Η Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων συνδιοργανώνουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, από τις 4 έως τις 7 Μαΐου 2017, ένα αφιέρωμα στο ελληνικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Με τα μάτια ανοιχτά» στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.
Στο εφετινό μας ραντεβού με την «πραγματικότητα» θα προβληθούν 16 ελληνικά ντοκιμαντέρ, παλαιότερα και σύγχρονα. Πρόκειται τόσο για ταινίες που έχουν σηματοδοτήσει την ιστορία του ελληνικού ντοκιμαντέρ όσο και για ταινίες που μιλούν για τη σημερινή εποχή. Συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες τις οποίες οι έλληνες ντοκιμαντερίστες έχουν καταγράψει σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη μας: Από τα σύνορα μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας μέχρι τις ΗΠΑ, και από το Αιγαίο Πέλαγος μέχρι μια παραλία της Τεργέστης.
Στο πλαίσιο του εφετινού αφιερώματος, θα πραγματοποιηθούν τρεις παράλληλες εκδηλώσεις:
Αφιέρωμα στην κινηματογραφία της Ουγγαρίας, μιας χώρας στην οποία το δίλημμα «Τείχη ή Γέφυρες» έχει πάρει παραδειγματικές διαστάσεις. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει 4 ουγγρικά ντοκιμαντέρ για το θέμα αυτό, παρουσία συντελεστών τους.
Masterclass με τους ούγγρους καλεσμένους με θέμα «Τείχη ή Γέφυρες: να κλειστούμε στον εαυτό μας ή να ανοιχτούμε στον κόσμο;». Το masterclass θα λειτουργήσει ως εισαγωγή του φετινού εργαστηρίου δημιουργικού ντοκιμαντέρ της ΕΕΝ, το οποίο θα γίνει στη συνέχεια σε δύο φάσεις, τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο.
Ημερίδα με τίτλο «Ντοκιμαντέρ και Τηλεόραση – Η νέα τηλεοπτική πραγματικότητα και η παραγωγή δημιουργικού ντοκιμαντέρ σε αυτή». Κεντρικός εισηγητής ο Paul Pauwels, Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ντοκιμαντέρ (EDN-European Documentary Network). Θα μιλήσουν επίσης εκπρόσωποι από το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, την ΕΡΤ, το ΕΚΚ, το Κανάλι της Βουλής, την COSMOTE TV και τη NOVA.
Επίσης, το περσινό εργαστήρι «Έξοδος» / «Exodus» για νέους ντοκιμαντερίστες με θέμα την πρόσφατη προσφυγική κρίση, εφέτος φέρνει τους καρπούς του: Πέντε ταινίες μικρού μήκους νέων σκηνοθετών που θα προβληθούν στη φετινή διοργάνωση. Το εργαστήρι συγχρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα MEDIA και η παραγωγή των πέντε ταινιών υποστηρίχθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Αναλυτικά οι ταινίες του αφιερώματος:
Πέμπτη 4 Μαΐου
17.00 Ο τερματισμός (52’), 2016 – Σκηνοθεσία Ελιάνα Αμπραβανέλ
Το ντοκιμαντέρ «Ο τερματισμός» της Ελιάνας Αμπραβανέλ παρακολουθεί τις ζωές τριών ασπρομάλληδων μαραθωνοδρόμων που δεν βιάζονται να τερματίσουν. Ο Ιδομενέας είναι ένας εύρωστος Κρητικός που τρέχει τον Αυθεντικό Μαραθώνιο ξυπόλυτος φορώντας αρχαιοελληνική πανοπλία. Ο Αντώνης είναι ένας βοσκός από την Εράτυρα Κοζάνης που ανακάλυψε το ταλέντο του στο τρέξιμο όταν πρόφτασε τον λύκο που του είχε κλέψει ένα πρόβατο. Ο Στέλιος, εκ των γηραιότερων μαραθωνοδρόμων της Ελλάδας, στόχο έχει να μπει στο βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες.
