Σαν σήμερα στις 11 Ιουλίου 1989, έφυγε από τη ζωή ο Λόρενς Ολίβιε, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του 20ου αιώνα.
Ο Λόρενς Κερρ Ολίβιε, Βαρόνος Ολίβιε, Μέλος του Τάγματος της Αξίας ήταν Βρετανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός. Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1907 στο Ντόρκινγκ του Λονδίνου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Συνεργάστηκε με το Θέατρο Ρεπερτορίου του Μπέρμιγχαμ (1926), το Βασιλικό Θέατρο (1934), το Όλντ Βικ, το θέατρο Σαιντ Τζέιμς και το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, του οποίου διετέλεσε διευθυντής (1963 -1973), σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας σε σημαντικές παραστάσεις. Το σημαντικό έργο με το οποίο έκανε ντεμπούτο στο σανίδι είναι το Private Lives (1930) του Νόελ Κάουαρντ.
Ήταν ιδρυτής και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας. Η κινηματογραφική του καριέρα άρχισε στις ΗΠΑ και συνεχίστηκε στην Αγγλία. Καθιερώθηκε στον κινηματογράφο το 1939, με την ερμηνεία του στην ταινία του Γουίλιαμ Γουάιλερ «Ο Πύργος των Καταιγίδων».
Ακολούθησαν: Ρεβέκκα (1940), Σπάρτακος (1960), Χαρτούμ (1966), Ο Άνθρωπος από το Κρεμλίνο (1968) ,Ανθρωποκυνηγητό (1976) κα. Το 1985 εμφανίστηκε σε ηλικία 78 ετών στο βιντεοκλίπ του Πολ Χαρντκάσλ «Just for Money» και έγινε έτσι ο γηραιότερος ηθοποιός που εμφανίστηκε σε βιντεοκλίπ.
Ο Λόρενς Ολίβιε ερμήνευσε τηλεοπτικούς ρόλους, για τους οποίους βραβεύτηκε τρεις φορές με το Βραβείο Emmy (το 1973 στην ταινία «Το Μακρύ ταξίδι της Μέρας Μέσα στη Νύχτα», το 1975 στο «Έρωτας Ανάμεσα στα Ερείπια» και το 1982 στην «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ», ενώ το 1983 διασκεύασε τον «Βασιλιά Ληρ» για την τηλεόραση.
Το 1970 τιμήθηκε με τον τίτλο του λόρδου, το 1979 του απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο για την καλλιτεχνική του προσφορά και το 1981 τιμήθηκε με το αγγλικό παράσημο του Τάγματος της Τιμής.
Έλαβε εννιά υποψηφιότητες για όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου, το οποίο και κέρδισε μια φορά το 1948 για την ταινία Άμλετ (Hamlet). Την ίδια χρονιά κέρδισε και Ταινίας, με την ιδιότητα του παραγωγού, για τον Άμλετ. Βραβεύτηκε επίσης με 2 Τιμητικά Όσκαρ, ένα το 1947 για το επίτευγμα της παραγωγής και της σκηνοθεσίας της ταινίας «Ερρίκος ο 5ος» και ένα το 1979 για το σύνολο του έργου του. Υπήρξε επίσης υποψήφιος και για όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου για την ταινία του 1976 «Ανθρωποκυνηγητό».
Το 1970 έγινε μέλος της Βουλής των Λόρδων και έγινε ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με αυτόν τον τίτλο, ενώ το 1981 έγινε δεκτός στο Τάγμα του Merit.
Εξέδωσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο Εξομολογήσεις Ενός Ηθοποιού (1982), καθώς και το βιβλίο Περί Ηθοποιίας (1986).
Στις 25 Ιουλίου 1930 νυμφεύτηκε την Τζιλ Έσμοντ, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Τάρκιν και χώρισαν στις 29 Ιανουαρίου 1940. Στις 31 Αυγούστου 1940 παντρεύτηκε την ηθοποιό του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», Βίβιαν Λι, με την οποία θα χωρίσει στις 2 Δεκεμβρίου 1960.
Κατά τη διάρκεια της σχέσης τους, ο Ολίβιε έγραψε στη γοητευτική σταρ του θρυλικού «Οσα παίρνει ο άνεμος», περισσότερες από 200 επιστολές.
