Ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και ο Μπρους Γουίλις ήταν από τους μεγαλύτερους αστέρες του κινηματογράφου της δεκαετίας του 1980, αλλά ποιο είδωλο δράσης κυριάρχησε περισσότερο εκείνη την εποχή;
Η δεκαετία του ’80 αποτέλεσε μια περίοδο γεμάτη φήμη και υπερβολές, που μεταφράστηκαν σε αστρονομικές εισπράξεις που συνδέονταν σε μεγάλο βαθμό με την καλλιτεχνική λάμψη ενός ηθοποιού. Ωστόσο, μόνο ένα αστέρι θα ανέβαινε στην κορυφή του Χόλιγουντ για να καθορίσει το ταχέως εξελισσόμενο είδος δράσης. Αυτοί οι τρεις γίγαντες της κινηματογραφικής βιομηχανίας είχαν ισχυρότερη απήχηση από τον ανταγωνισμό χάρη στην αφθονία των ταινιών δράσης μεγάλου προϋπολογισμού που παρήχθησαν κατά τη διάρκεια αυτής της εξαιρετικά επικερδούς χρονικής περιόδου.
Με τόσο πολλά διαφορετικά franchise δράσης στη δεκαετία του ’80, εμφανίστηκαν γνωστά ονόματα. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και ο Μπρους Γουίλις πρωταγωνίστησαν σε ρόλους που εδραίωσαν τη θέση τους στις ταινίες δράσης. Το είδωλο της εργατικής τάξης της Φιλαδέλφειας, Σταλόνε, επανέλαβε ξανά τον ρόλο του πυγμάχου Rocky την ίδια χρονιά που υποδύθηκε με περηφάνια έναν άλλον ήρωα, τον John Rambo. Ταυτόχρονα, ο διαβόητος κακοποιός του Terminator, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες, όπως το Commando, που άρεσε στο πλήθος, και η φανταστική σειρά του Dino De Laurentiis, Conan. Ο χαρισματικός τηλεοπτικός ηθοποιός Μπρους Γουίλις ξεκίνησε το franchise ταινιών του Die Hard, εμποτισμένο με μια ξεκάθαρη αίσθηση του χιούμορ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Αν και η δεκαετία ήταν γεμάτη με δεκάδες αξέχαστους τίτλους δράσης, μια απλή αναζήτηση στο Google των μεγαλύτερων σταρ δράσης της δεκαετίας θα εμφανίσει αυτά τα τρία ονόματα ξανά και ξανά.
Συντριπτικά, το μεγαλύτερο αστέρι δράσης της τριάδας της δεκαετίας του ’80 ήταν ο αμίμητος Σιλβέστερ Σταλόνε. Αυτός ο θρύλος της Νέας Υόρκης είχε το πλεονέκτημα έναντι του Γουίλις και του Σβαρτσενέγκερ λόγω της εκπληκτικής πορείας του στους κινηματογράφους. Μετά τη φήμη του, οι χαρακτήρες του Σταλόνε ήταν πολύ πιο εμβληματικοί από τους αδελφούς του στο Χόλιγουντ. Ο Ράμπο και ο Ρόκι αποτελούν εμβληματικά κομμάτια της αμερικανικής κουλτούρας από μόνα τους, αναμφισβήτητα πέρα από αυτό του T-800 με ατσάλινη φωνή του Σβαρτσενέγκερ και του συμπαθητικού John McClane του Γουίλις. Οπλισμένος με κάτι περισσότερο από μια ελκυστική εμφάνιση σταρ του κινηματογράφου, ο Σταλόνε ήταν ο βασιλιάς των σταρ δράσης της δεκαετίας του ’80 επειδή οι ήρωες τους οποίους υποδυόταν αγαπήθηκαν σε τέτοιον βαθμό, που η επιθυμητή χρηματοδότηση για το ανέβασμα νέων ταινιών ήταν πάντα εξασφαλισμένη. Εξάλλου, ο Σταλόνε απευθυνόταν σε πολύ ευρύτερο κοινό: από τον εργαζόμενο μέχρι τον ήρωα του πολέμου.
