Oι εκδόσεις «Διόπτρα» παρουσίασαν το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Ανήφορος» σε μια εντυπωσιακή εκδήλωση στο Μουσείο Μπενάκη, τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου.
Πλήθος κόσμου από τον εκδοτικό, καλλιτεχνικό, δημοσιογραφικό και πολιτικό χώρο παρευρέθηκαν σε μια ατμοσφαιρική εκδήλωση γεμάτη εικόνες που μας συγκίνησαν από τη ζωή και το έργο του μεγάλου δημιουργού.
Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η Indigo View του Θοδωρή Παπαδουλάκη, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν η Κατερίνα Λέχου και ο Τάσος Νούσιας.
Ο συντονισμός και η παρουσίαση της εκδήλωσης έγινε από τον εκδότη της Διόπτρας Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, ο οποίος παρέδωσε τη σκυτάλη αρχικά στη Νίκη Σταύρου, την πνευματική δικαιούχο των έργων του Νίκου Καζαντζάκη, και στη συνέχεια στον Φιλήμονα Πατσάκη, υπεύθυνο εκδοτικού σχεδιασμού στις εκδόσεις Διόπτρα, ο οποίος μίλησε για τον Ανήφορο. Έπειτα ανέβηκε στη σκηνή ο Γιάννης Καρλόπουλος, Creative director του δημιουργικού γραφείου Karlopoulos & Associates, για να παρουσιάσει τα εικαστικά των νέων εκδόσεων και να περιγράψει τη δημιουργική διαδικασία που οδήγησε σε αυτά, καθώς και οι σκιτσογράφοι Soloúp (Αντώνης Νικολόπουλος) και Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής), οι οποίοι αποκάλυψαν μέρη από τα επερχόμενα graphic novels που ετοιμάζουν για τα έργα του Κρητικού λογοτέχνη.
Τέλος, τα μέλη της επιστημονικής επιτροπής, Θανάσης Αγάθος, αναπληρωτής καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ, και Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος και συγγραφέας, μίλησαν για τον ρόλο τους στις επανεκδόσεις και για τον συντονισμό καταρτισμένων μελετητών του Καζαντζάκη με σκοπό τη δημιουργία προλόγων και επιμέτρων για τα βιβλία.
Η έκδοση του Ανήφορου αποτελεί κορυφαίο εκδοτικό αλλά και πολιτιστικό γεγονός. 76 χρόνια μετά τη συγγραφή του, το ανέκδοτο αυτό μυθιστόρημα θα κυκλοφορήσει στις 26 Οκτωβρίου, την ημέρα που ο Νίκος Καζαντζάκης έφυγε από τη ζωή. Πρόκειται για ένα έργο πρωτοποριακό και πολύ σημαντικό για την εποχή του, καθώς ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας επιχειρεί μέσα από αυτό να αποτυπώσει τη μεταπολεμική εποχή της Ελλάδας και της Ευρώπης, δίνοντας έμφαση στο ζήτημα της ενσυναίσθησης και του αναστοχασμού του παρελθόντος.
Ο Ανήφορος θα αποτελέσει έναν σημαντικό κρίκο στην εργογραφία του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς θα καταστεί σαφές στους αναγνώστες ότι πρόκειται για ένα τεράστιο λογοτεχνικό έργο, που στέκει επάξια δίπλα στα άλλα του αριστουργήματα.
Εκτός από τις διασκευές των έργων του Καζαντζάκη σε παιδικά βιβλία που ετοιμάζονται, τους επόμενους μήνες σχεδιάζονται επίσης εκπαιδευτικά προγράμματα για τα σχολεία, ενώ το 2023 θα κυκλοφορήσουν δύο εμβληματικά έργα, ο Καπετάν Μιχάλης και ο Αλέξης Ζορμπάς, σε graphic novels από κορυφαίους δημιουργούς στον χώρο.
Για τις εκδόσεις Διόπτρα, αποτελεί χρέος και τιμή η ανανέωση του ενδιαφέροντος του αναγνωστικού κοινού, η προσέγγιση της νέας γενιάς και τελικά η απόδοση του Νίκου Καζαντζάκη στον 21ο αιώνα.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων οι:
Έλλη Στάη, Έλενα Ακρίτα, Κατερίνα Γκαγκάκη, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Μάνος Πυροβολάκης, Ευγενία Δημητροπούλου, Γιάννης Ξανθούλης, Γιούλικα Σκαφιδά, Κώστας Κρομμύδας, Γιάννης Σμαραγδής, Αναστασία Τσιλιμπίου, Νίκος Ορφανός, Αλκυόνη Παπαδάκη, Ρένα Ρώσση Ζαΐρη, Θάνος Ψυχογιός, Γρηγόρης Ψαριανός, Γιάννης Σγουρός και φυσικά ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, ο Τάσος Νούσιας και η Κατερίνα Λέχου.
Ο Ανήφορος θα κυκλοφορήσει στις 26 Οκτωβρίου, την ημέρα που εκείνος έφυγε από τη ζωή
76 χρόνια μετά τη συγγραφή του κυκλοφορεί για πρώτη φορά το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη Ο Ανήφορος.
Γράφτηκε το 1946 στην Αγγλία, ακριβώς μετά τη συγγραφή και έκδοση του έργου Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.
Πρόκειται για μια εποχή ιδιαίτερα ταραγμένη, καθώς η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με το συλλογικό τραύμα που άφησε πίσω του ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ η Ελλάδα εισέρχεται στον δικό της Εμφύλιο Πόλεμο.
Ο Ανήφορος είναι ένα έργο πρωτοποριακό και πολύ σημαντικό για την εποχή του, καθώς ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας επιχειρεί μέσα από αυτό να αποτυπώσει τη μεταπολεμική εποχή της Ελλάδας και της Ευρώπης, δίνοντας έμφαση στο ζήτημα της ενσυναίσθησης και του αναστοχασμού του παρελθόντος.
Είναι ένα μυθιστόρημα με σαφέστατο αντιπολεμικό χαρακτήρα, που συνδυάζει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα και μια εσωτερικότητα, μια μελαγχολία βαθιά και λυτρωτική. Ο Ανήφορος είναι ένα βιβλίο που ανήκει στο λογοτεχνικό σύμπαν του μεγάλου δημιουργού. Αποτελεί μέρος μιας ωρίμανσης, αλλά ταυτόχρονα είναι και η απόδειξη ότι ο Καζαντζάκης εντάσσει οριστικά τους προβληματισμούς του, τα διλήμματα, τις ανησυχίες του, τις υπαρξιακές του αναζητήσεις στη λογοτεχνική γραφή· εκεί εκφράζεται πλέον καλύτερα, ανασαίνει.
Ο Ανήφορος, το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο που θέτει ερωτήματα τα οποία διαρκώς κατατρύχουν τον άνθρωπο· Η παράδοσή του στους αναγνώστες και στους μελετητές, μετά από 75 και πλέον χρόνια από τη συγγραφή του, δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός.
Το χειρόγραφο από το μυθιστόρημα Ο Ανήφορος φυλασσόταν στο Μουσείο Καζαντζάκη, στην ιδιαίτερη πατρίδα τους συγγραφέα, τους Βαρβάρους (σημερινή Μυρτιά).
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Σκλάβοι γεννηθήκαμε και πολεμούμε όλη μας τη ζωή να γίνουμε ελεύτεροι».
Η δράση του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει την πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής.
Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου.
Ο άνθρωπος που βγαίνει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει. Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο. Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε.
«Δε με νοιάζει ο θάνατος», συλλογίζουνταν, «με νοιάζει η φθορά· αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω…» Είχε γεράσει η πολιτεία της παιδικής του ηλικίας και της νιότης, θρύβουνταν κι αυτή, άρχιζε να γίνεται κουρνιαχτός και να σκορπίζεται στον άνεμο. Μπορούσε άλλη πολιτεία να χτιστεί αποπάνω της μα δε θα ’ταν η δική του· θα ξαναγέμιζαν πάλι οι δρόμοι με νέους μα δε θα ’ταν η δική του νιότη… «Αγαπημένο Κάστρο», μουρμούριζε κοιτάζοντάς το με τρυφερότητα, «γεράσαμε…»
