Ένα παιχνίδι για να γίνεις τουρίστας στην Αθήνα, σπίτια που γίνονται γραφεία σε εποχή καραντίνας, ένα ζευγάρι που επανεφευρίσκει τη σχέση του, ένα σόλο ταξίδι προς την αυτογνωσία, πόθοι, επιθυμίες και μοναξιά σε περίοδο lockdown. Πώς είναι η Αθήνα «μετά»; Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει πέντε νέα ψηφιακά έργα από πέντε καλλιτεχνικές ομάδες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «HackAthens 2020: H Αθήνα μετά».
Το HackAthens 2020 ολοκληρώνει την πρώτη φάση της ψηφιακής του αναζήτησης για την επόμενη μέρα της Αθήνας, με την παρουσίαση πέντε έργων που εξετάζουν, από διαφορετικές σκοπιές, το ερώτημα του συλλογικού μας φαντασιακού για ένα αύριο που έχει ανεξίτηλα σημαδευτεί από μια πανδημία που δεν λέει να τελειώσει.
Τα έργα επιλέχθηκαν μέσα από ανοιχτή πρόσκληση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και αναπτύχθηκαν συλλογικά μέσα από τη στενή συνεργασία των επιλεγμένων ομάδων τόσο με τους επιμελητές του πρότζεκτ όσο και μεταξύ τους. Παρουσιάζονται στο πιο σημαντικό φεστιβάλ ψηφιακών μέσων διεθνώς, Ars Electronica 2020 “In Kepler’s Garden”, στο οποίο η Στέγη συμμετέχει με τον δικό της διαδικτυακό «κήπο», με τον γενικό τίτλο “Ιστορίες της Αθήνας”. Τα έργα θα είναι διαθέσιμα από τις 9 Σεπτεμβρίου 2020, χωρίς αντίτιμο και χρονικό περιορισμό στο https://www.onassis.org/el/whats-on/hackathens-2020
Την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου, στις 18:00, οι καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή διαδικτυακή συζήτηση στο Ψηφιακό Κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση εδώ
Βίντεο, ψηφιακές εφαρμογές, αμφιωτικές τεχνικές ηχογράφησης, 3D stereo sound, παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας και ποίηση ξυπνούν τη φαντασία, διεγείρουν τις αισθήσεις και μας προσκαλούν να στοχαστούμε ξανά τη ζωή μας σε μια Αθήνα που αλλάζει ίσως γρηγορότερα και πιο αναπάντεχα από ποτέ.
«Δεν είναι πάρτι. Είναι γιορτή. Ή, τουλάχιστον, έτσι θα θέλαμε να είναι το μετά. Εάν με το HackAthens 2019 αναρωτηθήκαμε σε ποιον ανήκει η Αθήνα, το 2020 αναζητούμε τη συλλογική της ουτοπία» αναφέρουν οι επιμελητές του HackAthens, Άγγελος Βαρβαρούσης (πολεοδόμος που διδάσκει στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης) και Πρόδρομος Τσιαβός (διευθυντής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας στο Ίδρυμα Ωνάση).
Όπως επισημαίνουν οι ίδιοι, το HackAthens 2020 «δεν αποτελεί μόνο ακόμα έναν ψηφιακό χώρο έκφρασης των δημιουργών σε καιρούς φυσικής απομάκρυνσης, αλλά και ένα ενεργό εργαστήριο πειραματισμού με νέες μορφές συνεργασίας, δημιουργίας κοινοτήτων και συλλογικής δράσης.
Τα έργα που παρουσιάζονται στο HackAthens 2020 αντιμετωπίζουν την ψηφιακότητα ως μια πραγματικότητα που επικάθεται στα σώματα των Αθηναίων και μεταβάλλει, στην ουσία, τον τρόπο που υπάρχουμε ως ατομικές και συλλογικές υποκειμενικότητες. Δεν είναι η φόρμα, αλλά το περιεχόμενό τους που τα καθιστά έργα αντιπροσωπευτικά της υβριδικής, ψηφιακής και υλικής, πραγματικότητας της Αθήνας σήμερα. Το αποτέλεσμα της συλλογικής αυτής προσπάθειας ξεπερνά τη γραμμική παράθεση ανεξάρτητων έργων που δημιουργούνται σε συνθήκες καραντίνας και, στην πραγματικότητα, συνθέτει μια πολυεδρική, αλλά ενιαία περιήγηση στην Αθήνα του μέλλοντος.
Τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι δημιουργοί του HackAthens είναι πολλαπλά και στοχεύουν σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία της μελλοντικής πόλης. Παρόλο που η πανδημία αποτελεί σημείο σύγκλισης των έργων που συνθέτουν το αποτέλεσμα της πρώτης φάσης του HackAthens 2020, οι θεματικές και η έρευνα των ομάδων του πρότζεκτ εγγράφονται σε έναν συνολικότερο προβληματισμό για το κοινωνικό μας μέλλον. Η κλιματική κρίση, η τεχνητή νοημοσύνη, η ψηφιοποίηση και, τελικά, η αποσωματοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης, ο αστικός απομονωτισμός και η εξατομίκευση, η οικονομία του διαμοιρασμού, οι διαμάχες για τον δημόσιο χώρο της πόλης και τα κοινά και, τέλος, η επαυξημένη κοινωνική επιτήρηση είναι διαδικασίες που εντάθηκαν αλλά προϋπήρχαν της πανδημίας. Τα έργα του HackAthens 2020 επιχειρούν να φωτίσουν αυτά τα φαινόμενα, πότε με ρεαλισμό και επιστημονική ακρίβεια και πότε με sci-fi σενάρια, σαρκασμό και προκλητικό χιούμορ».
H Βασιλεία Δερελή και η Μαριαλένα Βυζάκη αναρωτιούνται στο «Solo», το φανταστικό app που σχεδίασαν, αν η μοναξιά έχει χρόνο, άρωμα και υφή και πώς οδηγούμαστε σόλο προς μια νέα αλήθεια.
H Εβίτα Σκουρλέτη αποδίδει μοναδικά μέσα σε 5 λεπτά τη διαδικασία επανοικειοποίησης του συντρόφου, χρησιμοποιώντας συμβολικά τις φιγούρες του κυρίου και της κυρίας Freud (Νίκος Κουρής και Έλενα Τοπαλίδου), στο φόντο μιας αθηναϊκής αυλής, στο Realität.
Οι Lotus Eaters μάς μεταφέρουν με χιούμορ στον κόσμο μιας νεαρής γυναίκας, στα ονειρικά σκιρτήματα και στις σκέψεις της την περίοδο του lockdown στην Αθήνα, με το radio drama «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με».
Ο Πάρης Σέληνας μάς συστήνει δύο γυναίκες που, υπό το βάρος του lockdown, αποφασίζουν να μετατρέψουν τα διαμερίσματά τους σε κοινούς χώρους κατοικίας και εργασίας, με το mockumentary «Home/Work».
Τέλος, η Χριστίνα Χρυσανθοπούλου και η Όλγα Χατζηφώτη μάς προσφέρουν ένα παιχνίδι-περιπέτεια μέσα σε μια «άλλη» Αθήνα, που κινείται μεταξύ δυστοπίας και ουτοπίας, υποταγής και επανάστασης, με το «The Great Bar in the Sky».
