Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο ταλαντούχος ηθοποιός Νίκος Χρηστίδης διανύει μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο καθώς συμμετέχει στην επιτυχημένη παράσταση για παιδιά «Ηρακλής – Οι Δώδεκα Άθλοι», η οποία παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στο Θέατρο Άνεσις, ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για τον ρόλο του Ξανθία στους Βατράχους του Αριστοφάνη και συμμετέχει και στην Όπερα «Αλέκο» της Εθνικής Λυρικής σκηνής σε σκηνοθεσία Φανί Αρντάν.
«Γενικά επιλέγω να είμαι σε δουλειές που με εμπνέουν. Είτε αυτό αφορά τους ανθρώπους που την πλαισιώνουν είτε αφορά το κείμενο. Με αυτή τη λογική όπου λειτουργούσα «έτυχε» να βρεθώ κοντά σε παραστάσεις για παιδιά που γινόντουσαν με αξιόλογο τρόπο και έτσι η μια δουλειά έφερνε την άλλη. Αυτό βέβαια μου συνέβη και με παραστάσεις ενηλίκων απλά λιγότερες σε αριθμό θα έλεγα» αναφέρει στη Ζούγκλα ο αξιόλογος καλλιτέχνης και συμπληρώνει: «Από την άλλη και το θέατρο είναι θέατρο και δεν διαχωρίζεται σε «παιδικό» ή «ενηλίκων». Εγώ όπως και πολλοί άλλοι αντιμετωπίζουμε την κάθε θεατρική δουλειά ακριβώς με την ίδια σοβαρότητα και αγάπη είτε αυτή απευθύνεται σε παιδικό (οικογενειακό κοινό) είτε αμιγώς σε ενήλικο».
Ακόμη ο Νίκος Χρηστίδης αποκαλύπτει πώς οραματίζεστε τα επόμενα χρόνια του στο θέατρο και εξηγεί γιατί το θέατρο δεν διαχωρίζεται σε «παιδικό» ή «ενηλίκων».
Τις Κυριακές στο θέατρο Άνεσις μεταφέρετε τον μύθο του Ηρακλή μέσα από την παιδική παράσταση «Ηρακλής. Οι 12 άθλοι» που συνεχίζει την εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία των θερινών μηνών περιοδείας της ανά την Ελλάδα. Μιλήστε μου για την παράσταση…
Στην παράσταση μας, οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα μεγάλο κομμάτι της μυθολογίας που αφορά τον Ηρακλή και τους άθλους του. Θα γνωρίσουν τους θεούς του Ολύμπου και θα ταξιδέψουν μαζί μας σε διαφορά μέρη της αρχαίας Ελλάδας. Τα παιδιά επίσης με βιωματικό τρόπο θα μάθουν πολλά πράγματα για τη μυθολογία εύκολα, αβίαστα και με ψυχαγωγικό τρόπο.
Πόσο αναγκαία θεωρείτε πώς είναι σήμερα η μυθολογία;
Είναι σημαντική, καθώς μεταφέρει νοήματα που έχουν να κάνουν με σημαντικές αξίες της ζωής όπως η αγάπη, η φιλία, η εκτίμηση και η δικαιοσύνη. Η όλη αυτή διαδικασία γίνεται με απλό τρόπο. Εύκολο στην κατανόηση από μικρούς και μεγάλους χωρίς όμως αυτό να την καθιστά ένα απλοϊκό πράγμα που σερβίρετε σε «εύκολο κοινό».
