«Για μένα ο άνθρωπος είναι ένα αίνιγμα. Εξακολουθεί να είναι ένα αίνιγμα, ποτέ δεν είναι ένα πράγμα» τόνισε η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη στην οποία έχει απονεμηθεί το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων για τη συνολική της προσφορά στη λογοτεχνία κατά τη διάρκεια συζήτησης και γνωριμίας με το αναγνωστικό κοινό που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Τονίζοντας ότι στα έργα της συνυπάρχουν ο ρεαλισμός και το ονειρικό στοιχείο, υποστήριξε ότι «όλα αυτά και στη ζωή μας συνδέονται και συμφύρονται βαθιά μέσα μας».
«Ας πούμε ότι είναι η μνήμη του καθενός μας, είναι ό,τι θυμόμαστε, είναι και οι ερμηνείες που δίνουμε σε αυτά» ανέφερε η Ρέα Γαλανάκη στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων «Συγγραφείς του κόσμου» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης επισημαίνοντας ότι η καλή λογοτεχνία πιάνει αυτό το πρίσμα, που είναι το καθετί, προσπαθεί να το επεξεργαστεί βλέποντας διάφορες πλευρές του, ώστε να έχει μια καθαρή όραση μέσα στο κρύσταλλο, που να μπορέσει να το συλλάβει συνολικά.
«Μου αρέσει η λογοτεχνία που παίζει και με τις έννοιες και με τη μνήμη και με το παρόν και με την ιστορία από τη μεριά μου, γιατί εγώ τα εκθέτω όλα αυτά. Εγώ τα μαγειρεύω και λέω αυτό είναι το φαγητό μου» είπε η συγγραφέας, βιβλία της οποίας έχουν μεταφραστεί σε δεκαεπτά γλώσσες.
Διευκρίνισε ότι η επιλογή ιστορικών προσώπων στα έργα της έγινε για λόγους βιωματικούς, επειδή τη συγκίνησαν κάποιες πλευρές της ζωής τους και γι αυτό ταυτίστηκε μαζί τους.
«Δεν έχω διαβάσει πολύ ιστορικό μυθιστόρημα. Ο Μαρωνίτης είπε ότι με το έργο μου “Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά” ανανεώθηκε το ιστορικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα» τόνισε η Ρέα Γαλανάκη και απέδωσε την κριτική στο ότι έπαψε να επαναλαμβάνει τα στερεότυπα, όπως «ο ένας είναι κακός, ο άλλος είναι καλός».
«Γιατί το έκανα αυτό; Διάβαζα πάρα πολύ, αλλά κυρίως αυτό που μετράει είναι η συγκίνηση που έχω εγώ για κάτι το οποίο θέλω να αναπτύξω αυτοτελώς» ανέφερε και εξήγησε ότι κατά 95% στο ιστορικό μυθιστόρημα η επιρροή της ήταν ο Καβάφης.
«Αν κάτι με επηρρέασε στο ιστορικό μυθιστόρημα είναι σαφώς ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η αίσθηση ιστορίας που έχει ο Καβάφης, τα ποιήματα του, ακόμη και ο ερωτισμός του που συνδυάζεται με την ιστορία. Ο τρόπος που προσεγγίζει μέσα από μια μεγάλη αισθαντικότητα και γνώση του ανθρώπινου βάθους, τα ιστορικά πρόσωπα που θέλει να προσεγγίσει με επηρέασαν» υπογράμμισε η συγγραφέας.
Ο συγγραφέας, ο ποιητής είναι στο κέντρο διαφόρων ομόκεντρων κύκλων. Αυτός είναι στο κέντρο, μια κουκίδα, γύρω του ο πρώτος κύκλος είναι η οικογένεια, ο δεύτερος κύκλος είναι η κοινωνία και ο τρίτος κύκλος είναι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν και τον επηρεάζουν με οποιοδήποτε τρόπο, είπε η συγγραφέας και εκτίμησε ότι για να γίνει λογοτεχνία πρέπει να μην αφορά εμάς.
Αυτοαναφορικό, όπως είπε είναι μόνο το έργο για τους γονείς της «Εμμανουήλ και Αικατερίνη» στο οποίο υπάρχουν ιστορίες πραγματικές, που τις ακούμε σαν παραμύθια. Τα μικρά παιδιά τις εκλαμβάνουν περίπου σαν τα παραμύθια γιατί δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματικότητα, είπε.
Αναφερόμενη στο έργο της Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα τόνισε ότι αναδεικνύει τα άβατα σε ορεινά χωριά της Κρήτης και είναι η ιστορία μιας νεαρής δασκάλας εβραϊκής καταγωγής που πάει εκεί να διδάξει και βρίσκεται αντιμέτωπη με την κόλαση αλλά και με έναν πολύ σπουδαίο γυναικείο πολιτισμό. Υπάρχει ο πολιτισμός του όχλου και των θυσιών, αλλά και ο πολιτισμός των παλαιών γυναικών, οι οποίες ουσιαστικά την σώζουν και αναλαμβάνουν τη βεντέτα.
Όσον αφορά τις μεταφράσεις των έργων της σε 17 γλώσσες είπε ότι ετοιμάζεται η 18η στα φιλανδικά και ότι είναι πολύ ωραίο που το βιβλίο της “Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά» έχει μεταφραστεί και στα αραβικά και στα εβραϊκά.
Στη συζήτηση με τη Ρέα Γαλανάκη συμμετείχαν η Αναστασία Μ. Μαρκομιχελάκη αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ και ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