18:15 Μακροβούτι (43’), 2016 – Σκηνοθεσία Ιρίνα Μπόϊκο
Το ντοκιμαντέρ Μακροβούτι της Ιρίνα Μπόικο μας συστήνει τον Βρεζ Κιρακοσιάν από την Αρμενία, που παρά το αδύναμο και εύθραυστο σώμα του λόγω σοβαρής αναπηρίας, κρύβει μία απίστευτη ψυχική δύναμη και έχει καταφέρει πράγματα που δεν θα φανταζόταν ποτέ στη ζωή του. Ακόμη και να εκδώσει βιβλίο, να κάνει έκθεση ζωγραφικής, να αποκτήσει σύζυγο και κόρη…
19.15 Ο πιο μακρύς δρόμος (74’), 2016 – Σκηνοθεσία Μαριάννα Οικονόμου
Γυρισμένο στις φυλακές ανηλίκων του Βόλου και στο δικαστήριο της Κομοτηνής, το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την ιστορία δύο αγοριών από την Συρία και το Ιράκ, που είναι υπόδικοι για παράνομη διακίνηση μεταναστών. Μέσα από τις τηλεφωνικές συνομιλίες με τους γονείς τους, ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή εισβάλει στην καθημερινότητά τους και εντείνει την αγωνία για το επικείμενο δικαστήριο. Ο φόβος τους κορυφώνεται καθώς συνειδητοποιούν ότι οι πιθανότητές τους να πείσουν το ελληνικό δικαστήριο για την αθωότητά τους είναι μηδαμινές και ότι εύκολα μπορούν να καταδικαστούν σε 25 χρόνια φυλάκιση. Η ταινία φέρνει στο φως μια αθέατη πλευρά της παράτυπης μετανάστευσης και συγχρόνως αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση του εγκλεισμού, του πολέμου και της φιλίας.
20:45 Another Hungary / Η άλλη Ουγγαρία (50’), 2013 – Σκηνοθεσία Dénes Nagy
Η ταινία παρουσιάζει έναν σύγχρονο ούγγρο καλλιτέχνη, τον Ίμρε Μπούκτα, του οποίου τα έργα εκτίθενται σε γκαλερί σύγχρονης τέχνης σε όλη την Ευρώπη. Ο ίδιος ζει σε ένα χωριό που είναι στα πρόθυρα της απόλυτης παρακμής. Το να ζει εκεί δεν αποτελεί μόνο μια προσωπική επιλογή αλλά και μια καλλιτεχνική και κοινωνική ευθύνη, καθότι εμπνέεται -βασικά αντλεί την τέχνη του– από την πραγματικότητα και το περιβάλλον του. Σε ύφος ελεύθερου κινηματογραφικού δοκιμίου, ο Ντενίς Νάγκυ φέρνει στο φως άγνωστες περιοχές της Ευρώπης και της ζωής των κατοίκων τους. Συνυφαίνοντας με λεπτότητα τοπία και πορτραίτα, τη σιωπή και τους ήχους, αυτό το ποιητικό ντοκιμαντέρ αποτυπώνει το εσωτερικό πνεύμα μιας άλλης Ουγγαρίας.
22:00 Πού είσαι Σινγκάλ; (105’), 2015 | Σκηνοθεσία Άγγελος Ράλλης, σε συνεργασία με τον Hans Ulrich Gössl
Το 2014, το ισλαμικό κράτος κατέκτησε την πόλη Σινγκάλ και απήγαγε 3.000 γυναίκες Γεζίντι. Σ’ ένα έρημο ορυχείο άνθρακα στα τουρκικά σύνορα, Γεζίντι πρόσφυγες προσδοκούν την ασφαλή επιστροφή τους. Μέσα από τα μάτια ενός ηλικιωμένου, ενός εφήβου και μιας οικογένειας, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τα διλήμματα αυτής της διωκόμενης θρησκευτικής μειονότητας. Η οικογένεια Χαβίντ μιλάει στο τηλέφωνο με την απαχθείσα κόρη τους και προσπαθεί απεγνωσμένα να εξαγοράσει την ελευθερία της μέσα από ένα δίκτυο μεσαζόντων. Ο πόνος γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορος όταν επισκέπτονται τη Σινγκάλ. Η πόλη έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Παρασκευή 5 Μαΐου
17:00 Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση (90’), 2015 | Σκηνοθεσία Angélique Kourounis.
