Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, ένας από τους πιο ταλαντούχους τραγουδιστές της γενιάς του έχει αφήσει το στίγμα του στα μουσικά δρώμενα και έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με τις ερμηνείες του. Τον γνωρίσαμε αρχικά με το τραγούδι του «Αν κοντά μου γύριζες» και μετά τον αγαπήσαμε για τη ξεχωριστή ερμηνεία του στο τραγούδι «Όνειρο απατηλό», διασκευασμένο από τον Μίνω Μάτσα για την ταινία «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή. Ο αξιόλογος καλλιτέχνης κατάφερε με την ιδιαίτερη φωνή του να μας συναρπάσει και όλα δείχνουν πως χαράζει πλέον μια αξιοζήλευτη πορεία γεμάτη από σημαντικές συνεργασίες τόσο στη δισκογραφία όσο και στη σκηνή.
«Εγώ πιστεύω ότι και τώρα υπάρχει μια νέα γενιά που θα οδηγήσει τα πράγματα εκεί που πρέπει, το πιστεύω αυτό το βλέπω δηλαδή γύρω μου» αναφέρει στο zougla.gr ο Κώστας Τριανταφυλλίδης με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή του παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Caja de musica και συμπληρώνει: «Εγώ νομίζω πως η ρίζα μου είναι το λαϊκό τραγούδι αλλά έχω έναν χαρακτήρα που με βοηθάει να λέω αυτά τα τραγούδια, βέβαια νομίζω πως θα μπορούσα να πω και άλλα τραγούδια εκτός από αυτά και πιο σύγχρονα».
Το μεγάλο πικ στην καριέρα σας έγινε με το τραγούδι «Όνειρο απατηλό» στην ταινία «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή. Τι κρατάτε από αυτήν τη συνεργασία και πόσο άλλαξαν τα πράγματα στη καλλιτεχνική σας δραστηριότητα;
Η «Ευτυχία» έγινε η αφορμή για να με γνωρίσει το μεγάλο κοινό. Αυτό όμως το χρωστάω στον Μάτσα. Γιατί ο Μίνως είχε επιμεληθεί τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας και ως αποτέλεσμα αυτής της εμπλοκής του ήταν να διασκευάσει για τις ανάγκες μιας σκηνής το «Όνειρο απατηλό» αυτό το χρησιμοποιήσανε στην ταινία για το promotion της ταινίας και μετέπειτα έγινε δίσκος δηλαδή το τραγούδι από μόνο του έφυγε από τα πλαίσια της ταινίας και έγινε μια μεγάλη επιτυχία και ουσιαστικά σηματοδοτεί μια καινούργια περίοδο για μένα που με συστήνει στο μεγάλο κοινό. Κάθε τραγουδιστής προσπαθεί να κάνει μια μεγάλη επιτυχία ώστε να καλυτερεύσουν οι συνθήκες εργασίας και όλο το περιβάλλον της δουλειάς. Τώρα πια είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχέση που έχω πια με τους δημιουργούς. Μέχρι τότε ας πούμε δεν μου ήταν πολύ εύκολο να μπορέσω να πλησιάζω μεγάλους δημιουργούς τώρα πια είναι πιο εύκολο και γίνεται κιόλας. Είναι μια επιτυχία που όπως και κάθε επιτυχία δίνει χαρά σ αυτόν που τη βιώνει.
Το τραγούδι αυτό ταίριαξε πολύ στη φωνή σας και το ερμηνεύσατε μοναδικά.
Και να σκεφτείτε ότι δεν ήθελα να το πω.
Γιατί;
Γιατί το είχα πει 100 χιλιάδες φορές και δεν είχα φανταστεί ότι θα το κάνει έτσι ο Μίνως, δηλαδή αν δεν ήταν ο Μίνως να επιμείνει δεν ξέρω αν θα το έλεγα. Τα τραγούδια αυτά της δεκαετίας του 1960 -70 εμείς τα δουλεύαμε στα μαγαζιά και τα λέγαμε συνεχώς και το «Όνειρο απατηλό» πρέπει να το έχω πει σας λέω τουλάχιστον 100 χιλιάδες φορές, ίσως υπερβάλλω, αλλά κάπως έτσι είναι. Μετά όταν το τραγούδησα κατάλαβα ότι είναι τόσο διαφορετικό.
