Η Μακρόνησος απέχει από το Λαύριο μόλις δυόμισι ναυτικά μίλια, απόσταση τόσο κοντινή μα συνάμα τόσο μακρινή, για τις θηριωδίες που τελέστηκαν εκεί στα μαύρα χρόνια της ιστορίας της.

Ένα ταξίδι που για χιλιάδες εξόριστους αποτελούσε τον δρόμο για την κόλαση. Μια διαδρομή μόνο 15 λεπτών για τους χιλιάδες θεατές της χθεσινοβραδινής παράστασης «Μίκης Θεοδωράκης. Ποιος τη ζωή μου…», οι οποίοι θέλησαν να συναντήσουν την ιστορική μνήμη.

Στο άγονο αυτό νησί, το κηρυγμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού ιστορικό μνημείο, με τα έντονα αρώματα του θυμαριού και της ρίγανης -σαν να θέλουν να διώξουν τις ασχήμιες του παρελθόντος-, δύο πλοία με έξι δρομολόγια αποβίβασαν χθες περισσότερους από 5.000 θεατές, για να παρακολουθήσουν την παράσταση-αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη.

Οι θεατές άρχισαν να φτάνουν στο νησί από τις 18.00, ενώ οι τελευταίοι αποβιβάστηκαν στις 21.00. Τους υποδέχονταν οι ήχοι των μουσικών έργων του Μίκη Θεοδωράκη. Όσοι από τους θεατές έφτασαν με το φως της ημέρας, είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν στα μνημεία που βρίσκονται κοντά στο λιμάνι, όπως το κτίριο των Αρτοκλιβάνων, τον υπαίθριο ναό του Αγίου Αντωνίου και το επιβλητικό άγαλμα του Μακρονησιώτη Αγωνιστή.

Κοντά στο λιμάνι της Μακρονήσου και μπροστά από το κτίριο των Αρτοκλιβάνων είχε στηθεί η σκηνή, πάνω στην οποία 25 ηθοποιοί και χορευτές, τέσσερις τραγουδιστές και έντεκα μουσικοί παρουσίασαν περισσότερα από 50 τραγούδια-σταθμούς του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και στιγμιότυπα από τη ζωή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, ζωή άμεσα συνυφασμένη με τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της νεότερης Ελλάδας. «Έζησα στον πυρήνα της τραγωδίας» εξομολογείται χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της παράστασης ο υποδυόμενος τον Μίκη Θεοδωράκη ηθοποιός, ο Άρης Λεμπεσόπουλος.

Μεγάλος απών από τη χτεσινή βραδιά ήταν ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης, η εύθραυστη υγεία του οποίου δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει ως τη Μακρόνησο. Πριν από την παράσταση, ωστόσο, μεταδόθηκε ηχογραφημένο μήνυμά του.

«Η εκδήλωση αυτή αποτελεί για μένα μία ρεβάνς για λογαριασμό όσων πέρασαν από το νησί εκείνες τις εποχές» επισήμανε για να προσθέσει: «Τώρα που σας μιλώ, έχω επιστρέψει νοερά στο στρατόπεδο το 1948 και, καθώς βλέπω τα πεντάγραμμα με την Πρώτη Συμφωνία μου, κάνω ένα άλμα στον χρόνο και σκέφτομαι ότι αυτή η μουσική που γράφω τώρα και σε λίγο θα βρεθεί σκορπισμένη πάνω στα συρματοπλέγματα, θα έρθει μια εποχή που θα ηχήσει νικητήρια πάνω από αυτούς τους ματωμένους βράχους».

Πηγή: ΑΠΕ
Eπιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος