Τον άνθρωπο που υπηρέτησε επί σειρά ετών ως πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το αναμόρφωσε, τίμησε ο Δήμος Αθηναίων. Σε μια εκδήλωση, χτες βράδυ, στο δημαρχείο, όπου παραβρέθηκαν σημαντικοί εκπρόσωποι της τέχνης και του πολιτισμού, ο Γιώργος Λούκος παρέλαβε από τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη, το Μετάλλιο του Δήμου Αθηναίων.
«Ο Γιώργος Λούκος είναι ένα πρόσωπο που επαναπροσδιόρισε τη σχέση μας με την τέχνη και αυτό το πέτυχε με τις μοναδικές του γνώσεις, τη σκληρή δουλειά και με μεγάλη αυτοπειθαρχία», ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο δήμαρχος Αθηναίων και πρόσθεσε: «Το έκανε με σεμνότητα, μακριά από κάθε αυτοπροβολή και πάνω από όλα, με όραμα. Για να το πετύχει, συχνά τάραξε τα νερά ή έσπασε τα αβγά των βολεμένων, γεγονός που αργότερα τού στοίχισε. Πάντρεψε γόνιμα την παράδοσή μας με το σύγχρονο, το τοπικό, το παγκόσμιο».
Ο κ. Μπακογιάννης επισήμανε πως το Μετάλλιο δεν απονέμεται μόνο σε αναγνώριση της ανεξίτηλης προσφοράς του στον πολιτισμό, αλλά και ως σύμβολο δικαίωσης της υψηλού ήθους προσωπικότητάς του, κάνοντας αναφορά στη συνέχεια για «το ποτήρι γεμάτο “δηλητήριο” που ορισμένοι άμυαλοι και βαθιά μνησίκακοι τού έδωσαν να πιει, της ιδιοτέλειας, της μικρότητας και του φθόνου», τονίζοντας όμως τη στήριξη που είχε τότε από τον πνευματικό κόσμο. «Σήμερα, κοντά του, δικαιώνονται κι αυτοί. Με το υψηλό τους ήθος στάθηκαν από την πρώτη στιγμή με τη μεριά του δίκιου, ενάντια στην οπισθοδρόμηση και τη μικρότητα. Όλοι μας γιορτάζουμε τον Γιώργο Λούκο σαν νικητή. Μαζί του νίκησε το θάρρος, το ήθος και η πίστη στο όραμα. Νίκησε ο πολιτισμός», είπε ο δήμαρχος Αθηναίων.
Εμφανώς συγκινημένος ο κ. Λούκος, παρέλαβε το Μετάλλιο και αναφέρθηκε στην επιστροφή του από το εξωτερικό το 2006, όταν κλήθηκε να αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ, λέγοντας: «Όταν ξαναήρθα, γιατί με κάλεσαν για το Φεστιβάλ Αθηνών, που ήταν καταπληκτικό αυτό που έκανε ο Καραμανλής, είπα: “Μα ξέρει τι κάνει; Πώς μου το ‘πε αυτό τώρα; Θα γίνω ρεζίλι εγώ”. Και ήρθα εδώ και ξαφνικά άρχισα να ανακαλύπτω τη χώρα μου. Δηλαδή να περπατώ στους δρόμους, να βλέπω τα μαγαζιά, να βλέπω τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες και να λέω “τι ωραία χώρα, γιατί έφυγες ρε βλάκα;” Δεν καταλάβαινα γιατί είχα φύγει. Τόσο πολύ μου άρεσε που ήμουν εδώ».
Και στη συνέχεια τόνισε: «Η σχέση μου με την Ελλάδα, άλλαξε πολύ με το Φεστιβάλ. Γιατί άρχισα να βλέπω τους Έλληνες καλλιτέχνες και ορισμένα παιδιά που δεν είχαν ούτε επιχορηγήσεις, ούτε τίποτα. Και λίγο-λίγο τους έβλεπα να αλλάζουν και να αλλάζουν και τη χώρα». Δήλωσε συγκινημένος που αυτές τις μέρες περπατά ξανά στην Αθήνα, την πόλη όπου μεγάλωσε και από την οποία έφυγε σε ηλικία 17 ετών. «Εδώ όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι η πατρίδα μου», είπε στο τέλος και κατέληξε: «Είμαι Έλληνας και χαίρομαι πραγματικά που είμαι Έλληνας».
