«Φεστιβάλ Κωμωδίας» από τις θεατρικές ομάδες του Vault
Στη σκηνή ανεβαίνουν οι σπουδαστές των θεατρικών εργαστηρίων του Δημήτρη Καρατζιά αυτό τον Ιούνιο στον Πολυχώρο Vαult, για να χαρίσουν το γέλιο μέσα από τρία Νεοελληνικά έργα, τεσσάρων σπουδαίων Ελλήνων δημιουργών.
Έξι θεατρικές ομάδες που δημιουργήθηκαν μέσα από τα θεατρικά εργαστήρια θα παρουσιάσουν έξι παραστάσεις από τις 1 έως τις 23 Ιουνίου. Δύο διαφορετικές εκδοχές για το έργο του Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου “Ποια Ελένη;” , τρεις εκδοχές για τη “Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων” του ΑΡΚΑ (σε διασκευή Δημήτρη Αγορά), και την κωμική εκδοχή της “Ψιλικατζούς” της Κωνσταντίνας Δελημήτρου (σε διασκευή Δημήτρη Καρατζιά).
Λίγα λόγια για τα έργα:
Ποια Ελένη;», του Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, σε μια παράσταση – παρωδία, που καυτηριάζει μοναδικά την ομορφιά και τον έρωτα, διακωμωδώντας το μύθο της ωραίας Ελένης και τον Τρωικό Πόλεμο. Το «Ποια Ελένη;» παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2004 στην Σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ, σε παραγωγή Εθνικού Θεάτρου κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές ενώ λόγω της τεράστιας επιτυχίας που σημείωσε επαναλήφθηκε και την επόμενη θεατρική σεζόν.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Women of Passion, Women of Greece»- στο Τρένο στο Ρουφ
Η αγγλόφωνη θεατρική παράσταση «Women of Passion, Women of Greece» επιστρέφει, για 4η σεζόν, στο Θεατρικό Βαγόνι της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου Το Τρένο στο Ρουφ για νέο κύκλο παραστάσεων.
Τρεις μυθικές γυναικείες μορφές, η Μήδεια, η Μαρία Κάλλας και η Μελίνα Μερκούρη, ταξιδεύουν ανάμεσα στο πλήθος των επιβατών με ένα τρένο του 1950. Αφετηρία του ταξιδιού η Αρχαία Ελλάδα και τερματικός σταθμός η Ελλάδα του σήμερα. Η τραγική ηρωίδα της αρχαίου δράματος Μήδεια συναντά τις δύο μεγάλες ιέρειες της νεότερης Ελλάδας Μαρία και Μελίνα. Ένα κοινό χαρακτηριστικό ενώνει τις διαφορετικές διαδρομές τους, το πάθος. Πάθος για ζωή, πάθος για έρωτα, πάθος για δημιουργία, πάθος για ελευθερία. Η ιστορία, ο πολιτισμός, η τέχνη, η δύναμη της ελληνικής ψυχής, οι αγώνες για δημοκρατία ζωντανεύουν από μία ηθοποιό κι έναν μουσικό και μας συντροφεύουν σε ένα ταξίδι δημιουργικής μνήμης, χιούμορ και συγκίνησης, όπου η Ελλάδα την ίδια στιγμή είναι αφετηρία και τελικός προορισμός, με ενδιάμεσους σταθμούς τα αισθήματα των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Χρύσιππος» του Δημήτρη Δημητριάδη
Μετά από μια υποδειγματική προσέγγιση του Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας που κέρδισε κοινό και κριτικούς, ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική σύλληψη ενός ακόμα αιρετικού έργου του διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της Νύμφης Αξιόχης που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. “Ο Χρύσιππος όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: της συνάντησης με το απόλυτο κάλλος”.
Τοποθετημένος από τον συγγραφέα σ’ ένα αστικό σαλόνι, ο μύθος στη σύγχρονη αυτή μεταγραφή ρίχνει ένα σκληρό αλλά και ζωτικό φως στις πιο μύχιες πτυχές των οικογενειακών δεσμών, ιδιαίτερα στη σχέση μάνας-γιου, των πιο ιδιωτικών ανθρώπινων σχέσεων, απογυμνώνοντας κάθε στερεότυπο και κοινωνική σύμβαση από το περιεχόμενό τους. Πέρα όμως από την κοινωνικά ανατρεπτική του διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές του προεκτάσεις, το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως ρόλων και φύλων. Αυτή η διάσταση ενδιαφέρει κυρίως τον Θάνο Σαμαρά. “Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους. Αλλά αυτό, σε αυτούς, που μας λείπει. Αντικείμενο του έρωτα είναι η αθανασία μέσω του έρωτα”, επισημαίνει.
Σκηνοθεσία – Κίνηση – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί – Ηχητικός σχεδιασμός: Θάνος Σαμαράς
Βοηθός σκηνοθέτη: Αμαλία Βλάχου
Βοηθός σκηνογραφίας: Ζώης Οικονόμου
Βοηθός ενδυματολογίας: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Βοηθός φωτισμού: Βαγγέλης Μουντρίχας
Animator: Αφροδίτη Μπιτζούνη
Εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Οργάνωση παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, Πάνος Σβολάκης
Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Ράνια Οικονομίδου, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νικόλας Μίχας, Θανάσης Δόβρης, Σοφία Κόκκαλη, Γιάννης Σιαμσιάρης, Αγγελική Στελλάτου, Νίκος Καραθάνος.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2019.
Πειραιώς 260 – Κτήριο Δ
1 Ιουνίου 2019
Σάββατο
21:30
2 Ιουνίου 2019
Κυριακή
21:30
3 Ιουνίου 2019
Δευτέρα
21:30
4 Ιουνίου 2019
Τρίτη
21:30
31 Μαΐου 2019 – 4 Ιουνίου 2019
Εισιτήρια
Ζώνη Α: 25€ κανονικό | 20€ φοιτητικό, άνω των 65 ετών
Ζώνη Β: 20€ κανονικό | 15€ φοιτητικό, άνω των 65 ετών
Ζώνη Γ: 15€ κανονικό | 10€ φοιτητικό, άνω των 65 ετών
Ανέργων: 5€ έκδοση εισιτηρίων μόνο από τα εκδοτήρια ΕΦ – Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
ΑμεΑ: 5€ κρατήσεις στο tameia@greekfestival.gr
«Μεταμορφώσεις του Οβίδιου»/C. for Circus – (Πειραιώς 260 – Χώρος Ε, 30 Μαΐου – 2 Ιουνίου)
Μία νέα ομάδα που έχει αγαπηθεί πολύ από το ελληνικό κοινό, ανοίγει το πρόγραμμα της Πειραιώς 260. Οι C. for Circus, που μόλις συμπλήρωσαν 10 χρόνια κοινής πορείας, είναι από τις ομάδες που ξεχώρισαν για την πρωτότυπη και ουσιαστική προσέγγιση στα έργα που πολύ προσεκτικά επιλέγουν να ανεβάσουν. Η ομαδική δουλειά, η έντονη μουσικότητα (συνθέτουν, παίζουν και τραγουδούν), η φρέσκια ματιά και η πηγαία έμπνευση, τους οδήγησαν σε απανωτές παρατάσεις και sold out στην παράσταση του περασμένου χειμώνα. Για το Φεστιβάλ Αθηνών, προσεγγίζουν τις «Μεταμορφώσεις του Οβίδιου», μεταφέροντάς μας στη μοναδική μαγική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει τις παραστάσεις τους.
Δείτε περισσότερα εδώ
Το Tέλος» του Σάμουελ Μπέκετ με τον Δημήτρη Καταλειφό στο θέατρο Εμπορικόν
Τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν «Το Τέλος» του Σάμουελ Μπέκετ, με τον Δημήτρη Καταλειφό, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, στο θέατρο Εμπορικόν.
Πρόκειται για ένα αφήγημα σε πρώτο πρόσωπο στο οποίο παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και εξουθένωση (σωματική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα.
Η πλοκή της ζωής του έχει προηγηθεί και την πορεία προς το τέλος διατρέχει η γλώσσα και το ύφος του Μπέκετ: Ο λόγος τολμηρός, ωμός· σαρκασμός χιούμορ, ειρωνεία· γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική.
Ο Σάμουελ Μπέκετ έγραψε «Το Τέλος» το 1946. Ένα από τα ωραιότερα και πιο δυνατά κείμενα του συγγραφέα. Ένα αφήγημα που προσφέρεται για πολλαπλή ανάγνωση.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Το αποτύπωμα» του Φίλιπ Ρίντλεη στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας
Το «Αποτύπωμα» του πολυβραβευμένου Φίλιπ Ρίντλεϊ, έργο βαθιά ανθρώπινο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, ανεβαίνει στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μπαλαμώτη με τη Βασιλική Ιατροπούλου και τον Δημήτρη Μανδρινό.
Η συνάντηση μιας μάνας με τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας του μοναχογιού της. Αυτός θέλει να εξιλεωθεί απ’ αυτό που έζησε. Αυτή να μάθει ποιος εκτέλεσε το παιδί της. Μέσα σε λίγες ώρες, όσο δύσκολο και αν αποδειχτεί και για τους δυο, θα αναμετρηθούν με την αλήθεια και αναγκαστικά θα έρθουν αντιμέτωποι με τη δική τους μοναξιά.
Συναρπαστικό, συγκινητικό και με σκοτεινό χιούμορ, θεωρείται πια ως μία από τις πιο ισχυρές εξερευνήσεις εγκλημάτων μίσους (και την ανάγκη της κοινωνίας να συντρίψει τη «διαφορά» ) που γράφτηκε ποτέ.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Kraaou!» στο Θέατρο Επί Κολωνώ
Ένας «ύμνος» στον έρωτα, στη γυναίκα, και στην «κοινωνική ορνιθολογία» μέσα από την ποιητική ματιά ενός, ή μάλλον δύο, γυναικών… κλόουν. Εκ διαμέτρου αντίθετες μα εξωφρενικά αλληλοεξαρτώμενες. Το μόνο ίσως κοινό τους χαρακτηριστικό τους, η συνεχής εμμονή τους με ευτελή αντικείμενα, τα οποία πάντα πρωτοστατούν και τελικά αποκαλύπτουν τον αλλόκοτο χαρακτήρα τους και συνθέτουν την ιστορία τους. Το “Kraaou!” είναι μια ωδή στα κοράκια, ένας ύμνος στα πουλιά, ένα ατέρμονο κυνήγι σε ό,τι τις τρομάζει, τις υπνωτίζει, τις ορίζει, τις ξεσηκώνει και τελικά τις απογυμνώνει, τις ενδυναμώνει και τις σκιαγραφεί.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη στο Εθνικό Θέατρο
Το Εθνικό Θέατρο ολοκληρώνει το εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος», με το ανέβασμα του έργου του Αλέξη Σταμάτη «Μελίσσια», το οποίο σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης.
Ο βραβευμένος πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης παραδίδει μια ανάγλυφη ακτινογραφία των προβληματικών οικογενειακών σχέσεων που προκαλεί η παρουσία μιας μητέρας πρωταρχικής φιγούρας – μιας βασίλισσας μέλισσας.
Σ’ ένα αστικό σπίτι κάπου στα βόρεια προάστια της Αθήνας, στα Μελίσσια, η ιδιοκτήτρια υποδέχεται τους πιο κοντινούς της ανθρώπους: την κόρη της με τον σύζυγό της, τον γιο της και μια νεαρή κοπέλα, που όταν αποκαλύπτει την ταυτότητά της αλλάζει τα δεδομένα της οικογενειακής συνεύρεσης. Η συγγραφική ιδιότητα της κατάκοιτης ιδιοκτήτριας, της Αγάπης, δημιουργεί την αίσθηση πως, ό,τι διαδραματίζεται μεταξύ τους, είναι επινοημένες ιστορίες που βγαίνουν από τα χειρόγραφα των βιβλίων της.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Ο ουρανός κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο Θέατρο Θησείον
Ο «Ουρανός Κατακόκκινος», ο συγκλονιστικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιάζεται από Τετάρτη 22 Μαΐου και κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και εκτάκτως Κυριακή 9/6 στο θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Σοφίας Παπουτσόγλου.
Μια γυναίκα έγκλειστη στους ρόλους και στις κοινωνικές επιταγές μιας κοινωνίας αυστηρά αντρικής, πέρα από τον μέσο όρο, μακριά από τις κοινωνικές συμβάσεις, που δεν βολεύεται να είναι μέσος όρος και επαναστατεί.
Η Σοφία Αποστόλου, γόνος μιας αστικής οικογένειας, καθηγήτρια γαλλικής στο Δημόσιο με ανώτερες σπουδές στη Φιλολογία, κάτοχος επίσης της αγγλικής και της ρωσικής, χήρα ενός ωραίου άντρα, αλλά κομμουνιστή,απολυθείσα λόγω αλκοολισμού, ζει πια απέναντι από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου είναι έγκλειστος ο άσχημος και αφελής γιος της.
Δείτε περισσότερα εδώ
«Η φαλακρή τραγουδίστρια» στο Θέατρο Τέχνης
Η Σοφία Μαραθάκη και η Ομάδα Θεάτρου ΑΤΟΝΑλ παρουσιάζουν το έργο που ουσιαστικά καθιέρωσε το θέατρο του παραλόγου.
Γραμμένο το 1948, το έργο Η φαλακρή τραγουδίστρια μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς σατιρίζει θέματα όπως η ισοπέδωση της ατομικής ταυτότητας, η καθολική αποξένωση και η αυτοματοποίηση της συμπεριφοράς. Η υπόθεση του έργου, διαδραματίζεται σ’ ένα αγγλικό αστικό σαλόνι όπου το ζεύγος Σμιθ συναντά το ζεύγος Μάρτιν, λίγο πριν εισβάλλει στην κουβέντα η υπηρέτρια του σπιτιού αλλά και ένας απρόσκλητος πυροσβέστης.
Με όχημα την ανεπάρκεια των λέξεων, ο συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο περιγράφει την καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας και επιτίθεται σ’ ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση. Παρωδώντας και χλευάζοντας την απολιθωμένη γλώσσα, βασικά προτείνει την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Η παράσταση επιδιώκει να αναδείξει το παράλογο και το σουρεαλιστικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου της και την καθολική αδυναμία της γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας συναισθημάτων και ιδεών. Με εφαλτήριο τον Βιτγκενστάιν που λέει ότι: τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου, στόχος είναι να διερευνηθεί η ανάγκη του ανθρώπου να ονομάζει τα πάντα και να τα κατηγοριοποιεί για να τα κατανοήσει.
Δείτε περισσότερα εδώ
