Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Ζωή Παπαδοπούλου είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις πιο ταλαντούχες παρουσίες των τελευταίων ετών στο μουσικό ελληνικό στερέωμα. Τα τραγούδια της γίνονται ολοένα και πιο αγαπητά στον κόσμο με την ίδια να αποδεικνύεται άλλο ένα αληθινό ταλέντο της ελληνικής μουσικής.
Η Ζωή Παπαδοπούλου μίλησε στο zougla.gr για τη συνεργασία της με τον Γιάννη Πάριο, την τελευταία της δισκογραφική δουλειά και αποκάλυψε τα μελλοντικά της σχέδια.
Αυτήν την περίοδο εμφανίζεστε στο Baraonda Music Hall με τον Γιάννη Πάριο. Μιλήστε μας γι αυτήν τη συνεργασία.
Αυτή η συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο για εμένα είναι δώρο…Ο σπουδαίος αυτός ερμηνευτής είναι φωτεινός αναμεταδότης, τον θαυμάζω, τον έχω μελετήσει και τον μελετάω. Είναι ένας ερμηνευτής φαινόμενο, σε συνεχόμενη εξέλιξη, η συνύπαρξη αυτή για εμένα είναι σαν να παίρνω το μάστερ μου στο τραγούδι…Το γεγονός ότι προέκυψε αυτή η πρόταση από τον ίδιο με τιμά ακόμη περισσότερο.
Πείτε μας λίγα λόγια για σας. Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το τραγούδι και τη μουσική;
Το μικρόβιο της μουσικής είχε μπει μέσα μου από πολύ μικρή καθότι η οικογένεια μου είχε να κάνει πολύ με αυτή. Η μητέρα μου έχει κάνει σπουδές πιάνου, ακορντεόν, οι αδελφές μου πιάνο, κιθάρα, από μικρές ήμασταν και οι τρεις αδελφές σε χορωδία, ο πατέρας μου ιδιαιτέρως φιλόμουσος. Υπήρχε μάλλον, λοιπόν, υποσυνείδητα, μέσα μου η ανάγκη να εκφραστώ μέσα από τη μουσική και το τραγούδι, λόγω βιώματος και ακουσμάτων.
Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα και ποιο είδος τραγουδιού αγαπάτε περισσότερο;
Στο σπίτι ακούγαμε πολλή μουσική σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας, Χατζιδάκι, Θοδωράκη, Λοΐζο, Βαμβακάρη, Ζαμπέτα, Τσιτσάνη, Νικολόπουλο, Μοσχολιού, Αλεξίου, Καζαντζίδη τόσοι μα τόσοι αγαπημένοι κι άλλοι τόσοι…Το λαϊκό, το ρεμπέτικο, το παραδοσιακό ομολογώ ότι είχαν πάντα στην καρδιά μου μια ξεχωριστή θέση..αγαπώ όμως και άλλα είδη τραγουδιού, όπως το ρετρό, τo έντεχνο, καθώς και bluesκαι jazz..
Το άλμπουμ «Να ‘ρχεται η άνοιξη» είναι η τελευταία σας δισκογραφική δουλειά. Πείτε μας λίγα πράγματα για αυτήν
Αυτός ο δίσκος είναι το αποτέλεσμα του σμιξίματος δύο ανθρώπων, που μαζί με εμένα, όλη η Ελλάδα, αγαπά και θαυμάζει. Του Χρήστου Νικολόπουλου, του σπουδαίου αυτού μουσικοσυνθέτη, αξιότερο εκπρόσωπο του λαϊκού τραγουδιού και της Λίνας Νικολακοπούλου, ποιήτριας και στιχουργού που άλλαξε τα δεδομένα στον στίχο στο ελληνικό τραγούδι…Αυτοί λοιπόν, οι δύο άνθρωποι συναντήθηκαν, ξανά, μετά από 20 χρόνια από της «Καληνύχτας τα φιλιά», «Καρδιά μου εγώ», «Πρόσωπο με πρόσωπο», τραγούδια τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες μέσα από τη φωνή της υπέροχης Ελευθερίας Αρβανιτάκη, για να γράψουν τραγούδια για τη δική μου φωνή. Αυτό καταλαβαίνετε ότι είναι μεγάλη τιμή για εμένα! Είναι ένας δίσκος, ο οποίος φτιάχτηκε με μεράκι και κατάθεση ψυχής από όλους μας, ένας σύγχρονος λαϊκός δίσκος, με δύο υπέροχες λαϊκές μπαλάντες, με ζεϊμπέκικα τόσο δυνατά, ένα τσιφτετέλι που σε κάνει να θέλεις να σηκωθείς και να χορέψεις με πάθος, μια ρούμπα τόσο χρωματιστή, τι να πω, ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Θα ήθελα πολύ να τον ταξιδέψω όσο μπορώ περισσότερο, να γίνει αγαπητός κι από τα ραδιόφωνα και τον κόσμο, και είμαι σίγουρη για την παρακαταθήκη..!
Ποιο τραγούδι σας έχετε αγαπήσει περισσότερο;
Ξεχωρίζω τo «Με ποιο Ψέμα», από τον πρώτο μου δίσκο, σε παραγωγή της Χαρούλας Αλεξίου και το «Να’ρχεται η άνοιξη», από τον νέο μου δίσκο…αλλά τα υπεραγαπώ όλα !
Έχετε αρκετά χρόνια στη μουσική και μαζί με αυτά πολλές επιτυχημένες συνεργασίες με σημαντικά ονόματα του χώρου. Υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζετε;
Ο Μανώλης Ρασούλης ήταν ο πρώτος άνθρωπος, ο οποίος με πίστεψε στα πρώτα μου βήματα στη Θεσσαλονίκη, θα τον ευχαριστώ πάντα. Αργότερα ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν αυτός, ο οποίος με έφερε στην Αθήνα, αυτοί οι δύο άνθρωποι ήταν οι σταθμοί στη μέχρι τώρα πορεία μου γιατί από αυτούς ξεκίνησαν όλα…Η Χάρις Αλεξίου ήταν αυτή που με έβαλε στον χώρο της δισκογραφίας, αυτή κι αν είναι στιγμή που ξεχωρίζω και με κάνει να νιώθω υπερήφανη..
Αν έπρεπε να περιγράψετε τον εαυτό σας μέσα από ένα τραγούδι ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
«Πάντα η πρύμνη θα βλέπει τα απόνερα μα η πλώρη θα λέει πάντα πάμε», στίχος της Λίνας, από το ομότιτλο τραγούδι μας, «Να’ρχεται η Άνοιξη», νιώθω ότι με αγγίζει απόλυτα, γιατί μέσα στη διαδρομή μου στη μουσική αλλά και ζώντας σ’αυτόν τον υπέροχο κόσμο, έτυχε πολλές φορές να εστιάσω στα απόνερα, στα αρνητικά, όμως πάντα σηκωνόμουν και πάντα δυνατότερη, κοίταζα την πλώρη κι έλεγα και λέω δυνατά Πάμε!
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να συνεχίσω να ζω μέσα στη μουσική πάντοτε κρατώντας ψηλά το τραγούδι, όπως πολύ εύστοχα μου είχε ευχηθεί η Χάρις Αλεξίου, να μοιράζομαι αυτό που έχω μέσα μου πάνω στη σκηνή αλλά και μέσα από τραγούδια νέα, τα οποία συγκινούν, και βοηθούν τον κόσμο που τα ακούει, να ξεχνάει, να ξεχνιέται και να ελπίζει..!
Τι σας βοηθάει στη ζωή να ισορροπείτε και να ξεπερνάτε τις δυσκολίες;
Οι δικοί μου άνθρωποι, η κανονικότητα της καθημερινής ζωής, και η σκέψη ότι η ζωή είναι τώρα, ότι όλα είναι προσωρινά κι ότι οφείλουμε να σεβόμαστε το δώρο της ζωής, κάνοντας το καλύτερο δυνατό κάθε μέρα, για εμάς και τους γύρω μας.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή κατάσταση στον χώρο του θεάματος και της μουσικής στην Ελλάδα; Πόσο εύκολο είναι να χτίσει κανείς σήμερα μία καριέρα στη μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα σε σχέση με οποιαδήποτε μορφή τέχνης στην Ελλάδα, είναι όχι τόσο ελπιδοφόρα σε σχέση με την προοπτική, τη διάρκεια, τις ευκαιρίες…Από την άλλη όποιος άνθρωπος έχει το θάρρος να ακολουθήσει τα όνειρα του, έχει το θάρρος τη δύναμη, το πάθος, να ξεπεράσει τα όποια εμπόδια και δυσκολίες συναντάει στον δρόμο του, γιατί οι τέχνες είναι βάλσαμο, είναι πηγή ενέργειας και θαυμάτων…!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτή τη στιγμή ζω αυτήν την υπέροχη συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο, όταν τελειώσει, θα ξεκινήσω τα ταξίδια με τους μουσικούς μου σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό
Ακούστε το τραγούδι:
