, ενώ η Τζόαν Φοντέιν είχε γράψει στη βιογραφία της «Not Bed of Roses», «δεν θυμάμαι σε ολόκληρη την παιδική μου ηλικία μια πράξη καλοσύνης από την Ολίβια». Απ’ την άλλη, η ντε Χάβιλαντ προφανώς θεωρεί υπεύθυνη την αδελφή της για τη στάση του πατριού της, να τη διώξει από το σπίτι, όταν πρωτοεμφανίστηκε σε σχολική παράσταση, σε ηλικία 16 ετών.
Σεβασμός
Έπειτα από κάποια χρόνια το ασυναγώνιστο χαμόγελο του Έρολ Φλιν έδωσε τη θέση του στη περιπαιχτική σοβαρότητα και τη ρώτησε τι θέλει τελικά να καταφέρει στη ζωή της, για να του απαντήσει εκείνη αφοπλιστικά: «Να με σέβονται, αν τα καταφέρνω σε μια δουλειά». Ένα σεβασμό που κατάφερε να πάρει και από τους κινηματογραφόφιλους και από τους Αμερικανούς ηθοποιούς, αλλά και να «κερδίσει» με το σπαθί της τη σφοδρή αντιπαλότητα από τους μεγαλόσχημους παραγωγούς του Χόλιγουντ.
Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ, ή οποία είχε αποσυρθεί από την υποκριτική (τελευταία εμφάνιση το 1988 σε μια τηλεοπτική ταινία με τίτλο “The Woman He Loved” )κι εδώ και χρόνια κατοικούσε στο Παρίσι, έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 104 ετών, στις 25 Ιουλίου 2020.