«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιος μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα, το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιο βαγόνι θα μας βάλουν». Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή». Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τι έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα του συστήματος».
18:45 Νόστος (83’), 2015 – Σκηνοθεσία Sandrine Dumas
Πριν κάποια χρόνια η Ρένα, μητέρα της σκηνοθέτριας, απέκτησε έναν πίνακα της δεκαετίας του ’20 που αναπαριστούσε μια γυναίκα με ένα κόκκινο φόρεμα, κάτω από μια ομπρέλα. Η ζωγράφος ήταν η Θάλεια Φλωρά-Καραβία, μάλλον συγγενής της. Για πρώτη φορά, μιλώντας με τη μητέρα της γι’ αυτή τη ζωγράφο, η σκηνοθέτιδα ανακαλύπτει αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια. Μετά το θάνατο της μητέρας της, η αναζήτηση γίνεται διπλή: η ανάγκη της να μάθει περισσότερα για τη Θάλεια συνδέεται με την ανάγκη να καλύψει τη σιωπή που υπήρχε γύρω από το οικογενειακό της παρελθόν και τη χαμένη ιστορία της οικογένειάς της.
20:30 4.1 Miles (26’), 2016 | Σκηνοθεσία Δάφνη Ματζιαράκη
* Μετά την προβολή της ταινίας η σκηνοθέτιδα θα συνομιλήσει με το κοινό μέσω Skype
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την πορεία των προσφύγων μέσα από ένα σκάφος του Λιμενικού στη Λέσβο με κυβερνήτη τον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Ο τίτλος υποδηλώνει την απόσταση που χωρίζει τις ακτές της Λέσβου από τα τουρκικά παράλια. «Πέρασα τρεις εβδομάδες πάνω στο σκάφος του Λιμενικού στη Λέσβο με καπετάνιο τον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Έναν άνθρωπο που με έκανε να δω τη ζωή αλλιώς, λόγω του κουράγιου, της δύναμης, του ήθους, της αφοσίωσης και της καλοσύνης του. Το αποτέλεσμα είναι το ντοκιμαντέρ μου “4.1 Miles”», αναφέρει η σκηνοθέτιδα.
Δείτε το trailer εδώ
21:30 Overdose – Run for a Dream / Όβερντοους – Τρέξε για ένα όνειρο (73’), 2013 – Σκηνοθεσία Gabor Ferenczy
Ένας ουγγρο-σλοβάκος μεταπωλητής παλιοσίδερων πλήρωσε 2000 γκινέες για ένα ακατονόμαστο, άσχημο άλογο. Τώρα, με το όνομα Overdose, το άλογο αξίζει 200 φορές περισσότερο και μάλλον είναι το πιο γρήγορο στον κόσμο. Ανίκητο, γεννά απροσδόκητα συλλογικά συναισθήματα στην Ουγγαρία, σαν ένα θαύμα σε μια χώρα της οποίας η οικονομία και η ταυτότητα λυγίζουν.
23:15 Exotica, Erotica, Etc. (73’), 2015 | Σκηνοθεσία Ευαγγελία Κρανιώτη
Η Ευαγγελία Κρανιώτη ταξιδεύει με ελληνικά πλοία στα λιμάνια 20 χωρών και αφηγείται τους φευγαλέους έρωτες που υπαγορεύει η μοναξιά της θάλασσας. Με μια μουσική που στοιχειώνει όπως το τραγούδι των σειρήνων και υπέροχη φωτογραφία, η ταινία δημιουργεί μια υπνωτική αφήγηση, σαν μια μαγική οδύσσεια. Το φιλμ ολοκληρώθηκε σε διάστημα εννέα ετών, στη διάρκεια των οποίων η σκηνοθέτιδα μπάρκαρε δώδεκα φορές σε ελληνικά πλοία και έπιασε λιμάνι σε είκοσι χώρες. Ως η μόνη γυναίκα πάνω σε τάνκερ, φορτηγά και κοντεϊνεράδικα, η ίδια διέπλευσε τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, ταξίδεψε στον Ατλαντικό, στα Στενά του Μαγγελάνου και στον Ειρηνικό, από τον Παναμά ως τη Βαλτική, και από εκεί μέχρι τον Βόρειο Πόλο και την Ασία, ακολουθώντας έλληνες ναυτικούς και παρακολουθώντας τους φευγαλέους ή ισόβιους έρωτες που εμπνέει η μοναξιά της θάλασσας.
