Στην Ιταλία του Νότου, στη Βραζιλία, στο Ιράν, στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, ακόμα και στη Ν.Υόρκη, σε γραφεία του δήμου, της αστυνομίας, των νοσοκομείων, ακόμα και σε αυτά μιας σχολής καλών τεχνών, τα διαχρονικά και δια-τοπικά γρανάζια της γραφειοκρατίας, «απειλούν» πολίτες ανά την υφήλιο απειλώντας να τους τυλίξουν «σε μια κόλλα χαρτί».
Η γραφειοκρατία: 1. σύστημα διεκπεραίωσης των δημόσιων κυρίως υποθέσεων, στο οποίο κυριαρχούν οι περιττές ενέργειες που επιβραδύνουν την όλη διαδικασία. 2.προσήλωση στους τύπους. γραφείο- + -κρατία μτφρδ. γαλλ. bureaucratie (-cratie = -κρατία-απο το ελληνικής ρίζα “κράτος”=εξουσία; (Λεξικό της Κοινής νεοελληνικής-Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας).
Στο ομότιτλο αφιέρωμα («Σε μια κόλλα χαρτί»), το 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ανοίγει τον φάκελο «γραφειοκρατία» με πέντε ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο.
Διαφθορά, αυθαιρεσία, πελατειακές αλληλοεξαρτήσεις, παθογένειες στις σχέσεις κράτους-πολίτη, αστυνομική βία αλλά και γκροτέσκο -σχεδόν σουρεαλιστικές φιγούρες που «στέκονται» και από τις δύο πλευρές των…γκισέ παρελαύνουν από τις ταινίες του αφιερώματος.
«Open to the Public» (“Ωρες κοινού”) της Σίλβια Μπελότι (Ιταλία, 2017): Το Ανεξάρτητο Ινστιτούτο για τη Δημόσια Στέγαση, στη Νάπολη της Ιταλίας, ανοίγει τις πύλες του για το κοινό κάθε Τρίτη και Παρασκευή, και οι περίπου 100 υπάλληλοί του γίνονται αποδέκτες των παραπόνων και των αιτημάτων που καταθέτουν οι πολίτες. Με μια διεισδυτική ματιά στα άδυτα του δυσκίνητου κόσμου της γραφειοκρατίας η σκηνοθέτις (δημοσιογράφος επί σειρά ετών σε επαρχιακές εφημερίδες του ιταλικού νότου) καταγράφει στα 60 λεπτά της ταινίας προσωπικές ιστορίες, δράματα και εντάσεις που εξελίσσονται σε διαδρόμους, γραφεία και αίθουσες αναμονής της…υπηρεσίας. Σαν μια θεατρική σκηνή, όπου ο καθένας υπηρετεί τον ρόλο του, στη μεγαλειώδη παράσταση της καθημερινότητας. (Μια προβολή την Πέμπτη 7 Μαρτίου στις 15.00 στην αίθουσα “Τώνια Μαρκετάκη” του Λιμανιού).
«Restless» (“Ανησυχία”) του Βραζιλιάνου Μπερνάρντ Ατάλ (Bernard Attal) σε διεθνή πρεμιέρα (Βραζιλία, 2018). Το 2014 ο Ζοβάνε, ένας νεαρός Βραζιλιάνος από τις φτωχογειτονιές που αφθονούν στη χώρα, συνελήφθη από την αστυνομία και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Έκτοτε, ο πατέρας του κάνει έναν επίμονο αγώνα με σκοπό την απόδοση ευθυνών. Στα 77 λεπτά διάρκειας το ντοκιμαντέρ «βουτάει» στη μαύρη τρύπα των αμέτρητων ανεξιχνίαστων υποθέσεων με θύματα νεαρά παιδιά από τα υποβαθμισμένα προάστια ων βραζιλιάνικων μεγαλουπόλεων, επιχειρώντας παράλληλα μια προσέγγιση των ιστορικών και κοινωνικών αιτιών της αστυνομικής βίας, κραυγάζοντας απεγνωσμένα για δικαιοσύνη (Προβολή στην αίθουσα “Τόνια Μαρκετάκη” την Παρασκευή 8 Μαρτίου στις 17.30)
«Στα σύνορα του Πόνου» (“Border of Pain”) της Ρουθ Γουόκ (Routh Walk) – Ισραήλ, 2018. Η ταινία, μέσα από μαρτυρίες ασθενών, γιατρών και νομικών, καταγράφει τη αλληλοεξάρτηση του συστήματος υγείας μεταξύ Ισραηλινών και των Παλαιστινίων , αλλά και τις -συχνά- ανοίκειες σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους ανθρώπους των μηχανισμών εξουσίας και από τις δύο πλευρές. Το περίπλοκο δίκτυο «ανταλλαγών», σχέσεων, κανονισμών και περιορισμών ανάμεσα στις δύο πλευρές των συνόρων, κατά μήκος των επαρχιακών δρόμων, στις κλινικές και στα νοσοκομεία, άλλοτε σώζει κι άλλοτε στοιχίζει ζωές… (Μια προβολή στην αίθουσα “Τώνια Μαρκετάκη” την Παρασκευή 8 Μαρτίου στις 15.00)
«Έγκλημα και τιμωρία» (Crime + Punishment του Στίβεν Μέινγκ – ΗΠΑ, 2018: Δώδεκα θαρραλέοι αστυνομικοί της Νέας Υόρκης τολμούν να καταγγείλουν κάτι σχεδόν ανείπωτο: τον υπόγειο πόλεμο που δέχτηκαν επειδή αντιστάθηκαν στην αντιδεοντολογική πρακτική του κατώτατου ορίου αριθμού συλλήψεων που ισχύει άτυπα προκειμένου να λάβει ένας αστυνομικός προαγωγή ή να μην υποστεί πειθαρχικές διώξεις.
Παρότι έχει κηρυχθεί εκτός νόμου ήδη από το 2010, η αντιδεοντολογική πρακτική, δεν έχει εγκαταλειφθεί από τις αστυνομικές αρχές της Νέας Υόρκης. Στα 112΄του ντοκιμαντέρ οι αστυνομικοί τολμούν να καταγγείλουν τον υπόγειο πόλεμο που δέχτηκαν, επειδή όρθωσαν ανάστημα. Προβολή την Παρασκευή 8 Μαρτίου στο «Ολύμπιον» στις 13.00
«Αποχαιρετιστήριο πάρτι» (“Goodbye Party”) του Λοχμάν Καλεντί (Ιράν, 2018) σε παγκόσμια πρεμιέρα: Ένα κτήριο που έχει γράψει τη δική του ένδοξη ιστορία για περισσότερο από μία εξηκονταετία λειτουργώντας ως εκκολαπτήριο νέων καλλιτεχνών αλλάζει χέρια και βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατεδάφιση. Ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος εξαναγκάστηκε να το πουλήσει, θέλοντας να αποτίσει έναν ύστατο φόρο τιμής στην κληρονομιά του κτηρίου αποφασίζει να οργανώσει ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι. Ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 72΄ για τις αναμνήσεις που φωλιάζουν σε τοίχους, σκαλοπάτια και πατώματα, για τη χαμένη εκ των προτέρων μάχη με τον χρόνο. Την Παρασκευή 8 Μαρτίου στις 15.00 στην αίθουσα «Τώνια Μαρκετάκη» του Λιμανιού.
Όλοι οι χώροι προβολής του αφιερώματος «Σε μια κόλλα χαρτί» είναι προσβάσιμοι σε άτομα με αναπηρία.
Το αφιέρωμα υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση Δημόσιου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.
Η είσοδος είναι δωρεάν σ όλες τις προβολές -απαιτείται όμως η έκδοση μηδενικού εισιτηρίου για την εξασφάλιση θέσεων στις αίθουσες.
