Ο σκηνοθέτης Άρης Κατσιγιάννης ταξιδεύει σε απομακρυσμένα νησιά και καταγράφει μοναδικές ιστορίες ηλικιωμένων ανθρώπων πριν αυτές χαθούν στον χρόνο.
Ειδικότερα ο αξιόλογος καλλιτέχνης δημιουργεί ταινίες μικρού μήκους με ιστορίες που συγκινούν όσους τις παρακολουθούν.
Πρόκειται για το project του, «Οι ιστορίες τους πριν χαθούν», που έχει αποκτήσει μεγάλη απήχηση και έχει προκαλέσει έντονα συναισθήματα και συγκίνηση στους χρήστες του Instagram. Ο Άρης Κατσιγιάννης μέσα από τα short films του μας οδηγεί στη διαπίστωση πως στη ζωή των ανθρώπων, αν αξίζει τελικά κάτι αυτό είναι μόνο η αγάπη για τη δημιουργία, τους ανθρώπους και την ίδια τη ζωή. Δεκάδες ηλικιωμένοι άνθρωποι μίλησαν στην κάμερα του Άρη Κατσιγιάννη με ευγνωμοσύνη και αληθινή σοφία που μόνο μια γεμάτη ζωή μπορεί να σου προσφέρει.
Στο παρακάτω βίντεο μιλάει ο 64χρονος Γιώργης Μαύρος, ένας ωραίος άνθρωπος, ψαράς στο επάγγελμα από τα Κουφονήσια…και ο Άρης Κατσιγιάννης καταγράφει για άλλη μια φορά την ιστορία του, πριν χαθεί στον χρόνο
Γιώργης Μαύρος – 64 ετών
Κουφονήσια, Μικρές Κυκλάδες
«Οι ιστορίες τους πριν χαθούν»
«Πόσα χρόνια ψαρεύετε;»
«Από 12 χρόνων.
Δεν πήγα σχολείο καθόλου.
Στη θάλασσα.
Εγώ θυμάμαι τους παλιούς που λέγανε, τους παλιούς ψαράδες, από αυτούς έχω πάρει μαθήματα.
Όλοι αυτοί παλιά ζούσανε με τα κουπιά. Δεν υπήρχανε οι μηχανές.
Εκεί ήτανε δουλειά, εκεί ήτανε.
Τώρα έχεις τα μηχανήματα, έχεις αυτά.
Τελείως διαφορετικά τώρα.
Ε ναι φεύγανε και πηγαίνανε Σαντορίνη με τα κουπιά.
Να πάνε να δώσουνε.. τότες είχαμε ανταλλαγή, να πάνε, πάστα κάνανε ψάρια με τενεκέδες αλάτι, πήγαιναν Σαντορίνη δίναν τα ψάρια, παίρνανε λάδι, φάβα για να την βγάλουν.
Μείναμε, 5 άτομα μείναμε στην ηλικία μου;
Κάναμε οικογένειες, κάναμε παιδιά, μείναμε εδώ πέρα, ζοριστήκαμε δεν υπήρχανε τα φράγκα δηλαδή να μπορείς να κανείς κάτι.
Και σιγά σιγά κάναμε οικογένειες, εγώ παντρεύτηκα 20 χρόνων.
20 χρονών παντρεύτηκα.
Άντε 20 χρόνων να κάνεις οικογένεια, και αυτό, ήτανε δύσκολα.
Τα καταφέραμε.
Έφυγε η σκάτζα η δικιά μας, τέλος.
Ψαροσύνη τέλος.
Σε μια πενταετία πολύ λίγοι θα είναι οι ψαράδες μεσ’ τη θάλασσα.
Παρά πολύ λίγοι.
Φουρτούνες;
Άμα δουλεύεις ειδικά τον χειμώνα έχει παρά πολλές φουρτούνες, παρά πολλές φουρτούνες.
Η θάλασσα είναι να μην την φοβάσαι, να την σέβεσαι.
Δεν το έχω μετανιώσει. Δεν έχω μετανιώσει που έγινα ψαράς.
Γιατί από αυτή τη θάλασσα μεγάλωσα, έκανα οικογένεια, έκανα παιδιά, γλέντησα, γλέντησα.
Αυτή μου τα έδωσε όλα.
Αυτή μου τα δώσε.
Από αυτή ζήσαμε.
Είχαμε τρώγαμε δεν είχαμε δεν τρώγαμε.
Εδώ γέννημα θρέμμα Κουφονήσια, εδώ θα μείνουμε και εδώ θα πεθάνουμε.»
«Θα το αλλάζατε;»
«Δεν την αλλάζω εγώ τη θάλασσα με τίποτα, με τίποτα δεν την αλλάζω, ότι και να μου έδινες.»
Δείτε και άλλες «ιστορίες πριν χαθούν» του Άρη Κατσιγιάννη
