Είναι απ’ αυτούς τους ηθοποιούς που κατάφεραν να λατρέψουν οι φίλοι τού κινηματογράφου και να γίνει σημείο αναφοράς στην υποκριτική μόνο με την ερμηνευτική του δεινότητα και τη χαρισματική του εκφραστικότητα. Ο Τζιν Χάκμαν είναι ο καρατερίστας που έγινε αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής και ποτέ σταρ, με την έννοια του ωραίου, λαμπερού και θελκτικού, του άνδρα που κατακτά άμα τη εμφανίσει. Μάλλον το αντίθετο. Σχεδόν άσχημος, με ψωροφαγωμένο μαλλί, τραχιά επιδερμίδα που ιδρώνει και ξεϊδρώνει αλλά με την ιδιοφυή ικανότητα να μπαίνει στον ρόλο, να τον κάνει δικό του και να δίνει ψυχή στον χαρακτήρα που υποδύεται. Ακόμη και σε αδιάφορες ταινίες ο Χάκμαν ξεχώριζε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γουέστερν «Γρήγορη και Θανάσιμη», που ο Τζιν Χάκμαν στον ρόλο του διαβολικού αφέντη της μικρής πόλης, εξαφανίζει τους ανερχόμενους συμπρωταγωνιστές του Ράσελ Κρόου, Λεονάρντο Ντι Κάπριο και βεβαίως τη σταρ της εποχής, Σάρον Στόουν.
Σε λίγες ημέρες ο Τζιν Χάκμαν (30 Ιανουαρίου) θα κλείσει τα 90 του χρόνια, ενώ έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ήδη 15 χρόνια. Η σκιά του όμως πέφτει βαριά στον κινηματογράφο, καθώς πάνω από τέσσερις δεκαετίες μας χάρισε υπέροχες ερμηνείες, φτιάχνοντας μαζί με άλλους επίσης μεγάλους ηθοποιούς τη μεγάλη παραδοσιακή αμερικανική σχολή της υποκριτικής. Μακριά από πόζες και συνταγές, την έπαρση του «είμαι της Μεθόδου Στανισλάφσκι» ή το άραγμα πίσω από τη σιγουριά της μανιέρας, ο Χάκμαν ανέδειξε το τεράστιο ταλέντο του μέσα από πλήθος χαρακτήρων που ερμήνευσε.
Από τους πεζοναύτες στο «Μπόνι και Κλάιντ»
Ο Τζιν Χάκμαν, γεννήθηκε στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνια το 1930 και στα 16 του έφυγε από το σπίτι για να καταταγεί στους πεζοναύτες. Με την απόλυσή του, πάει στη Νέα Υόρκη, όπου κάνει δουλειές του ποδαριού. Το 1956 θα μετακομίσει στην Καλιφόρνια για να γίνει ηθοποιός. Σπούδασε στη σχολή θεάτρου της Πασαντίνα. Εκεί γνωρίστηκε κι έγινε φίλος των Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ Ντιβάλ. Το αστείο είναι ότι οι συμμαθητές τους και κάποιοι καθηγητές τους ήταν σίγουροι ότι δεν θα έχουν καμία τύχη στο θέατρο ή το σινεμά. Έτσι και οι τρεις τους έφυγαν για τη Νέα Υόρκη. Εκεί πάσχισαν για χρόνια για να βρουν μια δουλειά. Ο Χάκμαν κατάφερε να μπει σε κάποιους θιάσους εκτός του Μπρόντγουεϊ, ενώ τον πρώτο του σημαντικό ρόλο τον πήρε στο κλασικό «Μπόνι και Κλάιντ», για να κερδίσει την πρώτη του υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Απογείωση
Η δεκαετία του ’70 ξεκινά εντυπωσιακά για τον Χάκμαν αφού μπαίνει πάλι ανάμεσα στους υποψήφιους για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου στην ταινία «Ποτέ δεν Τραγούδησα για τον Πατέρα μου», αλλά θα απογειωθεί όταν θα πρωταγωνιστήσει στην αστυνομική περιπέτεια του 1971 «Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία» κατακτώντας το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Το 1974 θα πρωταγωνιστήσει στην αριστουργηματική «Συνομιλία» του Κόπολα δημιουργώντας έναν μοναδικό αντιήρωα, ένα χαρακτήρα αξεπέραστο, αναγκάζοντας τους πάντες να υποκλιθούν στην υποκριτική του ικανότητα. Η παρουσία του, ακόμη και ως «γκεστ», ήταν μαγνήτης για κάθε ταινία.
Οι αξιομνημόνευτες ερμηνείες του πάμπολλες. Υπάρχουν όμως ακόμη τρεις ταινίες, πέρα απ’ τις παραπάνω, στις οποίες έδωσε τα πάντα και πήρε την καθολική αναγνώριση.
«Το Σκιάχτρο»
Το 1973 θα πρωταγωνιστήσει στο νατουραλιστικό δραματικό «road movie» του Τζέρι Σάτζμπεργκ καταφέρνοντας με την ερμηνεία του να επισκιάσει τον φοβερό και τρομερό Αλ Πατσίνο, ο οποίος είχε ήδη γνωρίσει την τεράστια αναγνώριση από τον «Νονό». Η υποκριτική αναμέτρηση μεταξύ τους συγκλονιστική, με τον Χάκμαν να συμπυκνώνει μοναδικά όλη την αντίφαση της ανδρικής αποτυχίας.
«Ο Μισσισσιππής Καίγεται»
Θαυμάσια αντιρατσιστική δραματική περιπέτεια του 1988 που γύρισε έξοχα ο Άλαν Πάρκερ. Ο Χάκμαν στο ρόλο ενός σκληρού ανορθόδοξου αστυνομικού που θα φέρει εις πέρας την αποστολή του, ξέροντας πότε θα γίνει βίαιος, πότε θα ξεπεράσει τα όρια του νόμου, αλλά και πώς να κρύβει την τρυφερότητα και την ευγένεια του χαρακτήρα του.
«Οι Ασυγχώρητοι»
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και σε μια από τις σημαντικότερες δημιουργίες του Κλιντ Ίστγουντ. Ένα σπουδαίο φιλμ που συμβάλει στην κατάρρευση των μύθων του γουέστερν και ο Χάκμαν, στο ρόλο ενός σαδιστή, ενός κτήνους, εκπρόσωπος της νομιμότητας όντας σερίφης, είναι αυτός που μόνο θα μπορούσε να τα καταφέρει. Αν ο Γκάρι Κούπερ αφήνει στο τέλος της ταινίας «Το Τρένο θα Σφυρίξει Τρεις Φορές» το αστέρι του σερίφη, το σύμβολο της νομιμότητας, να πέσει στη λάσπη, ο Χάκμαν στους “Ασυγχώρητους” είναι αυτός που συμβολίζει τη λάσπη που θα φορέσει το αστέρι…
Ο Τζιν Χάκμαν είναι από τους ηθοποιούς που δεν θα μπει ποτέ δίπλα στα ονόματα των ομολογουμένως τεράστιων πρωταγωνιστών της εποχής του. Είναι μια αδικία, απ’ αυτές που τρέφεται το σταρ σύστεμ. Όμως ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος των σπουδαίων, αυτών που σημάδεψαν την τέχνη. Και φυσικά του Τζιν Χάκμαν.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
