Ανέμελοι νομάδες; Μεγάλοι καλλιτέχνες; Θύματα κοινωνικών κατασκευών ή επικίνδυνοι και παραβατικοί; Τι τελικά είναι και τι δεν είναι οι Ρομά; Μετά από πολύμηνη έρευνα, από το Ζεφύρι και τον Ασπρόπυργο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα και τις Σέρρες, η παράσταση «Romáland» των Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη, φιλοδοξεί να αφηγηθεί ένα ανεστραμμένο ταξίδι στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας μέσα από την οπτική γωνία των Ρομά, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 2 έως 26 Νοεμβρίου.
Ακολουθώντας την παράδοση του είδους του θεάτρου-ντοκιμαντέρ, η παράσταση διαμορφώνεται με τη συμμετοχή Ρομά πρωταγωνιστών, που αφηγούνται ζωντανά τις πραγματικές τους ιστορίες, στοχεύοντας να αναδείξει τους πολλαπλούς κοινωνικούς αποκλεισμούς που αντιμετωπίζουν και τις καθημερινές προσπάθειές τους να τους ξεπεράσουν. Ρομά που έχουν ζήσει σε καταυλισμούς, που όταν μεγάλωσαν αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, που αγνοούσαν την καταγωγή τους για χρόνια, που άλλαξαν την πορεία που είχε προαφασίσει η κοινωνία για αυτούς, ανεβαίνουν στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης για να μιλήσουν για όσα πρέπει επιτέλους να ακούσουμε. Γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει ένας από τους ήρωες του έργου «Πώς καταλαβαίνεις πως κάποιος είναι Ρομά;».
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η κοινότητα των Ελλήνων Ρομά χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Είναι μία από τις παλαιότερες της Ευρώπης. Γλωσσολογικές μελέτες αποδεικνύουν, με βάση το πλήθος ελληνικών λέξεων στη Ρομανί γλώσσα, την ιστορική σχέση με το Βυζάντιο και τον ελλαδικό χώρο. Κι όμως, μέχρι την πτώση της δικτατορίας στη χώρα, οι Έλληνες Ρομά ζούσαν σε καθεστώς ανιθαγένειας. Παρά την πολιτογράφησή τους, το 1979, και τα βήματα που έχουν γίνει από τότε, πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να ζουν εκτεθειμένοι σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και πολλαπλής ευαλωτότητας, σε γκετοποιημένες περιοχές ή καταυλισμούς, κουβαλώντας το στίγμα του επικίνδυνου «’Αλλου / Ξένου», καταδικασμένοι διαχρονικά σε μια ενδιάμεση κατάσταση, σε ένα διαρκές «είναι και δεν είναι», όπως λέει και η φράση με την οποία είθισται να ξεκινούν τα τσιγγάνικα παραμύθια.
Επτά χρόνια μετά την «Καθαρή Πόλη», την πιο πολυταξιδεμένη πανευρωπαϊκά θεατρική παραγωγή της Στέγης, με πρωταγωνίστριες μετανάστριες καθαρίστριες στην Ελλάδα, οι σκηνοθέτες και δραματουργοί Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης επιστρέφουν, κι αυτή τη φορά προσπαθούν να προσεγγίσουν τη ζωή των Ελλήνων Ρομά, ανατρέχοντας σε γεγονότα, παίζοντας με τα στερεότυπα και αποφεύγοντας τη ρομαντικοποίηση. Όπως αναφέρουν οι δύο δημιουργοί: «Πάντα προσπαθούμε να υπηρετήσουμε ένα θέατρο που συνδιαλέγεται με το παρόν. Και στη συγκεκριμένη παράσταση ακολουθούμε το μοντέλο της “Καθαρής Πόλης”, με την έννοια ότι η θεατρική σκηνή, δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως ένα μέσο ψυχαγωγίας, αλλά και ως δημόσιο βήμα για να ακουστούν άνθρωποι που δεν εκπροσωπούνται σχεδόν καθόλου στη δημόσια σφαίρα ή δεν εμφανίζονται στην “πολλή πραγματικότητα”. Υπό αυτή την έννοια ερχόμαστε σε σύγκρουση με μια κατασκευασμένη πραγματικότητα και τη συμπληρώνουμε με άλλες αφηγήσεις, φιλοδοξώντας με τις παρεμβάσεις ενάντια στην αδικία και στους αποκλεισμούς να δημιουργήσουμε ένα νέο αφήγημα».
