Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο ηθοποιός Νίκος Καρδώνης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς έχει καταγράψει μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο του θεάτρου. Ωστόσο φαίνεται ότι τα επόμενα χρόνια θα μας απασχολήσει ευχάριστα και ως σκηνοθέτης. Ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης μετά την επιτυχημένη πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με την «Αρκούδα» του Τσέχοφ παρουσιάζει τη δεύτερη σκηνοθεσία του, η οποία επίσης φαίνεται να έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και να τον καθιστά έναν επιτυχημένο δημιουργό στον καλλιτεχνικό χώρο.
O Νίκος Καρδώνης μίλησε στη Ζούγκλα για την παράστασή του «Ελάτε να πιούμε έναν καφέ…» του Πιέρο Κιάρα και αποκάλυψε τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
«Το κοινό εδώ και δύο βδομάδες που ανεβήκαμε έχει δεχτεί θετικά την παράσταση. Από το χειροκρότημα καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δε βαρέθηκε. Το κύριο μου μέλημα ήταν να δημιουργήσω ένα θίασο με δυνατή χημεία μεταξύ τους, αποκτώντας μια κοινή γλώσσα και μια κοινή αίσθηση ρυθμού. Ευτυχώς το «γλυκό» έδεσε πολύ γρήγορα, χαρίζοντας μας απίστευτες σκηνές γέλιου, αλλά και συγκινητικές στιγμές στη διάρκεια των προβών» λέει ο ο Νίκος Καρδώνης και συμπληρώνει: « Το θέατρο μου χάρισε απλόχερα τα δώρα του και βρέθηκα στη σκηνή με υπέροχους και αξιόλογους ανθρώπους. Επειδή έχω μάθει πως το θέατρο είναι ομαδικό σπορ το μόνο που ονειρεύομαι είναι να συνεχίσω να κάνω αξιομνημόνευτες συναντήσεις με καλλιτέχνες που θα μπορώ να θαυμάζω και να συνδημιουργήσω μαζί τους. Επίσης θα ήθελα να έχω τη τύχη και τη πολυτέλεια να βιοπορίζομαι από αυτό που λατρεύω να κάνω και μου δίνει πρωταρχικό λόγο ύπαρξης».
Ακόμη ο αξιόλογος καλλιτέχνης ανέφερε: «Η κωμωδία και γενικότερα το θέατρο είναι μια παρηγορητική τέχνη που σε κάνει να δραπετεύεις έστω για λίγο από τη κακόγουστη φάρσα της ζωής»
«Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Ελάτε να πιούμε έναν καφέ…»
Το έργο ασχολείται με τη σχέση ενός αρχιληξίαρχου με τρεις ανύπαντρες αδελφές σε μια επαρχιακή πόλη στην εποχή του μεσοπολέμου στη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Με αφορμή μια απλή πρόσκληση για ένα καφέ στο «άβατον» των τριών αυτών αδελφών απρόβλεπτες εξελίξεις και συνεχείς ανατροπές οδηγούν τους ήρωες σε πραγματικά οριακές καταστάσεις.
Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο του Πιέρο Κιάρα και γενικότερα με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που σκηνοθετείτε;
Σε πρώτο επίπεδο είναι μια απλή κωμωδία. Σε μια δεύτερη ανάγνωση παίρνει μια πιο σκοτεινή διάσταση, αφήνοντας αιχμές για σοβαρά θέματα που απασχολούν μέχρι σήμερα την κοινωνία. Γενικά επιλέγω τα έργα που σκηνοθετώ με κριτήριο το διαχρονικό τους χαρακτήρα κι αν έχουν λόγο να ανέβουν στο σήμερα.
Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου και ποια η εμπειρία σας από την περίοδο των προβών;
Το κοινό εδώ και δύο βδομάδες που ανεβήκαμε έχει δεχτεί θετικά την παράσταση. Από το χειροκρότημα καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δεν βαρέθηκε. Το κύριο μου μέλημα ήταν να δημιουργήσω ένα θίασο με δυνατή χημεία μεταξύ τους, αποκτώντας μια κοινή γλώσσα και μια κοινή αίσθηση ρυθμού. Ευτυχώς το «γλυκό» έδεσε πολύ γρήγορα, χαρίζοντας μας απίστευτες σκηνές γέλιου, αλλά και συγκινητικές στιγμές στη διάρκεια των προβών.
Τι θα αποκομίσει κάποιος από την παράσταση;
Το έργο καυτηριάζει με χιούμορ το μικροαστικό καθωσπρεπισμό της επαρχίας και σκιαγραφεί το θέατρο της ζωής με τις αντιθέσεις και τα αιώνια λάθη της κάτω από την επιδερμίδα της κοινωνίας. Μας δείχνει πως ο φασισμός μπορεί να γλιστρήσει αθόρυβα πάντα με τις καλύτερες προθέσεις «με ταπεινότητα και μέτρο» όπως λέει ο κεντρικός ήρωας.