Ταξιδεύοντας στη δεκαετία του ’80 με το Rocky III και το First Blood του 1982, ο Σταλόνε απέδειξε ότι μπορούσε να συνεχίσει μια σειρά για τα MGM Studios και να κάνει το ντεμπούτο ενός νέου franchise, Rambo. Χάρη στις εκδηλώσεις υψηλού προφίλ στο κόκκινο χαλί και στην αυξημένη δημοτικότητα του είδους δράσης εκείνη την εποχή, ο Σταλόνε υπερασπίστηκε τους συνομηλίκους του στη δύναμη και την αναγνώριση των αστεριών. Μόνο οι τρεις δόσεις του Rambo του Σταλόνε τη δεκαετία του ’80 απέφεραν περισσότερα από 600 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, με τους Rocky III και Rocky IV να συνδυάζονται για άλλα 425 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Και ενώ δεν παρήγαγαν τεράστια franchise ταινιών, η παρουσία του Σταλόνε στο καλτ κλασικό Cobra του 1986 και στην κωμωδία δράσης των φίλων της αστυνομίας του 1989 Tango & Cash ήταν αρκετή για να γίνουν επιτυχίες και οι δύο ταινίες στο box office και στο home video.
Ο Σβαρτσενέγκερ βρήκε επιτυχία στη δεκαετία του ’80 χάρη στην πρωτόγνωρη ερμηνεία του στα Conan the Barbarian και The Terminator δύο χρόνια αργότερα, αλλά οι μεσαίοι αριθμοί για τον Conan the Destroyer και ταινίες όπως το Raw Deal και το Red Heat δείχνουν τη δύναμή του να παραμείνει στο box office και να σταθεροποιηθεί μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, με την επέκταση του franchise του Terminator και τη… βουτιά του Άρνολντ σε πιο σκόπιμα κωμικούς ρόλους. Σημειωτέον, ο Μπρους Γουίλις βρήκε τη μεγαλύτερη επιτυχία και στη δεκαετία του ’90, συνεχίζοντας το franchise Die Hard και ρισκάροντας με το Pulp Fiction και το The Fifth Element. Ενώ ο Γουίλις θεωρείται συχνά ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες δράσης της δεκαετίας του ’80 λόγω της θέσης του Die Hard ως διαρκούς ειδώλου του είδους, η θέση του ανάμεσα σε αυτά τα ονόματα θεωρείται οξύμωρο, καθώς η ταινία εμφανίστηκε στο τέλος της δεκαετίας.
Αναμφίβολα, και οι τρεις ηθοποιοί αποτελούν είδωλα και έχουν συμβάλει πάρα πολύ στο είδος της δράσης συνολικά. Ωστόσο, ο Σιλβέστερ Σταλόνε εδραίωσε την ιδιότητά του ως ο μεγαλύτερος και καλύτερος μιας σημαντικής εποχής για το είδος δράσης. Η μοναδική του εμφάνιση και η φωνή του έγιναν πεμπτουσία. Ο Σταλόνε επηρέασε τα αναγνωρίσιμα τροπάρια ταινιών δράσης σε στυλ Ρόκι και Ράμπο. Καθώς σκηνοθέτησε τους Σβαρτσενέγκερ και Γουίλις σε καμέο για την τριλογία των Αναλώσιμων, είναι προφανές ποιος ήταν ο μεγαλύτερος σταρ δράσης της δεκαετίας του ’80. Με μια ισχυρή, ενσωματωμένη βάση θαυμαστών, οι ταινίες δράσης του Σιλβέστερ Σταλόνε δεν έχουν σταματήσει ακόμα και δεν δείχνουν σημάδια επιβράδυνσης.
Πηγή: screenrant.com
