.jpg)
Η Λήδα Αγγελάκη μιλάει για τους Vanila Swing, τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μουσικής και το «The Rose», τον δίσκο με τον οποίο το συγκρότημα έκανε το ντεμπούτο του στα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Έχοντας δημιουργήσει έναν δικό τους προσωπικό ήχο, οι Vanila Swing κινούνται σε ύφος rock ’n’ roll, rockabilly του ‘50 και swing του ’40, παραμένοντας όμως πιστοί στη vintage αισθητική που τους έχει αναδείξει και τους έκανε αγαπητούς στο κοινό.
Παράλληλα, διασκευάζουν με το δικό τους ιδιαίτερο… Vanila ύφος από Beyonce μέχρι Motorhead και από Moby μέχρι Robbie Williams και White Stripes, προσφέροντας κάθε φορά ένα εκρηκτικό και γεμάτο κέφι live!
Θα μου πεις λίγα λόγια για το σχήμα; Πώς βρεθήκατε όλοι μαζί;
Ξεκινήσαμε το 2011. Δεν είμαστε από τότε μαζί βέβαια. Άρχισα να στήνω την μπάντα και είχα κάτι στο μυαλό μου το οποίο δεν έγινε αμέσως. Δεν ήταν, δηλαδή, η μορφή που έχει σήμερα η μπάντα. Μέχρι να βρω τους κατάλληλους συνεργάτες, τους μουσικούς που ήθελα για να κάνουμε αυτό που σκεφτόμουν πραγματικότητα, πήρε λίγο καιρό. Το καλό είναι ότι ο Παναγιώτης Παπαπορφυρίου (κιθάρα) ήταν σχεδόν ο πρώτος που βρισκόταν από την αρχή μαζί μας, οπότε μπορέσαμε και στήσαμε το μουσικό κομμάτι, είχαμε καλή επικοινωνία και καταφέραμε να δώσουμε τον ήχο μας -κάτι που είναι πολύ συγκεκριμένο. Αν ακούσεις, θα καταλάβεις ότι ακούς Vanila Swing. Στην πορεία βρέθηκαν και οι υπόλοιποι. Είμαστε μία μπάντα που έχει κάνει πολλές αλλαγές, αλλά θεωρώ πως τώρα είμαστε σε πολύ καλό δρόμο γιατί εκτός από το μουσικό κομμάτι τα έχουμε βρει και στο φιλικό. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις μια ωραία συναυλία και μετά να μπορείς να πιεις και ένα ποτό και να πεις και μια κουβέντα σε ανθρώπινο επίπεδο. Κι αυτό βοήθα και τη μουσική να γίνει ακόμα – ακόμα καλύτερη.
Για ποιον λόγο γίνονται συνήθως οι αλλαγές στις μπάντες; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να φύγει;
Συμβαίνουν. Συνήθως δεν βρίσκεις ανθρώπους να μοιραστείς το ίδιο όραμα. Ο καθένας έχει στο μυαλό του κάτι. Το να βρεις άλλους δύο, άλλους τρεις ή άλλους πέντε που να μοιράζεσαι το ίδιο όνειρο, την ίδια ιδέα και τα λοιπά, είναι δύσκολο. Όχι ακατόρθωτο φυσικά. Υπάρχουν πολλές μπάντες -και πολύ πετυχημένες- που το κατάφεραν. Έπειτα είναι και ο εγωισμός. Το να βρεις μία ομάδα αφήνοντας έξω το τι θέλει ο καθένας, τα «εγώ» και τα λοιπά, είναι ένα κομμάτι που δυσκολεύει την κατάσταση.
Πάμε τώρα λίγο αρκετά πιο πίσω. Με τη μουσική πώς ξεκίνησες; Θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με τη μουσική;
Πέντε χρονών, στο πιάνο. Οι γονείς μου με πήγαν μπαλέτο, γαλλικά και πιάνο, όλο αυτό το πακέτο! Το καλό είναι ότι εμένα μου άρεσαν όλα! Μου αρέσουν και οι γλώσσες και ο χορός και η μουσική σε αντίθεση με τον αδελφό μου …. (γέλια). Έρχεται πάντως στα live μας. Είναι τρομερός fan! Ξεκίνησα λοιπόν με το πιάνο. Έκανα κάποιες σπουδές, ακολούθησε το solfege και η φωνητική. Αυτό σταμάτησε στα δεκαοκτώ μου, γιατί αποφάσισα να γίνω χορεύτρια. Σταμάτησα τη μία σπουδή μου για να συνεχίσω με την άλλη. Δεν μπορούσα να κάνω και τα δύο. Θεωρώ πως η καρδιά σου, το μυαλό σου και η ενέργεια σου πρέπει να είναι σ’ ένα πράγμα για να το κάνεις και καλά.
.jpg)
Στον τρόπο που λειτουργείς ως performer δε συνυπάρχουν και τα δύο;
Εννοείται πως συνυπάρχουν. Απλά για να ακολουθήσεις κάτι και να το κάνεις δεν πρέπει να είσαι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Βέβαια, αυτή είναι η δική μου άποψη. Οπότε, εγώ για μία δεκαετία ασχολήθηκα με τον χορό πολύ ενεργά. Το χόρτασα. Δούλεψα πολύ, το ευχαριστήθηκα και όταν ένοιωσα ότι αυτό το κομμάτι κλείνει για μένα, ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική επαγγελματικά. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη μουσική, πήρα και το χαρτί γιατί θέλω όλα να γίνονται όπως πρέπει -όχι βέβαια πως αυτό σημαίνει τίποτα τελικά, πιο πολύ είναι στο μυαλό. Ξεκίνησα λοιπόν το μουσικό μου ταξίδι το οποίο ήταν οι Vanila Swing. Με το που άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική επαγγελματικά ξεκίνησα να στήνω την μπάντα.
Πες μας λίγα λόγια για τον δίσκο…
Το The Rose, «το λουλούδι μας» όπως το λέω. Είναι μία δουλειά χρόνων. Μαζέψαμε κάποιο υλικό και βγήκε σε καλή φάση. Σε φάση δηλαδή που τα μέλη της μπάντας είμαστε αυτοί που είμαστε και είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό. Είναι μία μίξη από κομμάτια. Δε θα ακούσεις μόνο Rockabilly και rock ‘n’ roll. Έχει και στοιχεία Swing, ακόμα και rock.
Μιας και χτύπησε το κινητό σου… Υπάρχει κάτι το οποίο συμβαίνει και σε ενοχλεί στα live;
Στο live, αυτό που με ενοχλεί, ειδικά όταν είναι και μικροί οι χώροι, είναι ο καπνός. Έκοψα το τσιγάρο πριν αρκετά χρόνια και όταν τραγουδάω το νοιώθω πιο έντονα!
.jpg)
Πιστεύεις ότι ο Έλληνας δημιουργεί μόνος του πρόβλημα στον εαυτό του;
Πιστεύω πως ναι. Για μένα η Ελλάδα είναι πολύ χαρισματική χώρα, την αγαπώ πολύ και γι’ αυτό επέλεξα να είμαι και εδώ. Όταν έφυγα έξω είχα δουλειές, είναι επιλογή μου το να βρίσκομαι εδώ. Μου αρέσει πολύ η ζωή στην Ελλάδα, η ελευθερία που έχουμε ως χώρα. Δεν μπορείς να τα ανταλλάξεις αυτά με τίποτα. Κάποιες φορές δεν συμφωνώ με τον τρόπο σκέψης του Έλληνα, παρ’ όλα αυτά εγώ προσπαθώ να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο, να έχω γύρω μου ανθρώπους που σκέφτονται και αυτοί σαν εμένα και να ζω με τον τρόπο που επέλεξα.
• Θέλω να διαλέξεις ένα απίθανο μέρος που δεν έχει live μουσική και εσύ θα του έβαζες.
Ίσως ένα κομμωτήριο!
• Και τι μουσική θα έβαζες εκεί;
Ό,τι να ‘ναι, δεν έχει σημασία, απλά θα είχε πλάκα!
.jpg)
Το Σάββατο 19 Μαρτίου ανεβαίνετε στη σκηνή του Maamaya. Ποιο κομμάτι θα επέλεγες από τη δισκογραφία σας ως soundtrack…
Όλος ο δίσκος μας ταιριάζει, δεν μπορώ να διαλέξω ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Και αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκινήσαμε να στήσουμε το live εδώ. Θεωρώ ότι θα «κουμπώσουμε» και θα περάσουμε όλοι καλά. Και αυτοί που δουλεύουν εδώ και ο κόσμος που θα έρθει. Θα γίνει ένα ωραίο πάρτι. Γενικά, εμείς διαλέγουμε μαγαζιά που μας αρέσουν και ξέρουμε ότι θα περάσουμε καλά, έτσι ώστε και ο κόσμος να περάσει καλά. Δεν έχουμε φθάσει στο σημείο που απλά κλείνουμε live για να έχουμε δουλειά και εύχομαι να μην το κάνουμε ποτέ αυτό. Το Maamaya είναι ένας χώρος που ταιριάζει το live μας απόλυτα.
Συνέντευξη: Βελέντζας Μ.
Φωτογραφίες: Ράνια Χατζημιχάλη
Διαβάστε επίσης:
Οι Vanila Swing live στο Maamaya