Όλα αυτά τα χρόνια έχετε κάνει μεγάλες επιτυχίες στο θέατρο. Νιώθετε ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα πορεία σας και τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Νιώθω κάτι παραπάνω από ικανοποιημένος. Ευλογημένος θα έλεγα είναι η σωστή λέξη. Το θέατρο μου χάρισε απλόχερα τα δώρα του και βρέθηκα στη σκηνή με υπέροχους και αξιόλογους ανθρώπους. Επειδή έχω μάθει πως το θέατρο είναι ομαδικό σπορ το μόνο που ονειρεύομαι είναι να συνεχίσω να κάνω αξιομνημόνευτες συναντήσεις με καλλιτέχνες που θα μπορώ να θαυμάζω και να συνδημιουργήσω μαζί τους. Επίσης θα ήθελα να έχω τη τύχη και τη πολυτέλεια να βιοπορίζομαι από αυτό που λατρεύω να κάνω και μου δίνει πρωταρχικό λόγο ύπαρξης.
Ποιες στιγμές και συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;
Δεν μπορώ να μη ξεχωρίσω τα χρόνια της πειραματικής σκηνής στο εθνικό θέατρο με επικεφαλής τον Στάθη Λιβαθινό. Σ΄ αυτή την ομάδα η οποία είναι ενεργή μέχρι σήμερα ενηλικιώθηκα ως ηθοποιός, αλλά και ως οντότητα. Είναι πιστεύω θεμελιώδες για το θέατρο να αποκτάς ένα ισχυρό κοινό κώδικα επικοινωνίας με άλλους ηθοποιούς. Το να δημιουργήσεις κοινή βιογραφία σε διευκολύνει να αποτυπώσεις πιο πιστά στη σκηνή την ίδια τη ζωή.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Από ότι λένε οι φίλοι μου είμαι ένας άνθρωπος με πληθωρική προσωπικότητα με ένα ιδιαίτερο χιούμορ και μια ενέργεια εφήβου. Εγώ θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου σαν ένα παιδί που τρώει ήσυχα το παγωτό του κάτω από το γενναιόδωρο ήλιο και που θυμώνει αφάνταστα όταν του το παίρνουν από τα χέρια. Όσο μεγαλώνω αυτό που με ευχαριστεί να περνάω χαλαρές στιγμές με τους φίλους μου, απολαμβάνοντας ένα καλό φαγητό. Επίσης λατρεύω τα ταξίδια.
Βιώνουμε μια ταραγμένη περίοδο με πολέμους και οικονομική κρίση. Τελικά η κωμωδία και γενικότερα ο πολιτισμός είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση;
Δεν είμαι σίγουρος αν ο πολιτισμός είναι αντίδοτο στη κρίση ή μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα σ΄αυτή τη ζοφερή εποχή που ζούμε. Η κωμωδία και γενικότερα το θέατρο είναι μια παρηγορητική τέχνη που σε κάνει να δραπετεύεις έστω για λίγο από τη κακόγουστή φάρσα της ζωής.
Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένος;
Σαφώς στο «τερέν» που νιώθω πιο άνετα είναι όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Νιώθω πως είναι ο φυσικός μου χώρος. Στη ζωή θα έλεγα ότι έχω μια αμηχανία ακόμα. Με τη σκηνοθεσία ολοκληρώνομαι θα έλεγα περισσότερο σαν άνθρωπος, γιατί αναλαμβάνω τη γενικότερη ευθύνη του εγχειρήματος, δοκιμάζοντας την υπομονή μου και τα όρια της έχοντας να ενορχηστρώσω πολλές προσωπικότητες διαφορετικές μεταξύ τους.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που επιθυμείτε να ερμηνεύσετε και κάποιο έργο να σκηνοθετήσετε;
Δεν υπάρχει κάποιος ρόλος συγκεκριμένος που ονειρεύομαι να παίξω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιου είδους φιλοδοξίες. Όσο αφορά τη σκηνοθεσία θα ήθελα να ασχοληθώ με το «Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» του Λόρκα ένα έργο δυνατό και βαθιά πολιτικό που με συγκινεί.
Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητα σας;
Ξεκινώ τη μέρα μου με χαρά και αισιοδοξία. Αν στη διάρκεια της μέρας γελάσω, δημιουργήσω, ανακαλύψω, αποφύγω τη προστριβή με ένα φίλο ή συνεργάτη τότε το βραδύ μπορώ να κοιμηθώ ήρεμος. Όπως έλεγε και ο παππούς μου «άλλη μια μέρα που βάλαμε κάτω Νικόλα μου».
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το Φλεβάρη του 24 θα παρουσιάσουμε το έργο Ο Ρόζενκρατ ντζ κι ο Γκιλνενστερν είναι νεκροί του Τομ Στόπαρντ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού στο θέατρο Κυκλάδων και θα συμμετέχω στη ταινία «Καποδίστριας» του Γιάννη Σμαραγδή.
Παραστάσεις: Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
«Μικρός Κεραμεικός» mikroskerameikos@gmail.com
Τηλέφωνο επικοινωνίας 6982121385.
