Έως τις 27 Νοεμβρίου, η παρισινή αίθουσα τέχνης Marian Goodman Gallery φιλοξενεί την έκθεση «Finally Memory Yields», με μεγάλα σχέδια με σινική δέντρων από τον William Kentridge και με την τελευταία του ταινία «Sibyl», στην οποία εξετάζει τη μοίρα. Με αφορμή την έκθεση, ο πολύ γνωστός στη χώρα μας Νοτιοαφρικανός καλλιτέχνης μίλησε στο Artnet News.
Δεν είναι σε θέση να πει περί τίνος πρόκειται ο τίτλος της έκθεσης «Η μνήμη επιτέλους ενδίδει». Δεν ξέρει. Και γι’ αυτόν τον λόγο τον διάλεξε. «Σημαίνει ότι η μνήμη σου σταματά να δουλεύει ή ότι παραδίνεται; Ή μήπως έχει να κάνει μ’ αυτά που καταπιέζει η μνήμη και το τι αποκαλύπτει να υπάρχει μέσα; » αναρωτήθηκε.
Σχολίασε την παρατήρηση ότι τόσο στην έκθεση όσο και στον τίτλο της επανέρχεται η ιδέα της αποδέσμευσης, τονίζοντας: «Έχει να κάνει με το να αφήνεις τα πράγματα να πάρουν το σχήμα τους – δεν είμαι απολύτως σίγουρος γιατί ζωγραφίζονται όλα αυτά τα δέντρα. Κατά μία έννοια, είναι μακροπρόθεσμες αυτοπροσωπογραφίες. Διάβασα κάπου μια περιγραφή του θανάτου, σύμφωνα με την οποία όλοι μέσα μας μεγαλώνουμε το δέντρο του θανάτου μας. Αρχίζει να μεγαλώνει με το που γεννιόμαστε και πρέπει να ελπίζουμε ότι θα ζήσουμε αρκετά για να γίνει αυτό το δέντρο ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο πριν μας διαπεράσει».
Τα έργα που εκτίθενται και η ταινία θέτουν επί τάπητος θέματα μοίρας και της επιθυμίας μας να ξέρουμε τι θα απογίνουμε. «Η ιδέα ότι αν είσαι στον Δυτικό Κόσμο έχεις εξασφαλίσει μια ήρεμη, μακρόχρονη ζωή, απρόσβλητος από ξαφνικές καταστροφές… Ο COVID-19 στα σίγουρα έχει δείξει ότι το ξαφνικό και βίαιο τέλος είναι καθημερινή πιθανότητα. Όποιον πλούτο και να έχεις, όποιους ιδιωτικούς σωματοφύλακες και να έχεις, παραμένεις ευάλωτος» είπε ο William Kentridge. «Το μόνο που μας έδειξε ο COVID-19 είναι ότι ισχυρισμοί με βεβαιότητα αυθεντίας για το πώς λειτουργεί ο κόσμος έχουν πολύ σαθρή βάση. Το ζήτημα της αβεβαιότητας, της αμφισημίας και της αμφιβολίας είναι το υπόβαθρο του τι συμβαίνει στο στούντιο είτε είσαι συγγραφέας, τραγουδιστής ή, εικαστικός. Στην ταινία μου (σ.σ. τη “ Sibyl”), αυτή είναι η συνθήκη του κόσμου στον οποίο είμαστε μέσα – το ότι δεν ξέρουμε» πρόσθεσε.
