«ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ»

Οι Συμπέθεροι από τα Τίρανα, θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2009, σε περισσότερες από 40 πόλεις με ανανεωμένη διανομή.

Τι κάνετε όταν η κόρη σας σάς λέει ότι ο εκλεκτός της καρδιάς της είναι Αλβανός;

Είμαστε ρατσιστές; Είμαστε άπληστοι; Ή είμαστε απλώς ανόητοι;

 Η Πένη και ο Λυκούργος (ΒΙΚΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ και ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ) είναι ένα ευκατάστατο ζευγάρι που ζει σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη της κεντρικής Ελλάδας. Έχουν μια μοναχοκόρη τη Λίζα (ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΟΓΙΑΝΝΗ), η οποία σπουδάζει στο Λονδίνο.

Όλα τους τα προβλήματα μοιάζουν λυμένα. Ζουν σε ένα περιβάλλον νεοπλουτίστικης πολυτέλειας και το όνειρο τους είναι, τι άλλο; Να δουν την κορούλα τους αποκατεστημένη με έναν καλό γαμπρό. Σχεδόν δίπλα απ’ το σπίτι τους,  έχουν τη μονοκατοικία τους η Πωλίνα (ΤΖΟΥΣ ΕΥΕΙΔΗ), αδερφή της Πένης και ο άντρας της Βασίλης (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ), οι οποίοι ζουν σε ένα αντίστοιχα εύπορο περιβάλλον.

Λίγο πριν το Πάσχα, η Λίζα έρχεται από το Λονδίνο με το αγόρι της, ένα νεαρό φοιτητή που γνώρισε στο Λονδίνο, τον Άλφρεντ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΕΛΙΟΣ). Το γεγονός ότι η κορούλα έχει φίλο, είναι ένα σοκ για μια τέτοια οικογένεια, αλλά ευχάριστο σοκ. Ο Άλφρεντ είναι πανέμορφος και πολύ ευγενικός.

Οι δυο αδερφές αλλά και οι δυο μπατζανάκηδες ενθουσιάζονται  όταν γνωρίζουν το γαμπρό απ’ το Λονδίνο, αλλά πέφτουν απ’ τα σύννεφα όταν μαθαίνουν ότι ο Άλφρεντ δεν είναι Άγγλος. Είναι Αλβανός. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα με την άφιξη των γονιών  του Άλφρεντ. Της Κλαμπέτας (ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΟΤΣΟΒΟΥ) και του Μπουκουράν (ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΑΣ). Όταν καταφθάνουν και οι συμπέθεροι από τα Τίρανα ξεκινάει μια δίνη κωμικών εξελίξεων.

Πέφτουν οι μάσκες και οι τέσσερις Έλληνες συμπέθεροι δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας, ξιπασιάς, ανοησίας, πονηριάς και διαπλοκής. Μιας διαπλοκής που περιλαμβάνει όλο τον κοινωνικό περίγυρο της επαρχιακής πόλης, που εκπροσωπείται στο έργο από ένα νεαρό και φιλόδοξο βουλευτή της περιοχής, που είναι και υφυπουργός πολιτισμού. Τον Νικήτα Λαλαμπίρδα (ΧΡΗΣΤΟΣ  ΤΡΙΠΟΔΗΣ).

ΣΗΜΕΙΩΜΑ  ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Η Ελλάδα, από τις αρχές του 20^ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του ‘70 υπήρξε μια χώρα εκροής μεταναστών. Τα σημάδια της μετανάστευσης είναι ακόμα νωπά στην κοινωνία μας. Οι φωνές του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στράτου Διονυσίου, που ήταν οι τελευταίοι που τραγούδησαν τη νοσταλγία και τον πόνο του γκαστερμπάιντερ, είναι ακόμη ζωντανές στ’ αυτιά μας.

Και ξαφνικά από παρίες του δυτικού κόσμου βρεθήκαμε να είμαστε μια «εύπορη» χώρα υποδοχής μεταναστών. Το σοκ ήταν τεράστιο και το ερώτημα αυτόματο. Είμαστε θεσμικά, πολιτιστικά και ηθικά έτοιμοι   να δεχτούμε ξένους;

Από το 2000, την εποχή που γράφαμε το έργο «ο Έβρος απέναντι», μας δημιουργήθηκε η ιδέα να γράψουμε μια κωμωδία με το ίδιο ακριβώς θέμα, το ρατσισμό, όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα τα είκοσι τελευταία χρόνια. Το αποφασίσαμε πέρσι.

Επτά  χρόνια αργότερα, το χειμώνα του 2007 προς 2008 γράψαμε τους «συμπέθερους», ενώ στις τηλεοράσεις παιζόταν το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι Ινδοί στο αναψυκτήριο του Μαγγίνα και η δακρύβρεχτη ιστορία της Ρούλας Βροχοπούλου με τον ωραίο αδιάφορο Φραν. Θέματα με την πρώτη ματιά άσχετα με το έργο μας, που ξαφνικά άρχισαν να παρεισφρύουν  στις σκηνές και να διαποτίζουν τους διαλόγους χωρίς να το θέλουμε. Το έργο άρχισε να απορροφά την επικαιρότητα με έναν τρόπο αυτόματο και σίγουρα πέρα από τις προθέσεις μας.

Γιατί η κωμική μυθοπλασία δεν έχει στόχο να σχολιάσει την τρέχουσα επικαιρότητα, αλλά να εκφράσει και να αποκαλύψει το βαθύτερο αίσθημα της κοινωνίας διαχρονικά. Η επικαιρότητα είναι το πεδίο της επιθεώρησης. Αλλά όταν η επικαιρότητα ξεπερνά κάθε μυθοπλασία και παράγει πλοκές και ήρωες τόσο πυκνωτικά αντιπροσωπευτικούς της κοινωνίας, όταν οι μηχανισμοί εξουσίας, αλλά και οι μηχανισμοί ελέγχου της εξουσίας ταυτίζονται και αυτοαποκαλύπτονται τόσο κωμικά και ξεδιάντροπα, όταν η ειδησεογραφία γίνεται φάρσα, η κωμωδία δεν έχει παρά να «μαγνητοφωνήσει» και να «υποκλέψει» το υλικό της από την πραγματικότητα. 

Έτσι με κεντρικό άξονα το μεταμοντέρνο ρατσισμό μας, που έχει  ταυτίσει τη λέξη «Αλβανός» με τη λέξη «ύποπτος», άρχισε να προκύπτει από μόνο του ένα έργο που αφομοίωσε όλο αυτό το κομφούζιο της διαπλοκής και του λαϊκισμού, που εκ πρώτης όψεως είναι άσχετα με τον ρατσισμό,  αλλά αποτελούν συμπτώματα της ίδιας παθογένειας. Σεισμικές δονήσεις που έρχονται από τα ίδια γεωλογικά ρήγματα.

Ρήγματα σε ένα υπέδαφος που κινείται πολλές φορές επικίνδυνα και βίαιες ανακατατάξεις σε μια επιφάνεια όπου τα όρια του  Έλληνα και του Ελληνάρα συγχέονται καταστροφικά. Γι’ αυτό εδώ πρέπει να δηλώσουμε ότι τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου μας είναι μεν φανταστικά αλλά κάθε πιθανή  ομοιότης  με πραγματικά ήταν σίγουρα ακούσια αλλά οπωσδήποτε αναπόφευκτη. 

 ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ + ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ  ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ + ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΓΚΛΙΔΗΣ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΕΒΕΛΥΝ ΣΙΟΥΠΗ

ΦΩΤΙΣΜΟΙ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Πρωταγωνιστούν :

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης,  Βίκυ Σταυροπούλου,  Τζόυς Ευείδη, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Δήμητρα Στογιάννη,  Δημήτρης Τσέλιος, Νατάσσα Κοτσοβού, Κώστας Καζάκας, Χρήστος Τριπόδης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