Εκατόν δύο χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τη γέννηση του Ντίνου Δημόπουλου, ο οποίος έβαλε τη σφραγίδα του στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, συνδυάζοντας στο έργο του την εμπορικότητα με την προσωπική αισθητική. Η Φίνος Φιλμ με μια ανάρτηση στα social media και με ένα βίντεο τιμά τον σπουδαίο σκηνοθέτη.

«Πολυπράγμων καλλιτέχνης και δημιουργός, με οξυδερκή ματιά και ευγενές παρουσιαστικό, ο Ντίνος Δημόπουλος ισορροπούσε πάντα ανάμεσα στο καλλιτεχνικό και το εμπορικό σινεμά, έχοντας πάντα για πυξίδα το όραμα για ποιοτικό ελληνικό κινηματογράφο. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας, δημιούργησε δεκάδες ταινίες που συνδύασαν την εμπορικότητα με την τέχνη και την αισθητική και σήμερα συγκαταλέγονται στα αριστουργήματα της ελληνικής φιλμογραφίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1921 και τον θυμόμαστε μέσα από μαγικές στιγμές ταινιών που σκηνοθέτησε στη Φίνος Φιλμ. Η μουσική του αφιερώματος ανήκει στον Σταύρο Ξαρχάκο από την ταινία “Αμόκ”».

Δείτε το βίντεο:
Ο Ντίνος Δημόπουλος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921 στο χωριό Ζαβέρδα (Πάλαιρος από το 1929) της Αιτωλοακαρνανίας. Την περίοδο της Κατοχής δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό «Eλεύθερα Γράμματα». Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στη δραματική σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη.

Ξεκίνησε ως ηθοποιός το 1948 στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» και το 1953 έγραψε το σενάριο της ταινίας του Γρηγόρη Γρηγορίου «Μεγάλοι Δρόμοι». Την ίδια χρονιά με την προτροπή του Φιλοποίμενος Φίνου πέρασε πίσω από την κάμερα και γύρισε την πρώτη του ταινία «Οι Ουρανοί είναι δικοί μας» με πρωταγωνιστές τους Αλέκο Αλεξανδράκη, Αντιγόνη Βαλάκου, Λάμπρο Κωνσταντάρα και Αλέκα Κατσέλη.

Στην πορεία σκηνοθέτησε γνωστές ταινίες, που σημείωσαν εμπορική επιτυχία και συνεχίζονται να παίζονται από την τηλεόραση: «Το Αμαξάκι» (1957), «Αστέρω» (1959), «Μανταλένα» (1960), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και απέσπασε κολακευτικά σχόλια στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, «Λόλα» (1964), «Οι Κυρίες της Αυλής» (1966), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966), «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), «Πυρετός στην Άσφαλτο» (1967), βραβευμένη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (1968), «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μαλλιά» (1969) κ.α.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μετά την λήξη της συνεργασίας του με Φίνος Φιλμ το 1975 γύρισε τρεις μόνο ταινίες. Το 1978, το κοινωνικό δράμα «Ο ήλιος του Θανάτου» βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παντελή Πρεβελάκη, με πρωταγωνιστές την Νέλλη Αγγελίδου και τον Νικήτα Τσακίρογλου. Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Το 1983 σκηνοθέτησε τον Θανάση Βέγγο στην κωμωδία «Τρελλός και πάσης Ελλάδος» και το 1993 την τρυφερή κοινωνική ταινία «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του, που γνώρισε επιτυχία και εκτός Ελλάδας. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ του Tορίνου για το ντοκιμαντέρ του «H Eλλάδα κι η θάλασσα».

Για τη δημόσια τηλεόραση έγραψε και σκηνοθέτησε τις σειρές «Ρωμαίος και Ιουλιέτα ’75» (ΥΕΝΕΔ, 1975) με πρωταγωνιστές τη Ζωή Λάσκαρη και τον Χρήστο Πολίτη και «Μίνι Μάρκετ Ονείρων» (ΕΤ2, 1991), με πρωταγωνιστή τον Κώστα Ρηγόπουλο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Προσωπική ζωή

Έκανε δύο γάμους με τις ηθοποιούς Βεατρίκη Δεληγιάννη και Φλωρέτα Ζάννα. Γιος του είναι ο παρουσιαστής Χρήστος Δημόπουλος.

Η παρουσία του στο θέατρο

Ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθέτησε περί τις πενήντα θεατρικές παραστάσεις σημαντικών θιάσων (Kοτοπούλη, Kατερίνας, Λαμπέτη, Mουσούρη, Διαμαντόπουλου κ.ά.), εκ των οποίων επτά στο Εθνικό Θέατρο. Έγραψε επτά θεατρικά έργα κερδίζοντας το 1974 το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το έργο του «Ο επόμενος» και το 1981 το πρώτο βραβείο του Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού για το έργο του «Bασίλειος Πρώτος, ο δούλος». Ήταν επίσης τακτικός καθηγητής της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών και της αντίστοιχης του Εθνικού Θεάτρου.

Πέρα από τα πολλά δικά του σενάρια, διακρίθηκε και στη λογοτεχνία για το σημαντικό συγγραφικό του έργο στην ποίηση και την πεζογραφία, που συνοψίζεται σε πετυχημένες εκδόσεις, πολλές εκ των οποίων είναι για παιδιά. Για το βιβλίο του «Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου» (1987) κέρδισε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1989 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Η Μεσαία Όχθη» και τρία χρόνια αργότερα την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Σκηνοθέτης Θυμάται».

Το 1993 η ταινία του «Αστέρω» επιλέχθηκε και προβλήθηκε ως μια από τις πενήντα αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες της ρετροσπεκτίβας του MoMA της Νέας Υόρκης, «Σινεμυθολογία». Πάλι η «Αστέρω» μαζί με «Το αμαξάκι» επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν ως δύο από τις εκατό αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες στο αφιέρωμα «Le Cinema Grec» του Κέντρου Πομπιντού στο Παρίσι, το 1995.

Οι ταινίες της Φίνος Φιλμ «Αμόκ» (1963) και «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια» (1965) σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου συμμετείχαν στο πενθήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, με θέμα Πατριαρχία, Μητριαρχία, #MeToo, 50/50, Cancel Culture & Ελληνικό Σινεμά.

Ο Ντίνος Δημόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευγενίδειο» της Αθήνας στις 28 Φεβρουαρίου 2003.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης