Στη Sala dello Scrutinio, στο Παλάτι των Δόγηδων, διακοσμημένη με έργα των Τιντορέτο, Τζάκοπο Πάλμα του νεότερου και άλλων μετρ της Βενετίας -η αίθουσα είχε καταστραφεί από πυρκαγιά το 1577 και αποκαταστάθηκε σε διάστημα δεκαετιών-, για πρώτη φορά ένας καλλιτέχνης, ο Γερμανός Άνζελμ Κίφερ (Anselm Kiefer), καταλαμβάνει τον τεράστιο χώρο και καλύπτει τα έργα αυτά με δικά του έργα, 14 πίνακες που περιλαμβάνουν ψευδάργυρο, μόλυβδο, χρυσό, ρούχα και μέρη από καροτσάκια σουπερμάρκετ. Η «Anselm Kiefer: Questi scritti, quando verranno bruciati, daranno finalmente un po’ di luce (Αυτά τα γραπτά, όταν καούν θα δώσουν τελικά λίγο φως)» προορίζεται να είναι μια από τις μεγαλύτερες παράπλευρες εκθέσεις της φετινής Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας.
Ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από έναν όχι γνωστό Βενετσιάνο φιλόσοφο του 20ού αιώνα, τον Αντρέα Έμο, «στου οποίου τη σκέψη ο Κίφερ αισθάνεται πολύ κοντά», όπως επισήμανε η Γκαμπριέλα Μπέλι, διευθύντρια του Fondazione Musei Civici di Venezia, συνεπιμελήτρια της έκθεσης μαζί με τον Janne Sirén, διευθυντή της Albright-Knox Art Gallery στο Μπάφαλο στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης. Υπονοεί ότι «το να παράγεις και να καταστρέφεις είναι ένα», υπογραμμίζει η Μπέλι, και στα καινούργια έργα τα βενετσιάνικα μοτίβα χρησιμοποιούνται ως σχόλιο στα μόνιμα θέματα του Κίφερ· δημιουργία, καταστροφή και μεταμόρφωση.
Στον βορινό τοίχο της αίθουσας, ένας πίνακας «δείχνει ένα τοπίο παγωμένης λιμνοθάλασσας» λέει ο Sirén. Κάτω από τον ορίζοντα, ένα μικρό κάστρο ιπποτών, ενώ ο ουρανός που εκρήγνυται περιλαμβάνει χρυσές δομές σαν θόλους που ενδέχεται να υπονοούν τους τρούλους της Βασιλικής του Αγ. Μάρκου ή πιθανώς το ιδιαίτερο κάλυμμα κεφαλής των Δόγηδων. Στον ανατολικό τοίχο, ένα έργο δείχνει τις αψίδες της Piazza San Marco στο έλεος της φωτιάς «ή κάποιας άλλης ανεξήγητης δύναμης» και, κατά τον Sirén, υπονοεί «το συμπαγές που λιώνει σε κάτι ατμώδες». Σε ένα έργο στον απέναντι τοίχο, τον δυτικό, το άδειο φέρετρο του Αγ. Μάρκου, προστάτη αγίου της Βενετίας, κατασκευασμένο από ψευδάργυρο, προΐσταται ενός στέρφου τοπίου.
Ο κύκλος συνεχίζεται σε διπλανή αίθουσα με ένα επιπλέον έργο ζωγραφικής σε επτά μέρη τοποθετημένο αψιδωτά.
«Μου αρέσουν τα αστεία» θύμισε, μιλώντας από το στούντιό του έξω από το Παρίσι, ο 77χρονος καλλιτέχνης, αναφερόμενος στο αιθέριο, υποβρύχιο μοτίβο του κύκλου το οποίο θέλει να φέρει στον νου την πάλαι ποτέ ισχύ της Βενετίας στη θάλασσα. Τα μέρη από καροτσάκια σουπερμάρκετ που έβαλε σε μια περίεργη πομπή σε έναν πίνακα, τα συνόδευσε με ονόματα Δόγηδων και τα διακόσμησε με άχυρο. «Τα έκανα λίγο πιο όμορφα» είπε. Η γαλήνη και η ησυχία λόγω της πανδημίας βοήθησε στο να δημιουργήσει· «όχι άλλοι επισκέπτες, όχι άλλα τηλεφωνήματα» είπε. Και βρήκε έμπνευση σε μια παλιά χαρτόδετη έκδοση του δεύτερου μέρους του «Φάουστ» του Γκαίτε, στο οποίο η σύνθεση κλασικής αρχαιότητας και γερμανικού ρομαντισμού του υπέδειξε τρόπο να δει τη Βενετία ως «σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής».
Η έκθεση «Anselm Kiefer: Questi scritti, quando verranno bruciati, daranno finalmente un po’ di luce» θα ολοκληρωθεί στις 29 Οκτωβρίου.
