Σαν σήμερα στις 12 Νοεμβρίου 1929, γεννήθηκε η Γκρέις Κέλι η πριγκίπισσα του σινεμά.
Με μία εξωπραγματική ομορφιά και έμφυτη ευγένεια που μαγνήτιζε, η Γκρέις Κέλι ήταν η «πριγκίπισσα του Χόλιγουντ». Μέσα σε μόλις έξι χρόνια και έντεκα ταινίες πρόλαβε να γίνει θρύλος. Η περίπτωσή της θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τον Τζέιμς Ντιν, ακόμη ένα είδωλο του σινεμά, που έφυγε πρόωρα. Και οι δύο έπειτα από ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα, μόνο που η Γκρέις Κέλι είχε απαρνηθεί την υποκριτική, πάνω στην ακμή της, για να γίνει μια πραγματική πριγκίπισσα. Του Μονακό.
Η Γκρέις Πατρίσια Κέλι γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Γόνος πλούσιας οικογένειας Καθολικών Ιρλανδών της Φιλαδέλφειας (ο θείος της ήταν ο θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Κέλι), σπούδασε σε ιδιωτικά σχολεία, προτού εγγραφεί στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης της Νέας Υόρκης το 1947, παρά τη θέληση των γονέων της.
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα
Έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο σε περιοδεύοντα καλοκαιρινό θίασο τον Ιούλιο του 1949 και στο Μπρόντγουεϊ τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ενώ εμφανιζόταν τακτικά και στην τηλεόραση.
Ανακάλυψη του σκηνοθέτη Τζον Φορντ, πρωτοεμφανίσθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1951, στην ταινία του Χένρι Χάθαγουεϊ «Κρίσιμες ώρες» («Fourteen Hours»). Ακολούθησαν ταινίες, όπως «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» («High Noon», 1952) του Φρεντ Τσίνεμαν, δίπλα στον Γκάρι Κούπερ, «Μογκάμπο» («Mogambo», 1953) του Τζον Φορντ, πλάι στον Κλαρκ Γκέιμπλ.
Το Όσκαρ και η αποθέωση
Η Γκρέις Κέλι είναι πλέον μία από τις σταρ που όλοι θέλουν να δουλέψουν μαζί της. Μόνο το 1954 θα γυρίσει τέσσερις ταινίες. Εκτός από το «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως», γύρισε τη δραματική «Οι Γέφυρες του Τόκο Ρι», δίπλα στον Γουίλιαμ Χόλντεν, τη «Χωριατοπούλα», ένα καλογυρισμένο μελόδραμα, στο οποίο αφήνει το γνώριμο και ακαταμάχητο στυλ της, για να κερδίσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, ξεπερνώντας ακόμη και την Τζούντι Γκάρλαντ, στο κλασικό «Ένα Αστέρι Γεννιέται». Όμως το 1954 είναι η χρονιά που θα γυρίσει την ταινία που θα την απογειώσει και θα την κάνει ένα είδωλο μοναδικό, μια γυναίκα ασυναγώνιστης γοητείας, ένα πλάσμα που θα συνταράξει το κοινό. Πρόκειται για το κλασικό αριστούργημα του Χίτσκοκ «Σιωπηλώς Μάρτυς», με πρωταγωνιστή τον μέγα Τζίμι Στιούαρτ και δίπλα του την ισάξιά του Γκρέις Κέλι.
Ντυμένη με υψηλής αισθητικής μοντέλα, υποδύεται την ερωμένη του Στιούαρτ, ενός φωτογράφου, που έχει καθηλωθεί στην αναπηρική καρέκλα, λόγω ενός σπασίματος στο πόδι του και παρακολουθώντας την εσωτερική αυλή των πολυκατοικιών, υποψιάζεται ότι σε ένα διαμέρισμα έγινε ένας φόνος. Ένα κινηματογραφικό ζευγάρι που θα περάσει στο πάνθεον. Από τη μια η υποκριτική ικανότητα και το μεγαλείο του Στιούαρτ και από την άλλη αυτή η ανεξήγητη μαγεία της Γκρέις Κέλι, που παίρνει έναν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και διακοσμητικό ρόλο και τον κάνει σύμβολο γοητείας και βεβαίως ένα χαρακτήρα ερωτισμού, πάθους, ευγένειας, νεανικού ενθουσιασμού και αθωότητας.