Σάββατο 6 Μαΐου
17:00 Εργαστήρι «Έξοδος»/ «Exodus» 2016:
Open Borders, σκηνοθεσία Μάνος Καντανολέων
Μια ιστορία για τους ανθρώπους από τη μέσα πλευρά του φράχτη.
Αλί & Σοράγια, σκηνοθεσία Άννα Αντωνοπούλου
Ο Αλί, η Σοράγια και το μωρό τους ζουν κι ονειρεύονται εγκλωβισμένοι στα προσφυγικά camp της Ελλάδας.
Η επιστροφή, σκηνοθεσία Γιώργος Δέτσης
Μετά την απελευθέρωση του Κομπάνι, οι κάτοικοι επιστρέφουν στη κατεστραμμένη πόλη ξαναστήνοντας τη ζωή τους στα ερείπια.
Οι λέξεις του Νιάζ, σκηνοθεσία Φανή Μπίτου
O Νιάζ, μετανάστης από το Αφγανιστάν, προσπαθεί να μάθει αγγλικά ενώ βρίσκεται εγκλωβισμένος στην Ελλάδα λόγω του κλεισίματος των συνόρων.
Προσωρινά, σκηνοθεσία Μαρία Παπαγεωργίου
Την άνοιξη του 2016, οικογένειες αφγανών προσφύγων στήνουν «προσωρινά» ένα αυτοσχέδιο καταυλισμό στην είσοδο του πρώην αεροδρομίου της Ολυμπιακής και προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά.
17:45 Ελλάδα, Οι ναυαγοί της Ιστορίας (51’), 1977 | Σκηνοθεσία Ροβήρος Μανθούλης
Το ντοκιμαντέρ, γυρισμένο για τη γαλλική και την ελβετική τηλεόραση, αναζητά την ταυτότητα του Έλληνα, μετά τις συρρικνώσεις που υπέστη η Ελλάδα από την Μικρασιατική Καταστροφή και την εσωτερική μετανάστευση από διάφορες φτωχές περιοχές προς τις παρυφές των μεγαλουπόλεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Μανιάτικα, η γειτονιά του Πειραιά που προέκυψε από την εσωτερική μετανάστευση κατοίκων της Μάνης, στην οποία γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Περιέχει μαρτυρίες από ποντιακά και τουρκομερίτικα τραγούδια, από μανιάτικα μοιρολόγια καθώς και στιχουργικό σχόλιο του Διονύση Σαββόπουλου, διότι ο ίδιος είναι από προσφυγική μικρασιατική οικογένεια.
19:30 Μέγαρα (69’), 1973 | Σκηνοθεσία Σάκης Μανιάτης, Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Ο ξεσηκωμός των κατοίκων των Μεγάρων ενάντια στην απόφαση της Χούντας να απαλλοτριώσει μια μεγάλη αγροτική περιοχή για την εγκατάσταση διυλιστηρίου πετρελαίου και η αίσια (;) έκβαση του αγώνα τους. Η ταινία γυρίστηκε το 1973 σε μια εποχή που οικολογία και περιβάλλον ήταν όροι άγνωστοι στην Ελλάδα. Το ξερίζωμα του αρχαιότερου ελαιώνα των Μεγάρων είναι μία από τις σοβαρότερες οικολογικές καταστροφές στη χώρα. Κι αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
21:00 Superior Orders / Άνωθεν εντολές (50’), 2013 | Σκηνοθεσία Viktor Oszkar Nagy, Andras Petrik
Πλήθη προσπαθούν να περάσουν παράνομα τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ουγγρική πλευρά, κάποιοι ντόπιοι εθελοντές περιπολούν και φρουρούν τα σύνορα του χωριού τους και της Ε.Ε. Στην απέναντι πλευρά, ένας ιερέας από την Σαμπότικα, βοηθάει στην επιβίωση των προσφύγων που ετοιμάζονται να περάσουν τα σύνορα.