Θα θέλατε να είχατε ζήσει στη δεκαετία του 1960 και να είχατε γνωρίσετε όλους αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες που γράψανε όλα αυτά τα σπουδαία τραγούδια;
Θα ήθελα να τους έχω γνωρίσει αλλά δεν θα ήθελα να έχω γεννηθεί τότε. Κάποιος, κάποια στιγμή μου είχε πει ότι γεννήθηκα λάθος εποχή. Θεώρησε ότι θα έπρεπε να γεννηθώ την εποχή που υπήρχαν πολύ μεγάλοι δημιουργοί, τη δεκαετία του 60 -70 τότε που το ελληνικό τραγούδι ήταν σε μεγάλη άνθιση και απόλυτη ακμή.
Βέβαια εγώ πιστεύω ότι και τώρα υπάρχει μια νέα γενιά που θα οδηγήσει τα πράγματα εκεί που πρέπει το πιστεύω αυτό το βλέπω δηλαδή γύρω μου.
Πότε αντιληφθήκατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι και ποια ήταν τα μουσικά ακούσματα, τα οποία σας έκαναν να αγαπήσετε το ελληνικό τραγούδι;
Τα τραγούδια που ακούγαμε εμείς στο σπίτι μας – εγώ ήμουν από οικογένεια πολιτικών προσφύγων, γεννήθηκα στην Τασκένδη- και τότε υπήρχε μία τάση όποιος έφερνε έναν δίσκο από την Ελλάδα οποιοσδήποτε ήταν αυτός να γυρνάει όλα τα σπίτια . Εμείς λοιπόν τότε θυμάμαι στο σπίτι ακούγαμε από την ελληνική μουσική Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, Μοσχολιού, Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Καζαντζίδη, Μπιθικώτση όλα αυτά που υπήρχανε και βγαίνανε τότε, κάποια από αυτά ερχόντουσαν και στα δικά μας τα σπίτια στην Τασκένδη. Αλλά πέρα από αυτά ακούγαμε και πάρα πολύ κλασική μουσική. Γενικά υπήρχε εκεί η νοοτροπία της ακρόασης της μουσικής γιατί κακά τα ψέματα έχει και ευεργετικό αντίκτυπο στον άνθρωπο. Ακούγαμε Σοστακόβιτς, Τσαϊκόφσκι, Σένμπεργκ, Μπαχ και πολύ ροκ σκηνή γιατί οι γονείς μου που μεγάλωσαν εκεί σαν έφηβοι και σαν νέοι ακούγανε τα συγκροτήματα της εποχής από τους Beatles και τους Rolling Stones μέχρι τους Animals.
Ρωσική μουσική;
Πάρα πολύ. Και λαϊκή μουσική ρωσική που με έχει επηρεάσει αρκετά. Αυτό όμως που αγάπησα πιο πολύ από όλα ήταν τα λαϊκά ελληνικά τραγούδια και τα ρεμπέτικα.
Αυτά θέλετε τα επόμενα χρόνια να υπηρετήσετε; Ήδη τα υπηρετείτε.
Θέλω να υπηρετήσω γενικά το καλό τραγούδι. Δεν τα διαχωρίζω, καλά είναι τα τραγούδια όλα. Αυτό που με εκφράζει περισσότερο και με κάνει να προσφέρω αυτό που αισθάνομαι και στους υπόλοιπους, αυτό είναι το πιο σημαντικό, μπορεί να μην είναι λαϊκό απαραίτητα. Βέβαια το λαϊκό έχει έναν χαρακτήρα πιο ευρύ και έχει και μια δύναμη που έρχεται κατευθείαν πάνω σου, δεν περιστρέφεται είναι ακέραιο και αυτό το χαρακτηριστικό του μου αρέσει πάρα πολύ.
Όλα αυτά τα 25 περίπου χρόνια που έχετε στον χώρο τι διαφορές έχετε επισημάνει και στον τρόπο διασκέδασης αλλά και στον χώρο γενικότερα της μουσικής και του τραγουδιού; Πόσο έχουν δυσκολέψει τα πράγματα σήμερα για έναν καλλιτέχνη ώστε να μπορεί να κάνει πράγματα – καλές συνεργασίες και να βιοπορίζεται καλά;
Αυτό που συμβαίνει τώρα σε σχέση με αυτό που θυμάμαι εγώ τότε που ξεκίνησα έχει μεγάλη διαφορά. Σκεφτείτε τότε δουλεύαμε 7 μέρες την εβδομάδα και προσπαθούσαμε να βρούμε μια μέρα για ρεπό γιατί ήτανε πάρα πολύ δύσκολο το ξενύχτι να ξεκινάς στις 11 και να τελειώνεις στις 5 τα ξημερώματα κάθε μέρα. Αυτό κράτησε μέχρι τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000 και μετά γκρεμίστηκε ένας κόσμος που είχε χτιστεί 50 χρόνια πριν μπορεί και παραπάνω και μείναμε στον αέρα πάρα πολλοί τραγουδιστές και μουσικοί ακόμα πιο πολύ γιατί άλλαξαν τα πάντα άλλαξε η δισκογραφία, η οποία γκρεμίστηκε οριστικά, εξαφανίστηκε το φυσικό προϊόν και ο δημιουργός πια δεν είχε το πρακτικό κίνητρο, έχει το κίνητρο το εσωτερικό, αλλά κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι ζούσαν από αυτό και ξαφνικά σταμάτησαν να ζουν από αυτό, διαλύθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα, μειώθηκαν πάρα πολύ τα μεροκάματα και η νυχτερινή διασκέδαση όπως τη γνωρίζαμε και αυτά ταυτόχρονα δημιουργήσανε τεράστια προβλήματα στον βιοπορισμό μας. Αυτό, δεν συνηθίζεται, ξέρω πάρα πολλούς που αλλάξανε επάγγελμα για αυτό τον λόγο.
Εσείς σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε επάγγελμα;
Το σκέφτηκα ναι. Την περίοδο του covid ας πούμε τώρα τη διετία ήταν η χειρότερη από όλες νομίζω για μας , το σκέφτηκα. Απλά εγώ ήμουν από τους τυχερούς που άντεξα. Σε αυτή την περίπτωση αν δεν υπήρχε νομίζω η «Ευτυχία» και το «Όνειρο απατηλό» δεν ξέρω τι θα είχε γίνει. Ήταν σαν να μπήκα μέσα και έκλεισα πίσω μου την πόρτα.
Ποιες συνεργασίες σας έχουν μείνει ανεξίτηλες στην ψυχή σας και ήταν καθοριστικές για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Όλες οι συνεργασίες μου είναι πάρα πολύ σημαντικές. Η πιο ξεχωριστή ήταν αυτή με τον Μητροπάνο. Ήταν ένας πολύ ωραίος άνθρωπος. Πέρα από καλλιτέχνη τον Μητροπάνο τον ξεχώριζα σαν χαρακτήρα σαν στάση, σαν φιλοσοφία, είχε αυτό το ακατέργαστο, καθαρό που άκουγες στη φωνή του, κουβάλαγε μέσα στη φωνή του νομίζω όλα τα στοιχεία της φύσης, αλλά ήταν η εσωτερική του δύναμη αυτή, δεν ήταν της φωνής του.
Η πρώτη μου δουλειά ήταν με τη Μαρινέλλα. Ήμουνα πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου. Βρέθηκα ξαφνικά σε έναν χώρο με τους κορυφαίους μουσικούς που υπήρχανε τότε και με μία παραγωγή πολύ μεγάλη με τεράστιες συναυλίες φανταστείτε τώρα ότι κάναμε την πρώτη μας συναυλία στο Ηρώδειο, πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής, πήγαμε στο Θέατρο Γης και μετά κάναμε μια πάρα πολύ μεγάλη συναυλία λόγω του σεισμού τότε τον Οκτώβριο του 1999 στο Ολυμπιακό στάδιο. Ε τώρα αυτό όλο που να προλάβεις να το χωνέψεις και να καταλάβεις τι γίνεται γύρω σου; Κρατάω τη γνώση όμως από όλους. Και από τη Μαρινέλλα και από τη Μοσχολιού και από τον Σπανό και από τον Αντώνη Καλογιάννη.
Φέτος το καλοκαίρι ήταν πολύ γόνιμο γιατί κάναμε πάρα πολύ ωραία πράγματα πολύ ωραίες συναυλίες συνεργάστηκα με τους Τακίμ με την Ελένη Βιτάλη με τον Γιώργο Νταλάρα και συνεχίζουμε με τον Γιώργο να συνεργαζόμαστε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο πρώτη φορά και κάποιες προσωπικές συναυλίες. Κρατάω όμως και τις συνεργασίες μου στα μεγάλα θέατρα γιατί έρχονται και από την περίοδο της απραγίας μας λόγω του covid και φυσικά κρατάω και τη συνεργασία με τον Μίνω Μάτσα τώρα που κάναμε στο Gazarte αυτές οι τρεις εμφανίσεις που ήταν πάρα πολύ σημαντικές και ξεχωριστές παραστάσεις που θα τις επαναλάβουμε τον Φεβρουάριο.
Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε μελλοντικά;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση γιατί εγώ εκτιμώ και σέβομαι και αγαπάω πάρα πολλούς δημιουργούς και πάρα πολλούς τραγουδιστές. Θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τη Νατάσα Μποφίλιου, με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι καλλιτέχνες που και εκτιμώ και σέβομαι και μου αρέσει και πάρα πολύ το περιεχόμενο του έργου τους.
Βέβαια δεν υπηρετούν όλοι το ίδιο είδος τραγουδιού. Έντεχνο, λαϊκό…
Και εγώ έτσι κι αλλιώς τα έχω αυτά τα χαρακτηριστικά νομίζω και τα δύο του έντεχνου και του λαϊκού. Παρόλο που ίσως με κατατάσσουν στο λαϊκό κάποιοι, κάποιοι άλλοι με κατατάσσουν στο έντεχνο.
Εσείς που κατατάσσετε τον εαυτό σας;
Εγώ νομίζω πως η ρίζα μου είναι το λαϊκό αλλά έχω έναν χαρακτήρα που με βοηθάει να λέω αυτά τα τραγούδια, βέβαια νομίζω πως θα μπορούσα να πω και άλλα τραγούδια εκτός από αυτά και πιο σύγχρονα. Θα το δούμε αυτό στο μέλλον. Νομίζω ότι δεν είναι κάτι που μπορούμε να το καθορίσουμε. Είναι κάτι που θα συμβεί.
Τι τραγούδια θα ακούσουμε την παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Caja de musica;
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αμιγώς λαϊκό πρόγραμμα με κάποιες πινελιές έντεχνες στο οποίο πρόγραμμα υπάρχουν τραγούδια που έχω πει εγώ με την επιμέλεια της Λήδας Ρουμάνη. Είναι ένα πολύ ωραίο εξωστρεφές, χαρούμενο πρόγραμμα που είχα καιρό να κάνω το είχα ανάγκη και βλέπω ότι και ο κόσμος το έχει ανάγκη. Φεύγουν όλοι ευτυχισμένοι – έχουμε παίξει ήδη τέσσερις φορές – και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τον κόσμο να φεύγει ευτυχισμένος από έναν χώρο.
Θα λέγατε ότι το τραγούδι είναι η ζωή σας;
Είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου δεν είναι η ζωή μου είναι όμως ένα κομμάτι της ζωής μου που καθορίζει πάρα πολύ ουσιαστικά τα υπόλοιπα. Η ζωή μου είναι οι άνθρωποι που έχω γύρω μου.
Πώς θα θέλατε να διαμορφωθεί το τοπίο ώστε να γίνουν καλύτερες οι συνθήκες στον χώρο της μουσικής;
Αυτό είναι τώρα κάτι πάρα πολύ κρίσιμο γιατί η τέχνη έχει χτυπηθεί πάρα πολύ όχι μόνο λόγω του covid. Υπάρχει πρόβλημα και ζήτημα σοβαρό εδώ και πάρα πολλά χρόνια και νομίζω πως πρέπει με κάποιο τρόπο να βρούμε όλοι οι καλλιτέχνες και όλοι όσοι ασχολούμαστε με τις τέχνες, όχι μόνο με τη μουσική, και οι υπόλοιποι, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας αναλογούν. Γιατί το κομμάτι της τέχνης είναι μια πάρα πολύ μεγάλη βιομηχανία και δεν περιορίζεται στην Ελλάδα μόνο, μιλάμε για παγκόσμια αγορά, στην οποία κάποιοι το εκμεταλλεύονται πάρα πολύ και δεν έχει τις ανάλογες απολαβές που θα έπρεπε για τους καλλιτέχνες. Θα ήθελα πολύ να διορθωθεί αυτό και νομίζω πως οι μόνο που μπορούν να το καταφέρουν είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι της τέχνης, με μια συλλογική πρωτοβουλία με έναν συλλογικό αγώνα γιατί και αυτά κάποτε δεν ήταν δεδομένα κάποιοι τα κατέκτησαν πριν από εμάς δηλαδή και εμείς τα βρήκαμε και τώρα τα χάσαμε πρέπει να τα ξαναβρούμε, να τα ξανακερδίσουμε.
Κάτι άλλο που ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω ένα τραγούδι με τον Νίκο Ζούδιαρη που θα βγει τώρα κοντά. Ακόμη τον Φεβρουάριο θα επιστρέψουμε με τον Μίνω Μάτσα στο Gazarte με νέες ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν ενώ στις 28 του Ιανουαρίου το Σάββατο θα ανέβω με τον Γιώργο Νταλάρα στο Παλαί ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη σε μια μεγάλη συναυλία, η οποία είναι του Κομμουνιστικού κόμματος και μέσα στον Φλεβάρη πάλι θα επαναληφθούν και κάποιες εμφανίσεις στο Caja de musica.
Έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο. Τι θα λέγατε ότι προτιμάτε περισσότερο θέατρο, μαγαζί ή συναυλίες;
Το θέατρο έχει άλλους κανόνες που βοηθάει το ένα το άλλο. Και στο θέατρο πάλι ο Μίνως φταίει που ανακατεύτηκα γιατί κάνανε τότε με τον Σταύρο τον Τσακίρη τον Οιδίποδα επί Κολωνώ με πρωταγωνιστή τον Κώστα Καζάκο και ένα καστ ηθοποιών πολύ σημαντικών και με είχε πάρει τότε να κάνω τον ψάλτη σε μια μουσική που είχε γράψει με βυζαντινά χαρακτηριστικά και όλη η δράση γινόταν με μουσική που εκτελούσαν 4 ψάλτες ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Η πιο συγκλονιστική εμπειρία μου μέχρι τώρα σε αυτήν τη δουλειά νομίζω ήταν η Επίδαυρος. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι πιο μεγάλο από την Επίδαυρο.
Και στις συναυλίες πάλι έχει άλλη ενέργεια είναι άλλος ο παλμός. Oι μικροί χώροι έχουν μια ζεστασιά είσαι πιο κοντά στον άλλο. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω νομίζω μου αρέσουν όλα. Όλα έχουν μια διαφορετική ομορφιά.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Έχω μια ικανότητα να περνάω αυτό που κάνω αυτό που λέω, αυτό που τραγουδάω, αυτό που παίζω να το προσφέρω σε αυτούς που το ακούνε με το αίσθημα πιο πολύ δηλαδή μπορώ να μπω σε αυτό τον κόσμο που περιγράφω εκείνη τη στιγμή και να το εκφράσω, βέβαια αυτό είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής ζύμωσης νομίζω.
Με χαρακτηρίζει νομίζω η υπομονή. Έχω πολλή υπομονή και επιμονή και αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Η εργατικότητα, δουλεύω αρκετά, η συνέπεια που έχω απέναντι σε αυτά που κάνω. Είναι και δύσκολο να μιλάς για τον εαυτό σου, καλύτερα δηλαδή να τα έλεγε κάποιος άλλος (γέλια).
Με αφορμή τη νέα χρονιά που έρχεται τι θα ευχόσασταν;
Η ευχή μου δυστυχώς κάθε χρόνο είναι η ίδια. Θέλω να ευχηθώ παγκόσμια ειρήνη να σταματήσει αυτό το μαρτύριο του πολέμου που δημιουργεί όλη αυτή την τραγωδία και τη βλέπουμε είμαστε μάρτυρες όλα αυτά τα χρόνια και να προχωρήσει η ανθρωπότητα με τον πιο υγιή τρόπο στην πρόοδο.
