Το κενό που εμπνέεται από την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό της ζωής αποτυπώνει ποιητικά ο Αντώνης Ζαΐρης, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από τη στεγνή απόλυτη αρμονία των αριθμών, στο βιβλίο του «Όπου νάναι», το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο από τις εκδόσεις «ἡδυέπεια».
Η αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, η κριτική στην πρόσκαιρη αλλά ευφάνταστη κοσμικότητα, η έντονη αίσθηση περατότητας του βίου και η αποσυμπίεση μιας αταίριαστης καθημερινότητας τροφοδοτούν και δίνουν χρώμα στα λόγια του συγγραφέα, βάζουν σε δοκιμασία την αδιέξοδη φαντασία που σμιλεύει το όνειρο και το τοποθετεί σε διαδικασία αναπαραγωγής για κάτι που δεν υπάρχει, για το μεγάλο κενό που παραμένει ασχημάτιστο και ακανόνιστο.
Αυτό το κενό που εμπνέεται από την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό της ζωής αποτυπώνει ποιητικά ο Αντώνης Ζαΐρης κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από τη στεγνή απόλυτη αρμονία των αριθμών.
Συνοδοιπόροι της γραφής του και οι άλλες ιδιότητες του συγγραφέα που μεταλλάσσονται σε παραινέσεις σχετικά με την υποδούλωση των εφήμερων απολαύσεων.Σε κάποιους στοχασμούς του εκτείνεται ακόμη περισσότερο, ίσως γιατί σε αυτή τη ποιητική σχισμή του χώρου και του χρόνου θέλει μια βαθιά ανάσα και τότε στη γραφή του εκφράζεται η θάλασσα σαν πρόκληση και κυματισμός, υπονοώντας το ταξίδι στο «Όπου νάναι…»
Το «όπλο» στον λόγο του η δύναμη της έκφρασης πειθαρχημένων λέξεων με αντανάκλαση τον εαυτό του, που σημαίνει συνέχεια της προσπάθειας, συνέχεια στο ταξίδι του ονειρικού περίπατου της ζωής.
Το βιβλίο περιέχει:
– 24 ποιήματα
– μια συνέντευξη
– και μια ζωή χωρίς αφήγημα
Περιεχόμενα
Φθινοπωρινός φεγγίτης
Δέσμευση
Εξευτελισμένη παρηγοριά
Το ποτήρι που μιλάει
Η νύχτα
Ένας ήρεμος θάνατος
Το παιχνίδι της θάλασσας
Ένα περιστατικό ζωής
Παρθενική επαφή
Ξεχωριστή μέρα
Άλλη ζωή
Άνεμος, φωτιά
Παλιό ταβερνείο
Το καλαμπούρι της ζωής
Εύστροφα μάτια
Γυμνό σώμα
Στον δρόμο της σοφίας
Ο γέρος του Select
Ακαμάτης ήλιος
Κάδρο της ζωής
Άχρονος Χρόνος στη σκιά του COVID-19
Βαθύ φιλί στο όπου νάναι…
Ετοιμοθάνατο φθινόπωρο
Αλμπέρ και Μαρία
Συνέντευξη στον Κέφαλο – Το Λογοτεχνικό περιοδικό της Κεφαλλονιάς (6 Σεπτεμβρίου 2019)
Αυτή η κατασκευασμένη πραγματικότητα…
Αυτή είναι η αλήθεια και αυτός ο νέος κόσμος
Ζωή χωρίς αφἠγημα
σελ. 80
Isbn: 978-618-5471-08-8
Απόσπασμα
Φθινοπωρινός φεγγίτης
Πρόσωπα γλυκά, κρυστάλλινα, καθαρά
και μορφή περήφανη, αγγελική
με εκφράσεις τίμιες, θηλυκές στη νεότητα,
στεγνές, κουρασμένες, αργές
στην κίνηση της μέσης ηλικίας
και μορφές γεροντικές, αφυδατωμένες,
αλλά όλες ψάχνουν
σύμβολα και πρότυπα
για την παραμικρή καθιέρωση
τού να είσαι κάποιος, κάποια,
γιατί νιώθεις ότι δεν είσαι τίποτα.
Και αυτό το τίποτα είναι
που έχει ολόκληρο απόθεμα αξίας
που δεν φώτισε ποτέ ο ήλιος
για να βγει προς τα έξω,
να λάμψει,
να ξεχωρίσει,
να διακριθεί.
Μέσα μόνο από το φθινοπωρινό φεγγίτη
πού και πού
δραπετεύουν απεγνωσμένα
κάποιες σκέψεις,
έχοντας βρει διέξοδο να χυθούν
στο απρόσωπο μπετόν,
να τις δεξιωθεί το χώμα
που ψάχνω να ριζώσουν
και να βγει αυτό το καινούριο
που θα ‘χει άλλη μορφή, όψη, υπόσταση.
Αυτό το κάτι που γίνεται
σύμβολο και αξία
και σιγά-σιγά μεγαλώνει
και γίνεται υπεραξία
και μεταλλάσσεται,
αφού διαρκώς παράγει
τη νέα, απλή σκέψη
που θα ενσωματώσει
και άλλες σκέψεις
και θα γυρνούν μόνες στο περιβάλλον.
Και στο τέλος,
οι άμορφες μάζες του φεγγίτη
θα δώσουν σπάνια εικόνα.
Την εικόνα που θα σε ακολουθεί
για πάντα, παντού…
