Δεν ησυχάζει ποτέ ο Μάνος Ελευθερίου. Ο μεγάλος ποιητικός στιχουργός, με τις δεκάδες επιτυχίες, κυκλοφόρησε πρόσφατα δύο νέα λογοτεχνήματά του από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Το ποιητικό κείμενο «Ο νοητός λύκος» και το θεατρικό μονόλογο «Ο γέρος χορευτής», ανεβάζοντας τα έργα – ποίηση και πεζά – στα 19.
Στο «νοητό λύκο» αρχίζει με ένα δισέλιδο από επιγράμματα, μεταξύ των οποίων και αυτά: «Έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι», Απόστολος Παύλος. «Ο καιρός είμεθα εμείς», Κ.Π.Καβάφης. «Αυτοκίνητες πάντοτε ανοιγοκλειούνε οι τρεις θύρες και αχό δεν προξενούνε», Διονύσιος Σολωμός. Για να προχωρήσει μετά την αφήγηση σε ομοιοκατάληκτους εξασύλλαβους στίχους. Γραφή μυστηριακή, ελλειπτική, θεατρική, εφιαλτική, αλλά και αγιωτική.
Μια ιστορία καθόδου στον Άδη, σε 47 σελίδες, με βιωματικές αναφορές μέσα στην αχλή της γενικής ιστορίας του κόσμου: «Του λύκου η ώρα τώρα στη ζωή μας / Στα πένθη, στη φιλία, στη χαρά / Σ ‘αυτό που δεν αντέχει το κορμί μας / κι όμως τα ‘αντέχει Γένος και Φυλή μας /Τρομοκρατία στρώνει η ομορφιά / να γονατίζει πάντα την ψυχή μας (…). Ο νοητός ο λύκος είναι ο χρόνος. / Των αισθημάτων πάντα κηπουρός / Ο έφεδρος της λύπης δολοφόνος. / Ο νοητός ο λύκος είναι Κρόνος / Στα μέγαρα της νύχτας θυρωρός / Του στέμματος των όρκων πατροκτόνος». Ένα ποίημα- ποτάμι που, όπως σημειώνει στο τέλος, γράφτηκε στο διάστημα 1986-2010.
«Ο γέρος χορευτής» διαβάστηκε από το συγγραφέα στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στις 20 Ιουλίου, στο Χαλίλ Μπέη Τζαμί και ξεκινάει ως εξής: «Τι πάει να πει : Εσένα κάπου σε ξέρω. Θυμηθείτε κύριε. Και αυτό το θράσος. Η βλακώδης οικειότητα. Και να ‘ναι τόση άγγελοι γύρω μου. Γνωστός ήμουνα. Ηθοποιός του μουσικού θεάτρου. Της επιθεωρήσεως. Έπαιξα τυχαίως σε δύο ταινίες. Θα τις είδε στην τηλεόραση . Εκεί έπαιξα δεύτερο και τρίτο ρόλο. Πρέπει να ‘ρθει κάποιος να μου φτιάξει την τηλεόραση Τρεις μέρες χιονίζει. Πάγωσε το δωμάτιο. Κρυώνω. Τ ‘ακούς μαμά; Κρυώνω. Ούτε ο πατέρας ακούει. Στο χιόνι της λησμονιάς. Σαν την οθόνη της τηλεόρασης. Όλα άσπρα και ήσυχα. Θάλασσα. Πώς να ’ναι τώρα η θάλασσα;». Ένα κείμενο μυθοπλαστικό, αλλά και εξομολογητικό, 49 σελίδων , για τη μεγάλη αγάπη του Μάνου Ελευθερίου-το μεγάλο απωθημένο, όπως έχει πει: το θέατρο.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ:
– Ποίηση
Συνοικισμός, 1962
Μαθήματα μουσικής, 1972, εκδόσεις Ύψιλον
Τα ξόρκια, 1973, Ύψιλον
Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισαίου, 1975, Αμοργός, Καστανιώτης
Τα όρια του μύθου, 1978, Γνώση
Το μυστικό πηγάδι, 1983, Γνώση
Αναμνήσεις από την όπερα, Γνώση
Το νεκρό καφενείο, 1997, Καστανιώτης
Η πόρτα της Πηνελόπης, 2003, Γαβριηλίδης
– Πεζογραφία
Το διευθυντήριο,1964, Φέξης
Η σφαγή, 1965
Τα άγγιγμα του χρόνου, 1994, Καστανιώτης
Ο καιρός των χρυσανθέμων, 2004, Μεταίχμιο
Η δεκαετία του 60, (με Θανάση Νιάρχο), 2005, Καστανιώτης
Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, 2006,Μετάιχμιο
Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, 2007, Μεταίχμιο
Άνθρωπος στο πηγάδι, 2008, Μεταίχμιο