22:00 East West Passage / Πέρασμα Ανατολής – Δύσης (52’), 2010 | Σκηνοθεσία Gábor Zsigmond Papp
Το καλοκαίρι του 1989, δεκάδες χιλιάδες τουρίστες από την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία έφτασαν στην Ουγγαρία. Ήταν βαθιά πικραμένοι καθότι ένιωθαν ότι δεν είχαν μέλλον στην Ανατολική Γερμανία. Δεν υπήρχε ελευθερία, ποικιλία προϊόντων στα μαγαζιά και δεν επιτρεπόταν να ταξιδέψουν παρά μόνο στην Ανατολική Ευρώπη. Ήθελαν να πάνε στην πλούσια και ελεύθερη Δυτική Γερμανία αλλά δεν είχαν διαβατήρια, κι έτσι ήλπιζαν ότι ταξιδεύοντας στην Ουγγαρία, το πιο ελεύθερο κράτος του σοβιετικού μπλοκ, θα μπορούσαν να περάσουν το ‘σιδηρούν παραπέτασμα’, να έμπαιναν στην Αυστρία και από κει στην Δυτική Γερμανία. Γι’ αυτούς η Ουγγαρία ήταν το πέρασμα από την Ανατολή στη Δύση.
23:30 Excision (55’), 2014 | Σκηνοθεσία Βικτώρια Βελλοπούλου
Ενηλικίωση. Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν. Και ενηλικιώνονται. Στις δυτικές κοινωνίες θεωρείται ότι ο άνθρωπος ενηλικιώνεται μεταξύ 18-20 ετών. Κάθε κοινωνία όμως έχει τις δικές της πεποιθήσεις, τα δικά της πρότυπα.
Σώμα. Στην Κένυα του 2014, τα κορίτσια από 6 έως 15 ετών «κόβονται». Το 85% από αυτά υφίστανται ολικό ακρωτηριασμό εξωτερικών γεννητικών οργάνων για μη ιατρικούς λόγους.
Ψυχή. Η κλειτοριδεκτομή είναι σημείο αναφοράς στη ζωή μιας γυναίκας. Από τη στιγμή που θα συμβεί, όλα παίρνουν το δρόμο προς τον «ενήλικο βίο». Θα αφήσει το σχολείο, θα παντρευτεί, θα υπηρετήσει και εξυπηρετήσει τον άντρα της στις ανάγκες του. Θα βρει τη θέση της στην κοινωνία.
Κυριακή 7 Μαΐου
17:00 Σιωπηλός μάρτυρας (72’), 2016 | Σκηνοθεσία Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
To 2006 η Φυλακή Τρικάλων κλείνει ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με αυτή επιστρέφουν εκεί για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ιστορικό συγκρότημα της φυλακής; Ποια θα είναι η νέα χρήση του; Μια απροσδόκητη ανακάλυψη φέρνει στο φως το κρυμμένο μυστικό του μνημείου και θέτει ένα καίριο ερώτημα: πώς διαχειριζόμαστε την ιστορική μνήμη;
18:30 Μάνα μου καπνοφύτισσα (21’), 2016 | Σκηνοθεσία Στάθης Γαλαζούλας
Η γιαγιά μου Χρυσούλα από την παιδική της ηλικία δούλευε στα καπνά. Τον Δεκέμβριο του 2014 πηγαίνει με τον αδερφό μου Χρήστο στην παράσταση “Από πρώτο χέρι” με θέμα την ιστορία του καπνού στο Αγρίνιο. Έτσι, ξεκινάει μια αναδρομή για να επαναφέρει στη μνήμη μια ξεχασμένη εποχή, και κυρίως να θυμίσει στους κατοίκους το παρελθόν της πόλης.