Η γνωριμία του με τη Βίβιαν Λι
Μετά από έναν μικρό ρόλο στο θέατρο παρά την υποκριτική απειρία της, η Λι επιλέχτηκε για να παίξει την Οφηλία στο θεατρικό του Σαίξπηρ Άμλετ (Hamlet), που ανέβασε ο Λόρενς Ολίβιε, στο περίφημο Old Vic Theatre. Ωστόσο η συμπεριφορά της κατά την παράσταση και η κυκλοθυμία της έδειξαν ότι κάτι επισκιάζει το ταλέντο και την ψυχοσύνθεσή της… Ο Ολίβιε διηγείται:
«Τη νύχτα της πρεμιέρας, λίγο πριν εμφανιστεί στη σκηνή, χωρίς προφανή λόγο, άρχισε να μου φωνάζει κι έπειτα έμεινε σιωπηλή κοιτάζοντας αόριστα τον χώρο. Ωστόσο, εμφανίστηκε στη σκηνή χωρίς κανένα πρόβλημα. Την επόμενη μέρα είχε ξεχάσει εντελώς το περιστατικό.» Ήταν η πρώτη φορά που ο Ολίβιε γινόταν μάρτυρας τέτοιας συμπεριφοράς από μέρους της. Η Βίβιαν έπασχε από διπολική διαταραχή. Οι δυο τους ωστόσο, έχοντας έρθει ιδιαίτερα κοντά αφού έπαιξαν μαζί άρχισαν να συζούν, αφού βρέθηκαν πρώτη φορά μαζί και κινηματογραφικά, την ίδια χρονιά στην ταινία «Fire Over England». Στο μεταξύ οι σύζυγοί τους αρνούνταν να τους παραχωρήσουν διαζύγιο.
Το 1940 στις 3 Αυγούστου 1940 ο Ολίβιε και η Λι παντρεύτηκαν στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια, σε μια τελετή που παρακολούθησαν μόνο οι μάρτυρες τους, Κάθριν Χέπμπορν και Γκάρσον Κέινιν. Όταν ο Ολίβιε ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Ρεβέκκα» και η Λι ήθελε να αναλάβει τον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία. Πέρασε λοιπόν από ακρόαση, αλλά ο Χίτσκοκ την απέρριψε. Ο Σέλζνικ, παραγωγός της ταινίας, τη θεώρησε ακατάλληλη, γιατί πίστευε ότι δεν έδειχνε αρκετά αθώα για τον ρόλο. Ο Σέλζνικ παρατήρησε ότι δεν είχε δείξει ενθουσιασμό για τον ρόλο, μέχρι τη στιγμή που ανέθεσαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ολίβιε και έτσι προσέλαβε τη Τζόαν Φοντέιν.
Της απαγόρευσε επίσης να παίξει πλάι στον Ολίβιε στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Τζέιν Όστεν «Περηφάνια και προκατάληψη», που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τίτλο «Εγωισμός και προκατάληψη» και όπου τον πρωταγωνιστικό ανέλαβε τελικά η Γκριρ Γκάρσον.
Η ταινία «Η Γέφυρα της Αμαρτίας»1940, επρόκειτο να αποτελέσει τη δεύτερη κινηματογραφική συνεργασία του ζευγαριού, ο Σέλζνικ όμως αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον Ολίβιε με τον Ρόμπερτ Τέιλορ. Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία και έλαβε καλές κριτικές.
Ο τρίτος και τελευταίος του γάμος έγινε στις 17 Μαρτίου 1961 με την ηθοποιό Τζόαν Πλοουράιτ. Με αυτήν απέκτησε έναν γιο και 2 κόρες. Δεν ήταν πιστός σύζυγος, καθώς διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις, τόσο με γυναίκες όσο και με άνδρες, όπως ο Ντάνι Κέι και ο Νόελ Κάουαρντ.
Ο Λόρδος Ολίβιε πέθανε στο Στέινιν (Steyning) του δυτικού Σάσσεξ, στην Αγγλία, από επιπλοκές εξαιτίας νευρομυικής διαταραχής και καρκίνου. Ενταφιάστηκε στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 14ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