Έχετε μία μακρά θητεία στο παιδικό θέατρο και μεταξύ άλλων έχετε συνεργαστεί με τη γυναίκα σύμβολο του, την Ξένια Καλογεροπούλου, αφού λίγα μόλις χρόνια πριν, παρουσιάσατε το έργο της Οδυσσεβάχ. Ποια είναι τα δώρα της ενασχόλησης με αυτό το είδος θεάτρου, αλλά και πόσο σημαντική παρακαταθήκη θεωρείτε πως είναι η συνεργασία σας μ’ αυτή τη σπουδαία θεατράνθρωπο;
Δώρο θεωρώ πως είναι όλη η αγάπη και οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις που έχω λάβει από τα παιδιά. Η συνθήκη του να δουλεύεις σε μια ιστορική παράσταση όπως είναι ο «Οδυσσεβάχ» είναι από μόνη της υπέροχη. Ήταν μια συγκυρία που συναντήθηκαν σημαντικοί καλλιτέχνες σε αυτή τη δουλειά και το αποτέλεσμα ήταν εξαίσιο. Και φυσικά οι άνθρωποι που βρέθηκαν θεατές σε εκείνη την παράσταση την ευχαριστιόντουσαν όσο τίποτα. Το ίδιο κι εμείς που ήμασταν στη σκηνή. Θυμάμαι μάλιστα στη Νέα Υόρκη που πήγα έναν χρόνο μετά, με σταμάτησαν δύο Ελληνοαμερικανοί σε ένα μαγαζί, οι οποίοι είχαν δει την παράσταση και μου έλεγαν πόσο τους είχε αρέσει και πως τους είχε χαραχτεί στη μνήμη. Όσον αναφορά την Ξένια Καλογεροπούλου όπως έχω ξαναπεί τη θεωρώ έναν γενναιόδωρο άνθρωπο που προσφέρει το θεατρικό της κείμενο με τόση αγάπη και αυτό δίνει στον νέο καλλιτέχνη ένα πάτημα για να δημιουργήσει.
Η αλήθεια είναι πως στην ενεργή δεκαπενταετία που ασχολείστε με το θέατρο έχετε παρουσιάσει σχετικά λίγες παραστάσεις ενηλίκων. Ποιος είναι ο λόγος;
Είναι κάτι που έτυχε στην αρχή και μετά πήρε τον δρόμο του. Γενικά επιλέγω να είμαι σε δουλειές που με εμπνέουν. Είτε αυτό αφορά τους ανθρώπους που την πλαισιώνουν είτε αφορά το κείμενο. Με αυτή τη λογική όπου λειτουργούσα «έτυχε» να βρεθώ κοντά σε παραστάσεις για παιδιά που γινόντουσαν με αξιόλογο τρόπο και έτσι η μια δουλειά έφερνε την άλλη. Αυτό βέβαια μου συνέβη και με παραστάσεις ενηλίκων απλά λιγότερες σε αριθμό θα έλεγα. Από την άλλη και το θέατρο είναι θέατρο και δεν διαχωρίζεται σε «παιδικό» ή «ενηλίκων». Εγώ όπως και πολλοί άλλοι αντιμετωπίζουμε την κάθε θεατρική δουλειά ακριβώς με την ίδια σοβαρότητα και αγάπη είτε αυτή απευθύνεται σε παιδικό (οικογενειακό κοινό) είτε αμιγώς σε ενήλικο. Ωστόσο στις παραστάσεις που απευθύνονται σε ενήλικο κοινό υπάρχουν κάποιοι ρόλοι που θα ήθελα να κάνω.
Άρα να θεωρήσω πως στη σκέψη σας είναι να μπείτε πιο ενεργά σε ένα διαφορετικό μοτίβο έργων;
Με ενδιαφέρει ότι έχει να κάνει με θέατρο αρχικά. Το θέατρο που αφορά τα παιδιά μου αρέσει αλλά ναι, παράλληλα έχω ανάμιξη και σε άλλου ρεπερτορίου έργα. Αυτή την περίοδο προετοιμάζομαι για τον ρόλο του Ξανθία στους Βατράχους του Αριστοφάνη και συμμετέχω και στην Όπερα «Αλέκο» της Εθνικής Λυρικής σκηνής σε σκηνοθεσία Φανί Αρντάν.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας θεατρικός συγγραφέας;
Έχω πολλούς που μου έρχονται στο μυαλό. Θα ξεχωρίσω τους Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Ντένις Κέλλυ, Ψαθά.
Πόσο διαφορετική είναι η προσέγγιση ενός ρόλου στις παιδικές παραστάσεις;
Σαν προσέγγιση καθόλου. Την ίδια διαδικασία ακολουθείς. Με όπλα τις γνώσεις, τη φαντασία και τα βιώματα σου πατώντας πάνω στο κείμενο που έχεις, προσπαθείς να ζωντανέψεις έναν χαρακτήρα. Στις παραστάσεις που είναι για παιδιά ίσως διαφέρει σε κάποια πράγματα το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ίσως να μην έχει να κάνει τόσο με το παίξιμο του ηθοποιού, όσο με τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.
Πώς οραματίζεστε τα επόμενα χρόνια σας;
Θα ήθελα να έχω κάνει έναν ωραίο ρόλο στον κινηματογράφο, ίσως και στην τηλεόραση και να βρίσκομαι σε θεατρικές δουλειές με ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο.