19:15 Γεγονότα στη Φώκαια 2014 (50’), 2014 – Σκηνοθεσία Ανιές Σκλάβου, Στέλιος Τατάκης
Το 1913-14 ο Γάλλος Φελίξ Σαρτιώ, μηχανικός και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, πραγματοποιεί ανασκαφές στην Παλαιά Φώκαια της Μικράς Ασίας αναζητώντας την αρχαία μητρόπολη της Μασσαλίας.
Τον Ιούνιο του ’14 γίνεται μάρτυρας μιας παραστρατιωτικής επιχείρησης που είχε ως αποτέλεσμα το διωγμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τις εστίες τους. Σχεδόν 100 χρόνια μετά, ο ελληνοκύπριος ιστορικός φωτογραφίας Χάρης Γιακουμής που ζει και εργάζεται στο Παρίσι ανακαλύπτει το σπάνιο ξεχασμένο φωτογραφικό αρχείο, όπως και το πολύτιμο ημερολόγιο του Σαρτιώ που φωτίζει το τραγικό γεγονός του διωγμού των Ελλήνων από την Παλαιά Φώκαια της Μικράς Ασίας, ένα γεγονός ελάχιστα γνωστό στους περισσότερους.
20:30 Lost in the Bewilderness (97’), 2014 | Σκηνοθεσία Alexandra Anthony
Το Lost in the Bewilderness είναι μια μοντέρνα εκδοχή αρχαιοελληνικού μύθου. Ένα ντοκιμαντέρ για τον ξάδερφο της σκηνοθέτιδας, τον Λουκά, ο οποίος απήχθη σε ηλικία 5 ετών από την Ελλάδα και βρέθηκε λίγο πριν τα 16α γενέθλιά του στις ΗΠΑ. Πρόκειται για την εξιστόρηση μιας γονικής απαγωγής με διεθνείς διαστάσεις, γυρισμένη κατά τη διάρκεια είκοσι πέντε χρόνων. Καταγράφει την πορεία του Λουκά από την ενηλικίωση και ωρίμανση του και κορυφώνεται με μια έκπληξη στο τέλος. Το Lost in the Bewilderness δεν είναι μόνο μια αστυνομική ιστορία αλλά και μια ανασκόπηση της παιδικής ηλικίας, μια επιβεβαίωση πως η θεματολογία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και τραγωδίας που τοποθετούν την οικογένεια στο επίκεντρο είναι πάντα επίκαιρη στο σύγχρονο κόσμο.
22:30 Η τελευταία παραλία (118’), 2016 – Σκηνοθεσία Θάνος Αναστόπουλος, Davide Del Degan
Η Τελευταία παραλία αποτελεί μια συγκινητική όσο και αστεία περιήγηση στον μικρόκοσμο μιας λαϊκής παραλίας στην Τεργέστη της Ιταλίας στην διάρκεια των τεσσάρων εποχών του χρόνου, που αποκαλύπτει σταδιακά μια μοναδική ταινία για τα σύνορα, τις ταυτότητες και τις διαφορετικές εποχές, μια τραγικωμωδία για την ανθρώπινη φύση. Η επίσημη ονομασία της παραλίας είναι δημόσιο θέρετρο «Λα Λαντέρνα», αλλά όλοι στην Τεργέστη το αποκαλούν απλά «Ελ Πεντοτσίν», μια δημοτική παραλία στην καρδιά της Τεργέστης, που ακόμα χωρίζεται στα δύο από έναν τοίχο. Στη μία πλευρά είναι οι άντρες και στην άλλη οι γυναίκες. Στις 30 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, η πύλη ανοίγει για το ετήσιο πάρτι του τέλους της σεζόν. Άντρες και γυναίκες ετοιμάζονται. Φαγητό, κρασί, τραγούδια και κέφι. Στις 12 ακριβώς, ο τοίχος ανοίγει μέσα σε γενική αδιαφορία και όλως περιέργως σχεδόν κανείς δεν περνά στην άλλη πλευρά.
