Ο Μάλτσικ («Αγοράκι», στα ρωσικά) ήταν ένα μαύρο ημίαιμο, που για τρία περίπου χρόνια είχε κάνει σπίτι του τον σταθμό Μεντελέγιεφσκαγια του μετρό της Μόσχας. Είχε φίλους τους εργαζομένους στο μετρό, τους Μοσχοβίτες που χρησιμοποιούσαν το μετρό για να πηγαίνουν στις δουλειές τους και τους ιδιοκτήτες ενός κοντινού ανθοπωλείου κι ενός κοντινού καπνοπωλείου που φρόντιζαν να τρώει. Μετά, μια 22χρονη Μοσχοβίτισσα τον μαχαίρωσε και τ’ «Αγοράκι» ψόφησε. Οι Μοσχοβίτες εξεμάνησαν κι αργότερα έστησαν εκεί ακριβώς που τον σκότωσαν ένα άγαλμα. Οι περαστικοί ακόμη και σήμερα σταματούν να χαϊδέψουν το κεφαλάκι του ή για ν’ αφήσουν λίγα λουλούδια.
Τον Δεκέμβριο του 2001, έπεσε σκοτάδι στη ζωή του Μάλτσικ με τη μορφή της Γιουλιάνα Ρομάνοβα. Η 22χρονη περνούσε μαζί με το Staffordshire μπουλ τεριέ της από το σημείο όπου είχε αποκοιμηθεί ο Μάλτσικ. Αμόλησε το τεριέ πάνω στον Μάλτσικ κι απ’ τη τσάντα της έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε έξι φορές. Ο ιδιοκτήτης ενός πάγκου εκεί δίπλα προσπάθησε να επέμβει αλλά ήταν αργά. Το «Αγοράκι» είχε αφήσει την τελευταία πνοή του πριν φτάσει η αστυνομία και το ασθενοφόρο.
Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα, η Ρομάνοβα έφυγε. Όμως, η δημοσιογράφος της «Ιζβέστια», Ιρίνα Οζιόρναγια βάλθηκε να ανακαλύψει γιατί επιτέθηκαν τόσο βάναυσα στον Μάλτσικ. Έγραψε σειρά άρθρων για το περιστατικό και κατάφερε να ταυτοποιήσει τη Ρομάνοβα, ένα νεαρής ηλικίας μοντέλο μόδας, ως τον δράστη. Συνάντησε τη Ρομάνοβα, η οποία, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, της είπε: «Όλα αυτά πλέον δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το έχω μετανιώσει. Αλλά σε μια βδομάδα, πάω στην Ισπανία για δουλειά. Ελπίζω να τα ξεχάσω όλα αυτά. Τουλάχιστον, εσείς δεν θα μ’ ενοχλείτε».
Περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι η Ρομάνοβα είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια σε ηλικία έξι χρόνων και ότι υποτίθεται πως είχε βλάψει ή σκοτώσει σκυλιά που η ίδια ή η οικογένειά της προηγουμένως είχαν.
Τα ρεπορτάζ της Οζιόρναγια όλο και περισσότερο έθλιβαν τους Μοσχοβίτες. Και τους εξόργισαν. Μετά από καμπάνια ενός χρόνου, η Ρομάνοβα δικάστηκε και καταδικάστηκε. Ένας χρόνος ψυχιατρική αγωγή για τον δράστη. Άγνωστο το τι απέγινε μετά.
Εκπονήθηκαν σχέδια να ανεγείρουν ένα μνημείο για τον σφαγιασμένο Μάλτσικ, για να είναι και υπενθύμιση για τα δεινά των χιλιάδων αδέσποτων στη Μόσχα. Δωρεές άρχισαν να καταφτάνουν από όλη τη Ρωσία και από το εξωτερικό. Διάσημοι του ρωσικού λυρικού θεάτρου και λοιποί τραγουδιστές, διάσημοι ηθοποιοί του ρωσικού κινηματογράφου συνεισέφεραν ποσά, και μια ομάδα από Ρώσους καλλιτέχνες και γλύπτες άρχισαν να δουλεύουν.
Τα αποκαλυπτήρια του μπρούτζινου αγάλματος, το οποίο το βάφτισαν «Συμπόνια», έγιναν πριν 12 χρόνια. Λουλούδια αφήνουν όμως ακόμη και σήμερα εκεί.
