Για την περιπέτεια της υγείας του, πίσω το 2001, μίλησε σε συνέντευξή του ο υποψήφιος για Όσκαρ Β΄Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο του στην ταινία «Poor Things», Μάρκ Ράφαλο.

Ο ηθοποιός εμφανίστηκε στο επεισόδιο της Δευτέρας του podcast «SmartLess» με τους Τζέισον Μπέιτμαν, Σον Χέις και Γουίλ Αρνέτ, όπου αποκάλυψε πως έμαθε ότι «είχε όγκο στον εγκέφαλο μετά την επιτυχία του “You Can Count on Me”».

Ο ίδιος έκανε γνωστό πως ανακάλυψε τον όγκο μετά από έναν εφιάλτη που είδε. «Δεν ήταν σαν κανένα άλλο όνειρο που είχα δει ποτέ. Δεν ήταν καν φωνή. Ήταν απλώς καθαρή γνώση: “Έχεις όγκο στον εγκέφαλο και πρέπει να τον αντιμετωπίσεις αμέσως”». Ο εφιάλτης, ήταν λοιπόν αυτό που ώθησε τον ηθοποιό να κάνει αξονική τομογραφία ώστε να «το αντιμετωπίσει άμεσα». Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το μόνο σύμπτωμα που είχε ήταν μια μόλυνση στο αυτί.

Ο Ράφαλο διηγήθηκε στο podcast την ημέρα που πήγε στον γιατρό. «Η νοσοκόμα καλεί τον γιατρό, τους άκουγα να μιλάνε στο άλλο δωμάτιο. Μπαίνει μέσα, έμοιαζε κάπως με ζόμπι και μου λέει: “Έχετε μια μάζα πίσω από το αριστερό σας αυτί στο μέγεθος μπάλας του γκολφ και δεν ξέρουμε τι είναι. Δεν μπορούμε να πούμε μέχρι να γίνει βιοψία”», είπε.

 

Ευτυχώς όμως ο όγκος ήταν καλοήθης, αν και χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή του. Ο Ράφαλο δήλωσε ότι τελικά αποφάσισε να κρατήσει τη διάγνωση μυστική από τη σύζυγό του, Σάνραιζ Κοίγκνι, η οποία ήταν έγκυος. Μια εβδομάδα μετά τη γέννηση του γιού τους, ο ηθοποιός μίλησε στη γυναίκα του για την υγεία του, το βράδυ πριν από το ραντεβού του με τον νευρολόγο. «Όταν το είπα στη Σάνι, στην αρχή νόμιζε ότι αστειευόμουν. Μετά ξέσπασε σε κλάματα και μου είπε: “Πάντα ήξερα ότι θα πεθάνεις νέος”».

Ο Ράφαλο αφαίρεσε χειρουργικά τον καλοήθη όγκο, αλλά ο ίδιος ενημερώθηκε ότι η επέμβαση είχε 20% πιθανότητα να «σκοτώσει» το νεύρο στην αριστερή πλευρά του προσώπου του και 70% πιθανότητα να τον κάνει να χάσει την ακοή του. «Ήμουν εντελώς κουφός από το ένα αυτί και όταν ξύπνησα, η αριστερή πλευρά του προσώπου μου ήταν εντελώς παράλυτη». «Δεν μπορούσα καν να κλείσω το μάτι μου. Μιλούσα από την έξω πλευρά του στόματός μου». Μετά από έναν χρόνο, η παράλυση υποχώρησε, αλλά η απώλεια ακοής παρέμεινε.