Η έρευνα για την παράσταση ξεκίνησε τον περασμένο Ιανουάριο, με μια επίσκεψη στη δομή του «Φάρου του Κόσμου» στον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης, η οποία εργάζεται για την κοινωνική ένταξη παιδιών Ρομά. Ακολούθησαν επισκέψεις της ομάδας σε καταυλισμούς στον Ασπρόπυργο και σε κοινότητες της βορειοδυτικής Αττικής, καθώς και μια πιο στενή συνεργασία με την ΜΚΟ Κλίμακα στο Ζεφύρι. Οι δύο δημιουργοί σχολιάζουν πως αυτό που μοιράζονταν κυρίως οι Ρομά μαζί τους «ήταν η αδιαφορία που ένιωθαν από πλευράς κράτους και κοινωνίας για τον αποκλεισμό τον οποίο βιώνουν».
Συνεπείς εκπρόσωποι του θεάτρου ντοκιμαντέρ, οι Αζάς και Τσινικόρης επιδιώκουν να υπηρετούν μια τέχνη που συνδιαλέγεται με τα επείγοντα ζητήματα του παρόντος – μολονότι οι ανεξάντλητοι τρόποι ενημέρωσης των καιρών μας επιτίθενται στην κοινωνία με «πολλή πραγματικότητα». Στη σκέψη τους, ωστόσο, η θεατρική σκηνή εκλαμβάνεται και ως βήμα για να ακουστούν άνθρωποι που δεν εκπροσωπούνται στη δημόσια σφαίρα. «Ερχόμαστε σε σύγκρουση με μια κατασκευασμένη πραγματικότητα και την συμπληρώνουμε με άλλες αφηγήσεις. Εξάλλου, η ίδια η πρόβα αποτελεί και μια θεραπευτική διαδικασία, ενώ η ομάδα που δημιουργείται είναι μια μικρή “ουτοπική” κοινότητα. Η ισότιμη δουλειά προς έναν κοινό στόχο αποτελεί μια “υπέρβαση” της πραγματικότητας και των αποκλεισμών που την ορίζουν» σημειώνουν.
Το «Romáland» έρχεται ως συνέχεια διαφόρων πρωτοβουλιών της Στέγης να επανατοποθετήσει στον δημόσιο διάλογο την ανάγκη συμπερίληψης της κοινότητας των Ρομά. Τον Φεβρουάριο του 2023, στο πλαίσιο της σειράς διαλόγων «Society Uncensored», οργανώθηκε στη Μικρή Σκηνή συζήτηση με τίτλο «Ρομά χωρίς διαμεσολάβηση», όπου δραστήρια μέλη της τσιγγάνικης κοινότητας εξέθεσαν τη διαχρονική απαξίωση της ζωής τους. Η συζήτηση μαγνητοσκοπήθηκε, εμπλουτίστηκε με συνεντεύξεις και προβάλλεται από το Onassis Channel στο You Tube. Παράλληλα, έως τις 30 Νοεμβρίου στο -1 της Στέγης προβάλλεται η VR ταινία της Λουκίας Αλαβάνου, «Στον δρόμο για τον Κολωνό», που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας: ένα 20λεπτο VR360 που καταβυθίζεται στην παραγκούπολη της Νέας Ζωής Ασπροπύργου, με κατοίκους του συνοικισμού σε ρόλους ερασιτεχνών ηθοποιών.
Την ίδια πρακτική, της συμμετοχής ειδικών (δηλαδή μη επαγγελματιών ηθοποιών που αφηγούνται ένα βίωμα), θα εφαρμόσουν και σε αυτή την παράστασή τους οι Αζάς και Τσινικόρης. Εδώ, η προσπάθειά τους ενέχει μεγαλύτερες δυσκολίες, αφού στο επίκεντρο βρίσκεται μια περιθωριοποιημένη και, συνεπώς, επιφυλακτική κοινωνική ομάδα. «Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και να θεμελιώσεις μια ισότιμη σχέση συνεργασίας» αναφέρουν.