Τον Απρίλιο του 1955 γνωρίστηκε στις Κάννες με τον πρίγκιπα του Μονακό Ρενιέ. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε έρωτα και το ζευγάρι ανέβηκε στα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου του Μονακό στις 19 Απριλίου 1956. Μία ημέρα νωρίτερα είχε τελεστεί ο πολιτικός γάμος του ζεύγους. Ο Τύπος τον ονόμασε «Γάμο του Αιώνα», αφού όλο το διεθνές τζετ-σετ έδωσε το «παρών», καθώς και 20.000 κόσμου, που πλημμύρισαν τους δρόμους του μικρού πριγκιπάτου.
Η Κέλι είχε γυρίσει νωρίτερα δύο ταινίες, «Ο κύκνος» («The Swan», 1956) του Τσαρλς Βίντορ και «Υψηλή κοινωνία» («High Society», 1956) του Τσαρλς Γουόλτερς, με τις οποίες ολοκλήρωσε τη σύντομη καριέρα της κι έκτοτε αφοσιώθηκε στα πριγκιπικά της καθήκοντα. Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: την Καρολίνα (γ. 1957), τον Αλβέρτο (γ. 1958), νυν πρίγκιπα του Μονακό, και τη Στεφανία (γ. 1965).
Η μοιραία τελευταία στροφή
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1982, ημέρα Δευτέρα, η Γκρέις οδηγεί την μπρονζέ Ρόβερ της, στον δύσκολο δρόμο που αγκαλιάζει τους λόφους πάνω από το Μονακό. Στους ίδιους δρόμους που γυρίστηκε η περίφημη σκηνή της ταινίας «Το Κυνήγι του Κλέφτη», με τη διαφορά ότι δίπλα της δεν είχε τον Κάρι Γκραντ, αλλά τη μεγάλη της κόρη, τη θυμωμένη Στεφανί. Είχαν ξεκινήσει το ταξίδι για το Παρίσι, όπου η Στεφανί θα πήγαινε για να σπουδάσει. Στον σοφέρ είχε δοθεί άδεια. Η Γκρέις ήθελε να δώσει συμβουλές στην κόρη της που δεν ήθελε να ακούσει κανένας άλλος. Σε μια από τις πολλές επικίνδυνες στροφές η Γκρέις δείχνει ότι χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έπειτα από λίγο βγαίνει από τον δρόμο και πέφτει στον γκρεμό, όπως είχε παρατηρήσει κι ένας οδηγός που ακολουθούσε σε απόσταση το αυτοκίνητο της πριγκίπισσας. Η Στεφανί γλυτώνει με λίγες γρατζουνιές, αλλά βρίσκεται σε σοκ, ενώ η Γκρέις είναι αναίσθητη και χωρίς ούτε μια εξωτερική αιμορραγία. Οι ελπίδες των ανθρώπων που την ανέσυραν από το αυτοκίνητο διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. Στην αξονική τομογραφία που έγινε αμέσως μετά διαπιστώνεται ότι είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο εξηγώντας την απώλεια ελέγχου του αυτοκινήτου στη στροφή. Οι εγκεφαλικές κακώσεις που είχε υποστεί ήταν καθοριστικές για τη ζωή της. Οι φήμες οργιάζουν, ενώ άρχισαν να αναπτύσσονται και θεωρίες συνωμοσίας. Την επόμενη μέρα ο γιατρός της Γκρέις Κέλι ανακοινώνει στους Γκριμάλντι πως έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Έπειτα από ένα σύντομο οικογενειακό συμβούλιο, αποφασίζεται να διακοπεί η μηχανική υποστήριξη που την κρατά στη ζωή.
Η ταινία της ζωής της ολοκληρώνεται τραγικά σε ηλικία μόλις 52 ετών. Ο χαμός της εκτόξευσε τον μύθο της, αλλά της έδωσε και την ευκαιρία να κερδίσει ένα αντισυμβατικό φινάλε. Χωρίς χάπι έντ..
