Η ταινία της Μαρίας Αλεξέα «Φάουστ, μια επιστροφή από το μέλλον» συμμετέχει στο τριαντακοστό Φεστιβάλ της Χιρόνα (30th Girona Film festival), που θα πραγματοποιηθεί στη Χιρόνα της Καταλονίας (Αυτόνομη κοινότητα της Ισπανικής επικράτειας), μεταξύ 25/09/2018 και 29/09/2018. Συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών μεγάλου μήκους μαζί με άλλες επτά ταινίες. Είναι η μοναδική ελληνική συμμετοχή και εντελώς ανεξάρτητη παραγωγή.
Λίγα λόγια για το Φεστιβάλ της Χιρόνα
Πρόκειται για σημαντικό, ανερχόμενο διεθνές Φεστιβάλ, με τριαντάχρονη πλέον ιστορία, προσανατολισμένο κυρίως προς το κοινό των ισπανόφωνων χωρών, όσο και των κοινοτήτων που ομιλούν την Καταλανική (οι λεγόμενες Καταλανικές Χώρες, ήτοι Καταλονία, Βαλεαρίδες νήσοι Σαρδηνία κτλ.). Ως προς τις ταινίες συμμετέχουν παραγωγές από 120 χώρες χωρισμένες ανά κατηγορίες, προερχόμενες κυρίως από την Ευρώπη (πχ. Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανικό Βασίλειο) και τη Λατινική Αμερική. Προσανατολίζεται στην κατεύθυνση του Art Cinema, με προτεραιότητα σε ταινίες με θέμα την υπέρβαση και με έμφαση σε φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Η Παγκόσμια Πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει στις 29/09/18 (16:00 ώρα Ισπανίας, Cine Albenith, Placa de Independencia 10, Girona),
Δύο λόγια για την πλοκή:
Αφηγηματικά μια σύγκρουση δύο καλλιτεχνών ( του Οδυσσέα και της Ελένης) και ενός επιχειρηματία ( του Αλεξάνδρου) για μια υπόθεση πνευματικών δικαιωμάτων γίνεται αφορμή και υπόστρωμα για την «ποιητική πλοκή» της ταινίας, σε μία διαρκή σύγκρουση με τη διάσταση της «πραγματικότητας», πάλι εντός της ταινίας. Το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων προσεγγίζεται όχι σαν ζήτημα αστικού και ποινικού Κώδικα φυσικά, αλλά σαν θέμα αυθεντικότητας και ταυτότητας, όπως απασχόλησε τους Γκαίτε και Σίλλερ στην αλληλογραφία τους. Ο Οδυσσέας, μια σύγχρονη μορφή του Φάουστ, εκ πρώτης όψεως όχι τόσο “Προμηθεϊκή” όσο ο πρωτότυπος ήρωας, θα αναγκαστεί να περπατήσει στα φιλοσοφικά και ποιητικά χνάρια του ήρωα Φάουστ – με πολύ ανορθόδοξο και αναπάντεχο τρόπο.
Λίγα λόγια για ορισμένα στοιχεία της ταινίας από τη Μαρία Αλεξέα:
Η ταινία μπορεί να μοιάζει αρκετά «φιλόδοξη», καθώς επιχειρεί να παρουσιάσει μια εποπτεία, κυρίως ποιητική – εικαστική αλλά και φιλοσοφική, του έργου του Γκαίτε «Φάουστ», που είναι ο κορμός του θέματος της. Ο ποιητικός «διάλογος» με αυτό το μεγάλο έργο επιχειρείται μεν μέσα από τη δική μου προσέγγιση και με επιλεγμένα σημεία του, αλλά επεκτείνεται και σε αναφορές σε άλλα έργα του Γκαίτε (πχ. τον “Οδοιπόρο της Θύελλας”, “Δυτικό-Ανατολικό Ντιβάνι” κτλ.). Αναφορές υπάρχουν επίσης στις «Συνομιλίες με τον Γκαίτε» του Έκερμαν, την αλληλογραφία του Γκαίτε με το Σίλλερ, τον αγαπημένο του Αισχύλο, τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο.
Επιλέγονται σε μεγάλο Βαθμό κάποια αποσπάσματα του Φάουστ, τα οποία συγκλίνουν ως προς την υπαρξιακή διάσταση του έργου, το θέμα του θανάτου και της αθανασίας της ύπαρξης και άλλα, που κατ’ ακρίβεια εκφύονται από την ελληνική φιλοσοφία και ποίηση και κυρίως από τον Πλάτωνα, για αυτό και παρατίθενται αποσπάσματα και από αυτόν, όπως και από τον Αισχύλο και τον Πίνδαρο.
Έγινε προσπάθειά να γίνει το εγχείρημα κατά το δυνατόν ευχάριστο και εύληπτο, με τη βοήθεια συναισθητικών διεργασιών και συνειρμών, αλλά θα μου αρκούσε και να μείνει στο κοινό μια αίσθηση, αυτή που ανάγεται στην Ιδέα (όχι όμως ως μια “τεχνητή” διανοητική κατασκευή, αλλά σαν οργανικό στοιχείο της σχέσης με τη ζωή).
