Τα ποιήματα της συλλογής του νέου ποιητή Νίκου Φιλντίση, «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου», διάβασε ο συνθέτης Μιχάλης Καλογεράκης πριν εκδοθούν. Σταμάτησε πάνω τους, τα αγάπησε –άλλωστε είχε έναν επιπλέον λόγο να δεθεί μαζί τους, αφού ανήκουν και οι δύο δημιουργοί στην ίδια γενιά. Η συνάντησή τους πάτησε πάνω στον δυνατό ποιητικό λόγο του Νίκου Φιλντίση (σύγχρονο και ζωντανό, πολύτροπο και στοχαστικό) και στην αγάπη του Μιχάλη Καλογεράκη να διαβάζει μουσικά τους ποιητές.
Η Μικρή Άρκτος λοιπόν, παρουσιάζει μια πρώτη γεύση της ποιητικής συλλογής του νέου ποιητή Νίκου Φιλντίση, Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου: το ποίημα της συλλογής «Η λύπη είναι» αλλά και της μελοποίησης του συγκεκριμένου ποιήματος που έγινε από τον νέο συνθέτη Μιχάλη Καλογεράκη, ο οποίος και το ερμηνεύει.
Ακούστε το τραγούδι:
Η έκδοση που θα πραγματοποιηθεί μέσα στον Μάρτιο, θα περιλαμβάνει το βιβλίο με τα ποιήματα του Νίκου Φιλντίση και το cd με τρία από αυτά, μελοποιημένα και ερμηνευμένα από τον Μιχάλη Καλογεράκη.
Λίγα λόγια για τον Νίκο Φιλντίση
Ο Νίκος Φιλντίσης γεννήθηκε το 1987, στην Αθήνα. Κατάγεται από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, όπου και έζησε τα παιδικά και σχολικά του χρόνια. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και εργάστηκε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Έρευνας με αντικείμενο τον σχεδιασμό και την ενίσχυση εμβολίων. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο το 2102. Την ίδια χρονιά εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Το παραβάν» από τις εκδόσεις «Οδός Πανός» και προτάθηκε για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή «Γιάννης Βαρβέρης», της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2013, ξεκίνησε διδακτορικές σπουδές στο επιστημονικό πεδίο της ανάπτυξης θεραπευτικών εμβολίων για διάφορες μορφές καρκίνου. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, εγκαταλείπει τις σπουδές του και ζει για μικρό διάστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες διασχίζει με αυτοκίνητο. Το 2016, επιστρέφει μόνιμα στην Ελλάδα και εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή «υδράργυρος» επίσης από τις εκδόσεις «Οδός Πανός». Ζει και εργάζεται πλέον στην Αθήνα., Ποιήματα και βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Η ποιητική του συλλογή «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» είναι η πρώτη συνεργασία με τη Μικρή Άρκτο.
Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Kαλογεράκη
Ο Μιχάλης Kαλογεράκης μελοποιεί ποιητικό λόγο από τα 16 του χρόνια. Διακρίθηκε στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου (2013) μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Παντελή. Το 2016 κυκλοφόρησε η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική εργασία τους με τίτλο «Προσωπικό» που περιέχει μελοποιημένα ποιήματα των: Μιχάλη Γκανά, Γκρέγκορυ Κόρσο, Μηνά Δημάκη, Γιάννη Ευθυμιάδη, Πάμπλο Νερούδα, Ντίνου Σιώτη, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Πάουλ Τσέλαν, Φερνάντο Πεσσόα, Τζελαλαντίν Ρουμί με τη συμμετοχή της Μαρίας Φαραντούρη.
Τον Δεκέμβριο 2017 εκδόθηκε ο κύκλος τραγουδιών σε ποιητικό λόγο πέντε ποιητών, με τίτλο «Κάτι Παράξενο», σε σύνθεση Μιχάλη Καλογεράκη και με ερμηνευτή και ενορχηστρωτή τον Απόστολο Κίτσο. Στο δίσκο συμμετείχε ερμηνευτικά η Έλλη Πασπαλά.
Έχει γράψει μουσική και τραγούδια για το θέατρο, για το παιδικό θέατρο ενώ μαζί με τον Παντελή Καλογεράκη έχουν συνεργαστεί με τον Μιχάλη Γκανά, τον Νίκο Μοσχοβάκο, τον Γιώργο Χρονά, τον Ντίνο Σιώτη, την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ και άλλους ποιητές σε ποιητικές παρουσιάσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Ναύπλιο και Κρήτη.
Η λύπη είναι…
Ποίηση: Νίκος Φιλντίσης
Μουσική & Ερμηνεία: Μιχάλης Καλογεράκης
Ενορχήστρωση: Θάνος Καλέας
Διεύθυνση παραγωγής: Παρασκευάς Καρασούλος
It’s not the large things that send a
man to the madhouse […]
no, it’s the continuing series of small
tragedies
that send a man to the madhouse
(Charles Bukowski, The Shoelace)
α
τώρα θα φύγεις;
μισό λεπτό
για στάσου Charles
μια που πας
πάρε και λίγη λύπη
έτσι, με το μάτι
η λύπη;
η λύπη
είναι το κλειδί
στην πόρτα που κρέμεται
κοίτα πώς είναι για να ξέρεις
η γύψινη γιρλάντα στο ταβάνι
αυτή κι εγώ από κάτω
να μετρώ ζευγαρωτά
όσα φιλιά
το χείλος επωμίστηκε
κυρτώνει
νυχτώνει
βλέπεις πώς είναι, κατάλαβες;
φιλιά
να εδώ
και εδώ
α
μην ξεχάσεις
η λύπη
είναι και
τα καλά ποτήρια του νερού που ποτέ
δεν χρησιμοποιούμε
το τραπέζι με τον μουσαμά στον ήλιο
που ζαρώνει
τα ξαδέλφια που μας φορτώνονται
μετά το φαγητό
τα μπακιρένια κορίτσια που
πρασινίζουν νυχθημερόν στην κουζίνα
α
κι η αγκαλιά στη μοτοσικλέτα αφού
μια σωστή αγκαλιά
θέλει τα στέρνα αντικριστά –
ο βραδινός ηλεκτριγμός που εκπέμπει
τις ειδήσεις
του ψυγείου
τα θυμάσαι όλα;
να φέρω ένα χαρτί;
ε
κι άμα ξεχάσεις κάτι
μην σκας
δεν χάθηκε ο κόσμος
εκεί που θα πας
ξέρουν αυτοί
τι να σου δώσουν
εσύ μόνο
πες
πως
είναι για μένα
και
πες
στο κάτω κάτω
χαμηλά
η λύπη
η λύπη
είναι το κορδόνι
σ’ ένα παπούτσι που δεν λύνεται
Η λύπη είναι
Από την συλλογή Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου
