Τη ζωή στο χωριό παλαιότερων δεκαετιών, τότε που υπήρχε ο σιδεράς και ο υπαίθριος τσαγκάρης και το ανδρικό κούρεμα κόστιζε 5 δραχμές, αναβιώνουν δύο γυναίκες στα Κάτω Πορρόια Σερρών οι οποίες ζωγραφίζουν στις προσόψεις, παλιών, εγκαταλειμμένων καταστημάτων την παλιότερη χρήση τους.
Στον χώρο όπου δηλαδή λειτουργούσε το κομμωτήριο, υπάρχει ζωγραφιά με γυναίκες της δεκαετίας ’60 να φτιάχνουν τα μαλλιά τους, το περίπτερο που έχασκε άδειο εδώ και περίπου 10 χρόνια «ξανανοίγει» και στο μπακάλικο «Η Αφθονία» ο καταστηματάρχης υποδέχεται τους πελάτης κρατώντας τη σέσουλα. Χρώμα με προσωπογραφίες παιδιών αποκτά και η στάση λεωφορείων ενώ όλο το χωριό αποτυπώνεται στη στάση των ταξί!
Η πρωτοβουλία για την μεταμόρφωση του χωριού ανήκει σε δύο γυναίκες του,την Ελένη Καραφλούδη και την Κλεονίκη Ζωίδου, οι οποίες μέσα σε λίγους μήνες, έκαναν με τα πινέλα τους όσους περνούν από τον τόπο τους, να σταματούν για να θαυμάσουν και να φωτογραφήσουν τις δημιουργίες τους.
Η Ελένη Καραφλούδη η οποία γύρισε πριν από 8 χρόνια στο χωριό των γονιών της, έχει λατρεία , όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στα παλιά κτήρια και την ιστορία. Έτσι, πριν από λίγο καιρό, μαζί με την κ.Ζωίδου και την αρωγή του Πολιτιστικού Συλλόγου, αποφάσισε να εμφυσήσει ζωή στα κενά κτίσματα.
«Ζωγραφίσαμε 12 προσόψεις, αναδεικνύοντας την παλιά χρήση καταστημάτων αλλά και τη ζωή γενικότερα του χωριού, τις περασμένες δεκαετίες. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος μας παρείχε κάποια χρώματα και μάστορες που μας βοήθησαν στις αναπαλαιώσεις των εξωτερικών όψεων των κτηρίων» αναφέρει η κ.Καραφλούδη. Έτσι, τα καταστήματα με εμπορικές χρήσεις του παρελθόντος που παραμένουν κλειστά εδώ και χρόνια, απέκτησαν «παράθυρα» όπου οι περαστικοί μπορούν να δουν τη ζωή που φιλοξένησαν και το χωριό να πάρει ακόμη μία προστιθέμενη, τουριστική αξία.
«Είναι πολλοί αυτοί που σταματούν για να βγάλουν φωτογραφίες, διαφημίζοντας έτσι τα Κάτω Πορρόϊα» παρατηρεί η κ. Καραφλούδη. Τονίζει δε ότι το χωριό γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στο παρελθόν, με πολλά καταστήματα να λειτουργούν στην περιοχή για να εξυπηρετήσουν τον τότε πληθυσμό του ενώ είναι ενδεικτικό ότι στο δημοτικό σχολείο, φοιτούσαν 300 παιδιά.
«Τώρα, οι μόνιμοι κάτοικοι είμαστε περίπου 400» διευκρινίζει, ξεκαθαρίζοντας ότι θα συνεχίσει να ζωγραφίζει και άλλα κτήρια αλλά και να εμπλουτίζει με παλιά αντικείμενα που βρίσκει, το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού.