Π.χ. η φράση «μοιάζεις με το πνεύμα που εσύ νιώθεις» σε αντίστιξη με το «πέθανε και γίνε», το οποίο επαναλαμβάνεται και στο τέλος της ταινίας ( στην οποία φράση συμπυκνώνεται και το υπαρξιακό δίλημμα του Φάουστ, που τον οδηγεί σε όλη την μετέπειτα περιπέτεια, δράση και κάθαρση) μπορεί να εκληφθεί κατά ένα μέρος σαν «σύγκρουση» και διάλογος του «θηλυκού» και «αρσενικού» στοιχείου στον άνθρωπο, γιατί πχ. στο Φάουστ η «Γαία» -πνεύμα της Γης εκφράζει το θηλυκό στοιχείο αλλά εκφράζει επίσης – κατά την ερμηνεία μου – περισσότερο την αναγκαιότητα της αντανάκλασης του νου στο σύμπαν στο οποίο προσομοιάζει και όχι στη μόνο στη Γαία και στο γήινο γίγνεσθαι (βέβαια αυτό δεν είναι το μόνο επίπεδο ανάγνωσης).
Ο Γκαίτε ήταν πρωτοποριακός και στις επιστημονικές του θεωρήσεις επηρεάζοντας όλη την μετέπειτα ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη (πχ. επέδρασε στο Δαρβίνο), τη φιλοσοφία (πχ. Μαρξ, Νίτσε- ο τελευταίος σχολίασε το εύρος των ενδιαφερόντων του αποκαλώντας τον “αχόρταγο”) και φυσικά την ποίηση (πχ. Ρίλκε).
Νύξεις στο πολυσυλλεκτικό και γνησίως διεθνιστικό του πνεύμα γίνονται έμμεσα στην ταινία ( αφού πχ. το Ανατολικό Ντιβάνι είναι εμπνευσμένο από και από την Περσική ποίηση).
Για τη μουσική της ταινίας:
Η μουσική της αρχαιοελληνικής κιθάρας είναι εναλλαγή δωρικού τρόπου και φρυγικού τρόπου – όπως το αντιλαμβάνομαι μουσικά . Είναι καθαρά προϊόν αυτοσχεδιασμού με εσκεμμένα πολλά dissonanzen (διάφωνα μουσικά διαστήματα) που δεν λύνονται αρμονικά αλλά ρυθμικά και που κατά εμένα τουλάχιστον συνιστούν είναι μεγάλο μέρος της ουσίας της δημοτικής μουσικής (αν και βεβαίως ποικίλλει πολύ περισσότερο σε μορφές) – άλλωστε τα περισσότερα θέματα τα διασκευασμένα για τσέλο που συνέθεσα, βασίζονται ξεκάθαρα σε ηπειρώτικα τραγούδια. Και αυτό αποτελεί ένα φόρο τιμής στον Γκαίτε ο οποίος, αν και ίσως δεν το ξέρουν οι περισσότεροι, θαύμαζε απεριόριστα τη ελληνική δημοτική μουσική και κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης μεταξύ πολλών άλλων που έκανε για αυτήν είναι ότι έστειλε και διοργάνωσε και Συμπόσιο με σκοπό τη συλλογή, διάσωση, διάδοση και ανάδειξη του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού.
Μαρία Αλεξέα, σκηνοθέτης – Παναγιώτης Τσίμπρης, συντελεστής της ταινίας.
Η σχέση της Φαουστικής αφήγησης με τον Ελληνικό χώρο και πολιτισμό (ο Μωριάς στο Β’ μέρος του Φάουστ), με τη συνάντηση του Φάουστ με την Ελένη της Τροίας (δύσης και αρχαίας Ελληνικής παράδοσης) είναι επίσης ένα σημείο έμφασης στην ταινία και τα διάφορα Ελληνικά τοπία είναι οι χώροι της ποιητικής «δράσης».
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις (όπως και η οργάνωση του “σάουντρακ”), ρόλος Ελένης, σκηνογραφία, εικαστικά έργα (στην πλειονότητά τους), διεύθυνση φωτογραφίας και άλλοι ρόλοι: Μαρία Αλεξέα.
Ηθοποιοί Φωνητικών:
1. Καλή Δάβρη, φιλική συμμετοχή για την οποία ευχαριστώ θερμά.
2. Μάκης Κουντουρέλης
3. Φρειδερίκη Αλεξέα (εμφανίζεται και ως “πνεύμα” στην ταινία σε διάφορες “μεταμορφώσεις”)
4. Μαρία Αλεξέα
5. Παναγιώτης Τσίμπρης
Πρωταγωνιστούν:
Μαρία Αλεξέα, Παναγιώτης Τσίμπρης, Μάκης Κουντουρέλης.
Παραγωγή και εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Αλεξέα, συμπαραγωγή Παναγιώτης Τσίμπρης και Φρίντα Αλεξέα (και βοηθοί παραγωγής)
Δείτε το τρέιλερ:
