1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης της Αθήνας από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά. Τρεις αστυνομικοί σκοτώνονται και δύο τραυματίζονται. Λίγο αργότερα, το 1979, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα εμπνευστεί από το γεγονός στο τραγούδι του «Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο» ενώ το 1980 ο Παύλος Τάσιος σκηνοθετεί την ταινία Παραγγελιά με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου και περιγράφει με τον ιδιαίτερο τρόπο του και με την απαγγελία ποιημάτων της συζύγου του Κατερίνας Γώγου το μακελειό στη Νεράιδα της Αθήνας.
Ήταν Αποκριές, ξημερώματα της 25ης Φεβρουαρίου του 1973, όταν στο νυχτερινό κέντρο διασκεδάσεως των Αθηνών, «Νεράιδα», η κραυγή «Παραγγελιά ρεεε!» έσχιζε το μουσικό άκουσμα και με τη συνοδεία ενός μαχαιριού η νύχτα εκείνη ποτίστηκε με αίμα.
Ο Νίκος Κοεμτζής, ένας άνθρωπος με λερωμένο ποινικό μητρώο (Τον Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε αποφυλακιστεί, μετά από καταδίκη του για κλοπή) δεν σήκωσε την αποκοτιά. Όλα άρχισαν, όταν ο αδελφός του Κοεμτζή, Δημοσθένης, παράγγειλε για «πάρτη του» τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη. Οι μουσικοί άρχισαν να παίζουν, ο Τάκης Αθανασιάδης να τραγουδάει, αλλά η πίστα δεν άδειασε. Κάποιοι συνέχισαν να χορεύουν, αγνοώντας την «παραγγελιά».
Ο Κοεμτζής θόλωσε και σηκώθηκε για να υπερασπιστεί την τιμή του αδελφού του. Ανάμεσα σ’ αυτούς που χόρευαν ήταν και δύο αστυνομικοί, ο Δημήτριος Πεγιάς και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης. Οι αστυνομικοί παρενόχλησαν επιδεικτικά τον Δημοσθένη την ώρα που χόρευε…Πλάι τους και ο ο φανοποιός Γιάννης Κούρτης, 34 χρονών. Και οι τρεις δεν βγήκαν ζωντανοί από τη Νεράιδα!
Ο Κοεμτζής τράβηξε το μαχαίρι από τη ζώνη και χύμηξε σαν πεινασμένο θηρίο με βρυχηθμό: «Παραγγελιά ρεεεε!». Η πίστα πλημμύρισε αίμα. Οι θαμώνες έτρεχαν αλαφιασμένοι να γλυτώσουν.
Μετά τη σύλληψή του, ο Κοεμτζής υποστήριξε ότι θόλωσε από το ποτό και από την προσβολή και ότι νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του. Στη δίκη, ο συνήγορος του προσπάθησε να αποδείξει, ότι ο δράστης είχε ψυχολογικά προβλήματα, μάταια. Ο Νίκος Κοεμτζής καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ σε ισόβια. Η δίκη του ολοκληρώθηκε τρεις μέρες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για τρία χρόνια, ζούσε με τον θάνατο να τον σεργιανίζει από το χέρι. Η κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, μετέτρεψε τον Κοεμτζή σε ισοβίτη· μεταφέρθηκε από τις φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κέρκυρα κι έμεινε έγκλειστος για 23 χρόνια. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29 Μαρτίου του 1996. Έξω πουλούσε βιβλία για να ζήσει. Πουλούσε την αυτοβιογραφία του στην πόρτα των τα δικαστηρίων στην «Ευελπίδων» και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι. Εκεί, στο Μοναστηράκι, τον βρήκε ο θάνατος, στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, στα 73 του από έμφραγμα, την ώρα που πουλούσε τα βιβλία του. «Πέθανε από την αφαγία και τη ζέστη», είπε φίλος του ο Γιώργος Λιάνης.
